విజేత (నవల)- పెబ్బిలి హైమావతి

విజేత - పెబ్బిలి హైమావతి 

స్వాతి మాసపత్రిక నవల 

     "విజయా.. విజయా!" అంటూ గావుకేక పెడుతూ ఇంట్లోకి వచ్చాడు సత్యరాజు. వంట గదిలో పని చేసుకుంటున్న రుక్మిణమ్మ  కంగారుగా వచ్చారు ఆ కేకలు విని. లచ్చి రాజుగారి ఇంటి నుండి తెచ్చిన పుస్తకాలు పేజీలు తిరగేస్తూ ఉన్న విజయ కూడా వచ్చింది చేతిలో పుస్తకాలతో.

   "ఏమిటి అన్నయ్యా ఏం జరిగింది?" అంటూ ఆదుర్దాగా ప్రశ్నించింది రుక్మిణిమ్మ.

    "ఏమైందో దాన్ని అడుగు!" అన్నాడు సత్య రాజు విజయ వంక కోపంగా చూస్తూ.. విజయ ఏమీ అర్థం కానట్లు చూసింది అందరి వైపు.

  "చేసిందంతా చేసి ఎంత అమాయకంగా చూస్తున్నవే? నువ్వు అసలు రాచబిడ్డవేనా నడిరోడ్డు మీద సిగ్గు ఎగ్గు లేకుండా ఆ ఇకఇకలు పకపకలు ఏంటే? అయినా ఎవరినడిగి వెళ్ళేవే ఆ లచ్చి రాజు ఇంటికి? అంటూ తీవ్ర స్వరాన ప్రశ్నిస్తున్న సత్యరాజు వైపు దెబ్బతిన్నట్లు గా చూసింది విజయ. అంతలోనే సమాధానం ఏమీ చెప్పకుండ తలవంచుకుంది.

   నోటితో జవాబు చెప్పకపోయినా విజయ సూపుల్లో కనిపించే తిరస్కారం సత్య రాజుకు గంగ వెర్రులు ఎత్తించింది. దాంతో రెచ్చిపోయిన సత్య రాజు" ఏంటి ఆ చూపు? బొత్తిగా భయం భక్తి లేకుండా తయారవుతున్నావు.. ఇంకోసారి ఇలా చేస్తే తాట ఒలుస్తాను జాగ్రత్త!" అన్నాడు సత్య రాజు కోపంగా చూస్తూ.

    అన్నగారి కోపానికి గురైన కూతుర్నే మండువాలోనుండి లోపలి గదిలోకి తీసుకువెళ్లింది రుక్మిణమ్మ " ఎందుకే మామయ్యకి అలా కోపం తెప్పిస్తావు? ఆడపిల్లవు ఆ మాత్రం ఒద్దిక లేకుంటే ఎలా?" అంది మందలింపుగా.

"ఏం చేసానమ్మా? అందరూ నన్ను అంటారు.. చంద్రా తో కలిసి లచ్చి రాజు తాతయ్య గారి ఇంటికి వెళ్లాను దానికి ఇంత రాద్దాంతం ఎందుకో అర్థం కాదు" ఆ మాటలు దూరంనుండి విన్న సత్యరాజు బాణంలా దూసుకు వచ్చాడు అక్కడికి.

"అవునే నా మాటలు నీకు రాద్ధాంతం లాగే ఉంటాయి నీకు, నువ్వు చేసేది మాత్రం బాగుంటుంది.. కాబోయే మొగుడ్ని పట్టుకొని పేరు పెట్టి పిలవద్దని ఎన్నిసార్లు చెప్పాను, విన్నావా? ఒక్కసారి రోడ్డు మీదకు వెళ్లి విను.. తెలుస్తుంది నేను అన్న దానికి అర్థం ఏమిటో? పదిమంది ముందు నీ మూలాన ఈరోజు తలెత్తుకో లేకపోయాను. నన్ను చూసి వాళ్లంతా ముసి ముసి గా నవ్వుతూ ఉంటే తల కొట్టేసినట్లుంది. ఇంకా ఏం చేసాను అని అడుగుతున్నావా?

నడిరోడ్డు మీద నీ వేషాలు చూసి నలుగురు ఎంత అవహేళనగా మాట్లాడారో నీకు తెలుసా? ఈ ఇంటి పరువుని నడి బజారుకి ఈడుస్తున్నావు కదే! అవునులే ఎక్కడికి పోతాయి నీ బాబు బుద్ధులు? విత్తు ఒకటైతే చెట్టు ఒకటవుద్దా? నువ్వు ఆ తానులో గుడ్డవే కదా! " అన్నాడు సత్య రాజు హేళనగా.

అంత వరకు ఎన్ని మాటలు అన్నా మౌనంగా భరించిన విజయ తండ్రిని ఈసడించి మాట్లాడేసరికి తట్టుకోలేకపోయింది బాణం దెబ్బ తగిలిన పక్షిలా విలవిలలాడి పోయింది విజయ మనసు. అందుకే రోషంగా సత్య రాజు వంక చూస్తూ " అవును విత్తును బట్టే చెట్టు... మా నాన్నగారు ఏమీ కాని పని చేయలేదు పదేపదే ఆయనను ఇలా  ఈసడిస్తూ మాట్లాడితే ఊరుకునేది లేదు నెను!" అంది విజయ.

"ఏం చేస్తావ్ అయితే? కొడతావా.. చూసావటే రుక్మిణి నీ కూతురి ఎదురు సమాధానాలు? దాని చేతిలో ఆ పుస్తకం చూడు , భారత స్వాతంత్రోద్యమ చరిత్ర అట! ఇల్లు వళ్ళు గుల్ల చేసుకుని దాని బాబు నిన్ను బికారిని చేసి చచ్చాడు. ఇప్పుడిది బయలుదేరింది నిన్ను ఉద్ధరించడానికి" అంటూ విజయ చేతిలోని పుస్తకం లాక్కుని ముక్కలు ముక్కలుగా చించి పడేశాడు ..అప్పటికిగానీ అతని అక్కసు చల్లారలేదు.

జరిగిందాన్ని చేష్టలుడిగిన దానిలా చూస్తూ నిలుచున్న విజయ వైపు విజయం సాధించిన వాడిలా చూస్తూ " ఒళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని మసులుకో, ఇంకోసారి ఇలాంటి పుస్తకాలు నీ చేతిలో కనబడినా.. నా అనుమతి లేకుండా కాలు బయటపెట్టినా కాళ్ళు విరిచేస్తాను జాగ్రత్త!" అంటూ పెద్ద పెద్ద అంగలు వేసుకుంటూ అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు సత్య రాజు.

ముక్కలైన పుస్తకాన్ని తీసి దొంతర పెడుతున్న విజయను " ఎందుకు వెళ్లావు వాళ్ళింటికి? మావయ్యకు ఇష్టం లేదని తెలిసి ఎందుకు ఇలా చేస్తావు?" అంది రుక్మిణి మందలింపుగా. చేతిలో చిరిగి ఉన్న పుస్తకాన్ని గానీ, ఆమె మనసులో సుడులు తిరుగుతున్న బాధను గానీ ఏ మాత్రం . పట్టించుకోకుండా.

"తాతయ్య దగ్గర మంచి పుస్తకాలు ఉంటాయని చంద్రా యే తీసుకువెళ్ళాడు.. సెలవులు కదా ఏమీ తోచడం లేదు అంటే.. అదే ఇప్పుడు పెద్ద అపరాధం అయిపోయింది" అంది విజయ వచ్చే కన్నీళ్ళను అది మే ప్రయత్నం చేస్తూ.

"సరేలే మంగళవారం పూట నిండు ఇంట్లో ఏమిటి ఆ ఏడుపు?" అంది రుక్మిణి.

తల్లి నుండి ఓదార్పును ఆశించడం వృధా అని విజయ కి తెలిసినా మరీ ఇంత నిర్దయగా మాట్లాడుతుంది అని అనుకోలేదు .దాంతో నిగ్రహించుకోలేక పోయింది తన బాధను ఆవేశాన్ని..

"ఎందుకమ్మా నన్ను ఇలా హింసిస్తారు? ఏం జరిగినా మామయ్యకు కోపం తెప్పించ వద్దని నాకు చెపుతారు గాని నన్ను ఇలా ఎందుకు మాటలతో పొడిచి చంపుతున్నాడో ఒక్కసారై నా మావయ్యని అడిగావా? గట్టిగా మాట్లాడకూడదు నవ్వకూడదు తోటి పిల్లలతో స్వేచ్ఛగా ఎక్కడికి వెళ్ల కూడదు.. అన్నిటికీ అంక్షలే ..కనీసం చంద్రాతో కలిసి మన పొలం వైపు కూడా వెళ్ళకూడదు. అయినానేను ఎప్పుడూ ఆయన్ని అదేమని అడగలేదు. నా స్నేహితులతో పోలిస్తే నాది ఎంత బానిస బ్రతుకు అనిపిస్తుంది ఒక్కోసారి. మాట్లాడితే ఆడపిల్లవు కావూ.. వొద్దిక లేదేం?అంటారు. ఏ చిన్న పని చేసినా ఫలానా ఇందుకూరి వారమ్మాయి అని వేలెత్తి చూపించుకోవాలా ?అంటారు. ఇవన్నీ పదేపదే అనిపించుకో లేక ఎప్పటికప్పుడు తమాయించుకుని ఎంత సర్దుకు పోతున్నా ఇంకా ఏదో అదుపు చేయాలని అణిచి ఉంచాలని చూస్తున్నారు..ఎందు కోసం?" అంటూ జవాబు కోసం ఎదురు చూడకుండా విజయ వెళ్లి పోయింది బాధగా.

రుక్మిణి కి కూతురు ఎందుకు అంత బాధ పడుతుందో అర్థం కాదు. మొదటి నుండి ఎవరో ఒకరి అదుపాజ్ఞలలో ఉండడం అలవాటైన ఆమెకు సొంత ఆలోచన సొంత నిర్ణయాలు చేయడం తెలీదు.. పైగా మగవాళ్ళకి అన్ని తెలుసు కనుక వాళ్లను ఎదిరించ కూడదు అనేది ఆమె పుట్టి పెరిగిన వాతావరణం నేర్పింది. కూతురు పట్ల ఎంత మమకారం ఉన్నా.. వాళ్ల ఆలోచనకు భిన్నంగా ఉండే విజయ ఏమి చేసినా తప్పు లాగే కనిపిస్తుంది ఆమెకు. పైగా అన్న కొడుకు చంద్ర శేఖర్ ని విజయ ఎప్పుడూ పేరు పెట్టి పిలుస్తుంది ఎంత చెప్పినా విజయ తన అలవాటును మార్చుకోలేదు అందుకే విజయ మొండి దానిలా కనిపిస్తుంది రుక్మిణి కంటికి. అందువలన ఇంట్లో ఏం జరిగినా అన్న గారు చెప్పేది చేసేది సరైంది అనుకుంటుంది అందుకే సత్య రాజుని సమర్థించి కూతుర్ని చీవాట్లు వేస్తుంది                      

    ఆ సాయంత్రం జరిగిన ఈ గొడవంతా తల్లి ద్వారా నిన్న చంద్రశేఖర్ పెరట్లో మామిడి చెట్టు కింద కూర్చుని చిరిగిన పుస్తకాన్ని అంటిస్తున్న విజయ వద్దకు వెళ్ళాడు ఆత్రంగా. దగ్గరగా వచ్చి నిల్చున్న చంద్రా వైపు ఒకసారి చూసి అంతలోనే తలవంచుకుంది విజయ. జలజలా కన్నీరు బుగ్గల మీదుగా జారింది. ఆ ఇంట్లో విజయకు ఉన్న ఏకైక హితుడు సన్నిహితుడు చంద్రాయే! విజయ ఏమాత్రం బాధపడినా చూడలేడు. అలాగని విజయను ఆ కారణంగా దండిస్తున్న తండ్రిని వారించ లేడు.

 "విజ్జీ బాధపడుతున్నావా? రేపు టౌన్ కి వెళ్లి మరో కొత్త పుస్తకం తాతయ్యకు కొని ఇస్తానులే బాధపడకు!" అంటూ విజయ కళ్లను జేబు రుమాలుతో ఉత్తాడు.

"పుస్తకం కాబట్టి కొత్తది కొన్ని ఇస్తావు కానీ.. నా మనసుకు తగిలిన దెబ్బలని ఏం చేస్తావు చంద్రా? రోజురోజుకు పెరుగుతున్న ఈ నిర్బంధాన్ని నేను భరించలేక పోతున్నాను.. నాకు స్వేచ్ఛ కావాలి,  నాదైన బ్రతుకు కావాలి.. మనసారా నవ్వేందుకు ఏడ్చేందుకు నాకు స్వేచ్ఛ కావాలి.. ఎస్, ఐ వాంట్ ఫ్రీడమ్.. ఐ కెనాట్ టోలరేట్ దిస్ సిట్యువేషన్ .. నోమోర్ పేషన్సీ ఐ హేవ్.. నో మోర్.. మామయ్య అంత మాటలని పోతూంటే అమ్మ ఏమందో తెలుసా చంద్రా ? మంగళవారం పూట నిండింట్లో ఏడవొద్దని" అంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్న విజయను  ఓదార్చేందుకు మాటలు దొరకలేదు చంద్రా కి.

"ఊరుకో విజ్జీ, ఈరోజు కొత్తేముంది చెప్పు. నీకేం కావాలన్నా నన్ను అడుగు!" అన్నాడు విజయ తల నిమురుతూ.

"ఏమీ వద్దు నాకు స్వేచ్ఛ కావాలి!" అంటూ హిస్టీరిక్ గా ఏడుస్తున్న విజయ వైపు జాలిగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు చంద్రా.

.                    

                                                               ***

    సత్యరాజు, రుక్మిణి అన్నదమ్ముల బిడ్డలు. ఆ వూరిలో కెల్లా కలిగిన కుటుంబం వారిది. రుక్మిణి భర్త రామరాజు ఆ ఇంటి అల్లుడుగా కాక ఆ ఇంటి పెద్ద కొడుకుగా చలామణి అయ్యాడు.

    రామరాజు స్వాతంత్రోద్యమంలో విద్యార్థి దశ నుండే పాల్గొన్నాడు. తనకి ఉన్న యావదాస్తిని పోరాటానికి వెచ్చించినా అదేమనీ ఎవ్వరూ ప్రశ్నించలేదు. సత్యరాజు కొడుకు నామకరణం కూడా రామరాజు ఇష్టప్రకారమే జరిగింది. అనుకోని విధంగా రామరాజు మరణించడంతో ఆరు నెలల అత్తింట్లో ఆరునెలలు పుట్టింట్లో ఉంటూ వచ్చిన రుక్మిణి శాశ్వతంగా పుట్టింట్లోనే ఉండవలసి వచ్చింది. కనిపెట్టుకుని ఉండే పెద్దవాళ్లు కూడా ఎవరూ లేకపోవడంతో.

    కాలగమనంలో ఇంటి పెద్దలు కాలధర్మం చెందగా ఇంటి పెత్తనం మొత్తం సత్య రాజు చేతికి వచ్చింది . పెత్తనం తో పాటు అహంకారం అతిశయం తన మాటే చెల్లాలి అనే నిరంకుశ ధోరణి వచ్చి చేరింది అతడిలో.

    ఆస్తిలో సగ భాగము తనదైనా తండ్రుల కాలం నుండి ఉన్న ఉమ్మడి సంసారాన్ని చీల్చే ప్రయత్నం చేయలేదు రుక్మిణి. అసలా ఆలోచనే ఆమెకు రాలేదు. ఎవరో ఒకరి నీడలో నిశ్చింతగా బ్రతకడం అలవాటు అయిన రుక్మిణి ఆస్తి వ్యవహారాలు ఏనాడు పట్టించుకోలేదు ఏనాటికైనా తన కూతురు విజయ ఈ ఇంటి కోడలు అవుతుంది కనుక ఆస్తి అంతా వారికే చెందుతుంది కదా.. అనే అభిప్రాయంతో ఉన్న రుక్మిణి భారమంతా అన్న గారి మీద వేసి నిశ్చింతగా ఊరుకుంది.

    అయితే ఆస్తిలో సగభాగానికి వారసులైన విజయను చిన్నప్పటినుండి తన చెప్పుచేతల్లో ఉంచుకోవాలని నిరంతరం ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాడు సత్య రాజు. కానీ స్వాభిమానం కలిగిన విజయ ఆచారాలు సాంప్రదాయాలు పేరు చెప్పి అడుగడుగున ఆంక్షలు విధిస్తూ తండ్రి రామ రాజును? తేలిక చేసి మాట్లాడే మేనమామ ధోరణి సహించలేక పోతున్నది.

   ఆ వూరిలో సత్యరాజు తప్ప అందరూ రామరాజుని ఒక దేవుడిలా భావిస్తారు విజయకు ఊహ తెలియకముందే కన్నుమూసిన తండ్రి మీద అపార గౌరవం. తన తండ్రి అల్లూరి సీతారామరాజు భగత్ సింగ్ కు ఏమాత్రం తీసిపోడని విజయ నమ్మకం అలాంటి తండ్రిని తరచూ తూల నాడే మేనమామ అంటే చెప్పలేనంత అయిష్టం తనని ఏమన్నా భరించే విజయ తండ్రిని ఒక మాట అన్నా సహించలేక ఎదురు తిరుగుతుంది. విజయను తన కోడలిగా చేసుకొని ఆస్తి మొత్తానికి చంద్ర శేఖర్ ని తిరుగులేని వారసుడిగా చేయాలనేది సత్యరాజు ఆలోచన. అతని ఉద్దేశ్యం తప్పు పట్టనిదే అయినా అందుకు అతడు అనుసరించే మార్గమే విజయ లో తిరుగుబాటు తనాన్ని రేకెత్తించింది. సత్యరాజు లో పెరిగే అత్యాశకు పోటీగా విజయలో ఆత్మాభిమానం మొండి పట్టుదల పెరగసాగాయి.

    చిన్నప్పటి నుండి విజయ చంద్రశేఖర్ లు ఒకరంటే ఒకరికి ప్రాణం! ఇద్దరు ఒకటి కావడం అనేది అంత కష్టసాధ్యమైన పని ఏమీ కాదు.కానీ సత్య రాజు ఆపిల్లల మనసుల్లో చిగురించే ప్రేమ కంటే.. ఆస్తి బయటకు పోరాదన్న ఆరాటం వాస్తవాన్ని చూడనివ్వలేదు. తన కట్టడిలో వాళ్ళిద్దర్నీ ఒకటి చేయాలనే ప్రయత్నంలో విజ మనసులో స్థానాన్ని పోగొట్టుకుంటున్నాన నే సంగతి గ్రహించలేకపోయాడు. గోటితో పోయేదానికి గొడ్డలి పట్టుకున్నట్లుగా చేస్తూ సత్య రాజు లేని సమస్యను సృష్టించాడు.

                                      ***

   విజయవాడలో జరిగే బంధువుల పెళ్ళికి వసుంధర విజయ బయలుదేరారు. ఆ పెళ్ళికి సత్య రాజు రావడం లేదని తెలిసి విజయ  మనసు ఆనందంతో నాట్యం చేసింది. ఒక్కరోజు అతని పోరు చెప్పినా తప్పినట్లే అని విజయ ఉద్దేశ్యం.                                    ఉత్సాహంగా ప్రయాణ సన్నాహాలు మొదలు పెట్టింది. విజయ బట్టల మధ్యలో భారత స్వాతంత్రోద్యమ చరిత్ర పుస్తకం ఉంది. చంద్రా ఎప్పుడు పెట్టాడో దాన్ని అక్కడ ..ఆప్యాయంగా దాన్ని తీసి హృదయానికి హత్తుకుంది. ఆ క్షణాలో చంద్రా పై చెప్పలేనంత ఆత్మీయత అనురాగాలు ఉప్పొంగేయి  ఆమెలో.

   బట్టలు సర్దడం అయ్యాక... చిన్నాయనమ్మగారి ఇంటికి వెళ్తున్నాను అని చెప్పి పెరటి దారి గుండా లచ్చిరాజు గారి ఇంటికి పరుగుతీసింది విజయ.

ఆ వూరిలో ఎక్కువ కుటుంబాలు రాజులవే! ఇంచుమించు అందరూ దగ్గర బంధువులే.. అయినా ఆడవాళ్ళు మాత్రం ప్రధాన ద్వారం గుండా రాకపోకలు సాగించరు. ఎంతో అవసరమైతే తప్ప రోడ్ల మీద నడవరు. కాస్త దూరం గుడికి గాని పేరంటానికి గాని వెళ్ళవలసి వస్తే బండికి పరదా కట్టించుకుని బయలుదేరుతారు. ఇంటికి ఎవరైనా అతిథులు వస్తే వండి వార్చడం వరకే ఆడవాళ్ళ పని.. వడ్డన పని మగవాళ్ళదే! అలాంటి వాతావరణంలో పుట్టి పెరిగిన విజయకు ఇవన్నీ సరి పడకపోయినా ఎదురుతిరిగి చేయగలిగింది ఏమీ లేక సర్దుకుపోవడం అలవాటు చేసుకుంది.

విజయ వెళ్లేసరికి లచ్చి రాజు గారు పడక కుర్చీలో కూర్చుని పేపరు చదువుతున్నారు. వరద గోదారిలా వచ్చిన విజయను ! చూసి" ఏంటమ్మా విజయా ఈ రోజు నీ ముఖం కొత్త కాంతి తో వెలిగిపోతోంది?" అని అడిగారు.

" ఏమీ లేదు తాతయ్యా రేపు నేను అత్తయ్యా విజయవాడ పెళ్లి కి వెళ్తున్నాం!" అంది ఉత్సాహంగా.

"ఎవరి పెళ్లికో వెళుతూంటేనే ఇంత సంబర పడుతున్నావు రేపు నీ పెళ్లి అయితే ఎలా ఉంటావో? "అన్నారు లచ్చి రాజు గారు ఆటపట్టిస్తూన్నట్లుగా.

" అదేం కాదులే తాతయ్యా ...నా సంతోషం ఎందుకో తెలుసా? ఈ పెళ్లికి మావయ్య రావడం లేదు!" అంది విజయ రహస్యం చెబుతున్నట్లుగా గొంతు తగ్గించి.

ఆ మాటలు అంటున్న విజయ పంజరం నుంచి బయటపడిన పక్షిలా కనిపించింది లచ్చిరాజుగారి కళ్ళకు. జాలిగా చూశారామె వైపు.

" ఆ మర్చిపోయాను తాతయ్య ఇదిగో మీ పుస్తకం" అంటూ తాను తెచ్చిన పుస్తకం లచ్చి రాజు గారి చేతికిచ్చింది.

" ఇదేమిటమ్మా కొత్త పుస్తకంలా ఉంది" అన్నారు దాన్ని అటు ఇటు తిప్పి చూస్తూ ఆశ్చర్యంగా.

" అవును తాతయ్యా అది మావయ్య చింపేస్తే.. ఇది చంద్రా కొని తెచ్చాడు" అంది విజయ.

" ఎందుకు చించేశాడు?" అని అడిగారు ఆశ్చర్యంగా.

" కొన్నిటికి కారణాలంటూ ప్రత్యేకంగా ఏమీ ఉండవు తాతయ్యా.. రోజు దేనికో దానికి ఇలా జరగడం నిత్యకృత్యం? అయిపోయింది. ఏమి జరగకపోతే ఆశ్చర్యపోవాలి గాని జరిగితే కాదు!" అంది నిర్లిప్తంగా చూస్తూ విజయ.

" పోనీలేఅమ్మా చంద్రా కి అలాంటి బుద్ధులు రాలేదు అందుకు సంతోషించాలి ముందు.

ఆ తండ్రికి ఈ కొడుక్కి ఎంత తేడా? నిన్ను మాటలతో పొడిచి చంపేది ఒకరు అయితే

నిన్ను కళ్ళల్లో పెట్టుకుని చూసుకునేది మరొకరు.. ఏమైనా నువ్వు అదృష్టవంతురాలివి అమ్మా చంద్రాలాంటి కుర్రాడు నీ భర్త కావడం నీ అదృష్టం అనుకో! మీ నాన్న ఏరి కోరి వాడికి ఆ పేరు పెట్టినందుకు సార్ధకం చేసుకుంటాడు లే!" అన్నారు లచ్చి రాజు గారు.

" ఏమిటి బావ కి ఆ పేరు నాన్న గారు పెట్టారా? అందుకు మావయ్య అంగీకరించాడా?" అని అడిగింది విజయ ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ

" ఎందుకు ఒప్పుకోడు? అప్పట్లో మీ నాన్న సత్య రాజు మావయ్య.. కృష్ణార్జునులా ఉండేవారు.. మీ నాన్న ఎంత చెప్తే అంత అన్నట్లుగా ఉండేవాడు సత్య రాజు. మీ నాన్న మీ ఊరు వస్తే బావా బావా అంటూ క్షణమైనా వదిలేవాడు కాదు సత్య రాజు. ఇంటికి పెద్ద కొడుకు మీతాతయ్య .సత్య రాజు తండ్రి లక్ష్మణ స్వామి లా అన్నగారు ఆజ్ఞలు పాటిస్తే సత్యరాజు మీ నాన్న అడుగుజాడల్లోనే అన్నట్లుగా ఉండేవాడు.

   పేరుకు బావమరిదులైనా అన్నదమ్ముల్లా మెలిగేవారు. రామరాజు చుట్టం చూపుగా రెండు రోజులు ఇక్కడ ఉండే వాడు.. అప్పుడు ఇల్లు తిరునాళ్ళలా మారిపోయేది. ఇంటల్లుడి గా కొంత గౌరవం అయితే మీ నాన్న మాట తీరు నడవడిక వలన  మరింత గౌరవం పొందేవాడు. వాడికి తెలియని విషయం అంటూ ఏది ఉండేది కాదు. మీ నాన్నను సంప్రదించకుండా ఇంట్లో ఏ వ్యవహారము నడిచేది కాదు" అన్నారు గతాన్ని తలచుకుంటూ సత్య రాజుగారు.

" అంత గౌరవించిన మామయ్య ఈ రోజు నాన్న గారిని ఇంతగా ఎందుకు తూలనాడుతున్నారు? అమ్మయినా అదే మనీ వారించదు. 

  మామయ్య నాన్న గారిని తిడుతూ ఉంటే అమ్మ కన్నీళ్ళు కారుస్తూ ఉందే తప్ప ఏమీ అనదు. నాన్నగారి అభిరుచులు గూర్చి అలవాట్ల గూర్చి తెలుసుకోవాలని ఉంటుంది నాకు.. కానీ అమ్మ ఏమీ చెప్పదు. అత్తయ్య సరేసరి ఎవరితోనూ ఎక్కువగా మాట్లాడదు. తన పని ఏమో తనేమో అన్నట్లు ఉంటుంది. అందరి ఇళ్లల్లో ఎన్ని కట్టుబాట్లు ఉన్నా మధ్యాహ్నం పూట ఆడవాళ్ళంతా ఒకచోట చేరి కబుర్లు ఆడుకోవడం అష్టా చెమ్మా పచ్చీసు లాంటి ఆటలు ఆడడం చేస్తూ ఉంటారు. కానీ మామయ్యకు జడిసి మా ఇంటికి ఎవరూ రారు .మేము ఎవరి ఇంటికి పోము. అదే హోదా కింద భావిస్తారు తప్ప సరదా సంతోషాలు ఏమీ ఉండవు. ఇక నాన్నగారు గూర్చి ఎవరు చెబుతారు?" అంది విజయ నిరాశగా.

   ఆ పిల్ల మనసులో సుడులు తిరుగుతున్న బాధ ఆవేదనా కన్న తండ్రి గూర్చి తెలుసుకోవాలనే ఆరాటం తపన చూసి లచ్చి రాజు గారు కదిలిపోయారు.

" అమ్మా మీ నాన్న గురించి తెలుసుకోవాలని నువ్వు పడుతున్న ఆరాటం చూస్తూ ఉంటే ఇన్నాళ్ళు నేను ఎందుకు చెప్పలేదా అని ఇప్పుడు బాధ పడుతున్నాను అమ్మా మీ నాన్న గురించి చెప్పాలంటే ఒక్కరోజు సరిపోదు అమ్మా! రోజులు వారాలు పడుతుంద. నువ్వు అచ్చుమీ నాన్న లాగా ఉంటావు. ఆ నవ్వే పెదవులు వెన్నెల చిలికే కళ్ళు ఆ ఉంగరాల జుట్టు.. అంతా..."

" ఆగండి తాతయ్య నాన్నగారి గురించి చెబుతానని కవిత్వం చెబుతున్నారే!" అంది విజయ.

" కవిత్వం కాదమ్మా నువ్వు అచ్చు మీ నాన్న లాగా ఉంటావు. కాకపోతే మీ నాన్న కాస్త పొడవుగా ఉండే వాడు.. వాడు నాకంటే 15 సంవత్సరాలు చిన్న కానీ వాడు నాకు గురువుతో సమానం .రాజకీయాల గూర్చి ఓనమాలు నేర్చుకున్న ది వాడి దగ్గరే!"

  కళ్లు విప్పార్చుకుని  చూస్తూ.. కుతూహలంగా వినసాగింది విజయ. ఆ క్షణాల్లో లచ్చి రాజు ఇంటికి వెళితే కాళ్లు విరగ్గొడతాను అన్న మేనమామ గుర్తు రాలేదు విజయకు.

  " మీ నాన్న కాలేజీలో చదువుతున్న రోజులవి.. దేశ స్వాతంత్రం కోసం ఆబాలగోపాలం కదులుతున్న రోజులవి.. గాంధీజీ పిలుపు మేరకు దేశభక్తులైన యువకులు విద్యార్థులు వారు వీరని లేదు ఇందాక నేను చెప్పినట్లు అందరూ మాతృదేశం దాస్య శృంఖలాలు విముక్తి కొరకు నడుంకట్టి ముందుకు ఉరికారు ఆనాడు. వారందరితో పాటు మీ నాన్న కూడా చదువు మధ్యలో చాలించి పోరాటం లోకి దిగాడు. తరుచు మీ నాన్న చేతిలో ఏదో ఒక పోరాటానికి సంబంధించిన పుస్తకమో కరపత్రమో ఉండేది. తాను చదివిన  ప్రతి మంచి పుస్తకం నాకు చదవమని ఇచ్చేవాడు. అలా నేను కూడా ప్రభావితమై ఉద్యమంలో ప్రవేశించాను. మీ నాన్నను బాగా ప్రభావితం చేసింది భగత్ సింగ్ రాజ్ గురు సుఖదేవ్ చంద్రశేఖర్ ఆజాద్ అల్లూరి సీతారామరాజు లు. వాళ్ల గురించి కథలు కథలుగా వర్ణించి చెబుతూ ఉంటే మాలో ఆవేశం పొంగిపొరలేది.

    దుర్మార్గమైన జలియన్వాలాబాగ్ ఉదంతం కంటే చౌరీ చౌరా సంఘటన ఎక్కువ హింసతో కూడుకున్నదని భావించిన గాంధీజీ సహాయ నిరాకరణోద్యమం నిలిపివేయడం ...పొంగే పాలపై నీళ్లు చిలకరించి నట్లయింది. కట్టలు తెంచుకున్న మా ఉద్యమం చప్పబడింది మాలో ఆవేశం చల్లారి పోకుండా ఉండేందుకు మీ నాన్న భగత్ సింగ్ రాజ్ గురు సుఖ దేవులను లాహోర్ కుట్ర కేసులో ఇరికించి చంపడం... చంద్రశేఖర్ ఆజాద్ అల్లూరి సీతారామరాజు గాధలు చెప్పి మాలో ఊపిరి పోసే వాడు. అవి విన్న మా మనసులు ఆవేశంతో ఊగిపోయేవి. ప్రాణాలొడ్డి ఐనా స్వాతంత్రం సాధించాలనే దృఢ సంకల్పం మా అందరిలో బలపడింది. చాలా దీక్ష గా పనిచేయడం ప్రారంభించాము మేమంతా. మా అందరికీ టీం లీడర్ మీ నాన్నే!

ఎందరో అమరవీరుల బలిదానంతో ఎలాగైతేనేం మనకు స్వాతంత్రం వచ్చింది.               అయితే ఎవరి త్యాగాల వలన మనమీ స్వాతంత్రాన్ని సాధించుకున్నామో.. వారిలో ఎక్కువ మంది అనేక తప్పుడు కేసులు బనాయించి చంపబడ్డారు. అప్పటివరకూ బ్రిటిష్ వారి కొమ్ముకాసిన పెద్ద మనుషులు అందరూ ప్లేట్ ఫిరాయించి ఖద్దరు బురకాలు తగిలించుకుని దేశ భక్తులుగా మారిపోయారు.

     విజయ రెప్ప వేయడం మరిచిపోయిన దానిలా లచ్చి రాజుగారు చెప్పేదంతా శ్రద్ధగా వినసాగింది. స్వాతంత్ర్య సమరంలో కొదమసింహాలై గర్జించిన ఆ అమరవీరులను స్వయంగా చూసిన అనుభూతి కలిగింది విజయకు.

  " మీ నాన్న వాళ్ల తల్లిదండ్రులకు ఒక్కడే సంతానం.. అందువలన ప్రాణాలన్నీ మీ నాన్న మీద పెట్టుకొని పెంచారు వాళ్ల తల్లిదండ్రులు. స్వాతంత్రోద్యమంలో చురుకైన పాత్రను నిర్వహిస్తున్న మీ నాన్నకు ఎప్పుడు ఏ ఆపద ముంచుకొస్తుందో నని ఆందోళన చెందేవారు.. కానీ కొడుకు ఎదురు పడేసరికి వాడి ముఖం చూస్తూ.. వాడికి వ్యతిరేకంగా ఏమీ చెప్పలేక పోయేవాళ్ళు. పెళ్లి చేసి వాడిని ఒక ఇంటివారడిని చేస్తే ఇంటిపట్టున ఉంటాడని పెళ్లి ప్రయత్నాలు ప్రారంభించారు. పెళ్లి విషయంలో మీ నాన్న ఎంత ప్రతిఘటించినా చివరికి వాళ్ళ మాటే నెగ్గింది. పెళ్లయిన మరునాడే మరో పది మంది కార్యకర్తలతో పాటు నన్ను మీ నాన్నను అరెస్టు చేశారు కారణం ఏమీ లేకుండానే ఏదో సాకుతో మమ్మల్ని జైల్లో పెట్టేశారు.

     తెలంగాణ ప్రాంతంలో భూ పోరాటాలు ముమ్మరంగా సాగుతున్న రోజులవి. ఆబాలగోపాలం తమ హక్కుల కోసం భూమికోసం భుక్తి కోసం పోరాడి ఎందరో వీరులు తమ ప్రాణాలు కోల్పోయారు. అయితే మేము అవన్నీ కథలు కథలుగా వినడమే గానీ చూడలేదు కనీసం వారితో పరిచయమైనా లేదు. ఎలా అయిందో మీ నాన్నకు వాళ్ళతో పరిచయం?తెలంగాణ భూ పోరాటం కాలంలో రక్షణ కోసం మన జిల్లాలకు కూడా వచ్చారు. వారికి ఆశ్రయం ఇచ్చేవారిపై నిఘా ఉండేది.  మీ నాన్న పై అనుమానం ఉన్నా... ఆధారాలు లభించక ఉక్రోషంతో మన గ్రామాల మీద దాడి చేసి తగులబెట్టడం ఆహార పదార్థాల్లో కిరోసిన్ ,మూత్రం పోయడం వంటి అకృత్యాలు చేశారు. కొందరికి కాళ్ళు చేతులు నరకడం చంపడం చేశారు. అలా కాళ్లు పోగొట్టుకున్న వాళ్ళలో నేనొక్డడిని" అన్నారాయన కళ్లు తుడుచుకుంటూ.

"తాతయ్యా" అంది విజయ లచ్చి రాజు గారి చేతులు నిమురుతూ.

"ఆ విధంగా ప్రజల్ని భయభ్రాంతులను చేసి వారితో సంబంధాలు పెట్టుకున్న వారి గతి ఇంతేనని భయోత్పాతాన్ని రేకెత్తించారు అందరిలో. మరి నాకు ఇంత అన్యాయం జరిగిందని బాధ ప్రజల్లో మరింత తిరుగుబాటును రేపింది. మీ నాన్న ద్వారా అతి చాకచక్యంగా ఈ చుట్టుపట్ల గ్రామస్తులు తమ సహాయాన్ని అందించారు పోరాటయోధులకు.

   మనకు స్వాతంత్రం వచ్చింది మన కష్టాలన్నీ గట్టెక్కేయి.. మనని మనం పాలించు కునే మంచి రోజులు వచ్చాయి అని మురిసిపోయాం అందరమూ. కానీ ఇందాక నేను చెప్పినట్లుగా అంతవరకు బ్రిటిష్ ఇన్ఫార్మర్లుగా వారి కొమ్ముకాసిన పెద్ద మనుషులు హఠాత్తుగా రాత్రికి రాత్రే గాంధేయవాదులు గా మారిపోయారు . అలాంటివారికి నాన్న చాలా ఆటంకంగా కనిపించాడు. ఇందుకూరు రామరాజు అంటే మన జిల్లాలో తెలియనివారు లేరు. ప్రజల హృదయాల్లో అంత మంచి స్థానాన్ని సంపాదించుకున్నాడు మీ నాన్న

    పంతొమ్మిది వందల 52 లో మొదటిసారి సార్వత్రిక ఎన్నికలు జరిగాయి. ఆ ఎన్నికల్లో మీ నాన్న పోటీ లేకుండా ఏకగ్రీవంగా ఎన్నికయ్యే అవకాశం కనబడింది .అది చూసి ఓర్వలేని కొందరు ఏకమై కుట్రపన్నారు.. అతి చాకచక్యంగా మీ నాన్న ను అంతం చేశారు" అని ఆగి కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు లచ్చి రాజు గారు పై పంచతో. ఆ సంఘటన నిన్ననో మొన్ననో జరిగినట్లు ఉంది ఆయనకు.

   విజయ కళ్ళు కూడా తడి అయ్యాయి. ఇంతవరకూ తండ్రి స్వాతంత్ర పోరాటంలో చనిపోయాడనే అనుకుంటోంది విజయ. తండ్రి హత్య చేయబడ్డాడని వినడం ఇదే మొదటిసారి.. షాక్ తిన్నట్లుగా చూస్తూ"తాతయ్యా!" అంది నమ్ము లేనట్లుగా.

 "అవునమ్మా ,పదవీ వ్యామోహం ఈర్షా అసూయలు మీ నాన్న ను పొట్టన పెట్టుకున్నాయి. ప్రజలు మీ నాన్న కు గల గుర్తింపు అభిమానం చూసి ఓర్వలేక ఇంత ఘాతుకానికి ఒడి కట్టారు. వాహినీ వారి పెద్ద మనుషులు అంటూ ఉంటారు చూడు అలాంటివారినే.. మా సహచరులగా నటిస్తూనే మాటు వేసి కాటు వేశారు మీ నాన్నను.          అంతా అయ్యాక ఏమీ ఎరుగని అమాయకుల్లా .. అందరితోపాటు ఆశ్చర్యం నటిస్తూ కల్లబొల్లి ఏడుపులు ఏడ్చారు. ఇది ఎవరో గిట్టనివాళ్లు చేసిన పనిగా చిత్రించి జనాన్ని నమ్మించారు. వాళ్లు అనుకున్నది సాధించడమే కాక తలా ఒక పదవి పంచుకుని ప్రజా సేవ పేరిట ప్రజలను దోచుకు తిన్నారు. చాలా రోజుల తర్వాత వాళ్లలో వాళ్లకు దోపిడీ సొమ్ము పై వాటాలు కుదరక అన్నీ బయటపడ్డాయి. దానిలో భాగంగా మీ నాన్నను కుట్ర చేసి చంపిన సంగతి బయటపడింది. కానీ ఎవరూ పెద్దగా స్పందించలేదు.. అదేమని ప్రశ్నించలేదు. ఎవరి బాగు వారు చూసుకునే  కాలం వచ్చింది. అలా ముగిసిపోయింది అమ్మా మీ నాన్న కథ

  మీ నాన్న చనిపోయేనాటికి నీవు ఏడు రోజుల పాపవు.. నిన్ను ఎంతో గొప్పగా చదివించి పెద్ద డాక్టర్ చేయాలని ఈ చుట్టుపట్ల ఊరిలో వైద్యులు లేక అల్లాడిపోతున్న ప్రజలకు నీవు ప్రాణదాతవు కావాలని ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకున్నాడు.. ఎన్నో కలలు కన్నాడు .కానీ వాడి ఆశలు నీ ముద్దు ముచ్చట్లు కళ్ళారా చూసుకోకుండానే అందరికీ దూరం అయిపోయాడు!" అన్నారు బరువుగా లచ్చి రాజు గారు.

    అంతా విన్న విజయ వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ" తాతయ్యా నాన్నగారు కూడా నన్ను డాక్టర్ని చేయాలనుకున్నారా? నాకు చిన్నప్పటినుండి అంతరాంతరాలలో అదే కోరిక. కానీ మన ఇంటి పరిస్థితులు అందుకు దోహదం చేయవని ఇన్నాళ్లు సంశయించాను.. నాన్నగారి ఆశ కోరిక అదే కనుక నేను తప్పకుండా డాక్టర్ ని అవుతాను!" అంది  ఉద్వేగంగా. అప్పటికే విజయ చెంపలపై నీరు వరదలా ప్రవహిస్తోంది. ఏడుపు ఆపు కునేందుకు విఫల ప్రయత్నం చేస్తూ" తాతయ్యా మరి మీ నాయకులంతా ఎంతో గొప్ప వారని ఆదర్శ వంతులని ఎప్పుడూ చెప్తూ ఉంటారు కదా.. నాన్నగారికి ఇలా జరిగినందుకు వాళ్లు ఏమి చేయలేదా?" అని అడిగింది ఆవేశంగా.

"ఇక్కడి వాళ్లు నందిని పంది- పందిని నందిగా చేయగల సమర్ధులు అమ్మా.. పైగా వాళ్ల చేతిలో అధికారం మందీ మార్బలం ఉండడంతో నాలాంటి ఒకరిద్దరు ప్రేక్షకుల్లా మిగిలిపోయాము ఏమీ చేయలేక. పై నాయకులు ఒకరిద్దరు ఇక్కడ జరుగుతున్న అరాచకాన్ని అరికట్టేందుకు ప్రయత్నించినా మెజారిటీ నాయకత్వాన్ని ఇక్కడి వాళ్లు డొనేషన్స్ తో ముఖప్రీతి మాటలతో ఆకట్టుకొని నిజం గొంతు నొక్కేశారు. దాంతో మేమంతా అస్త్ర సన్యాసం చేసి ఇదిగో ఇలా కూర్చున్నాము మూలన!"

    అంతవరకూ సర్వం మరచి తండ్రి గూర్చి వింటూ ఉండిపోయిన విజయ చీకటి పడడం గుర్తించలేదు" అయ్యో తాతయ్యా చీకటి పడిపోయింది.. ఊరి నుండి వచ్చాక మళ్లీ వస్తాను" అంటూ పెరటి దారి గుండా ఇంటికి పరుగుతీసింది.

                              *

"విజయని చూసిన రుక్మిణమ్మ" ఇప్పటివరకు ఎక్కడున్నావే నీకోసం ఎన్ని చోట్ల వెతికించను? మావయ్య వస్తే ఏం చెప్పాలని?" అంటున్న రుక్మిణమ్మ  మాటలను మధ్యలోనే అందుకుంది వసుంధర.. సత్యరాజు రాకని దూరంనుండి గమనించి జరగబోయే రాద్ధాంతం ఆపేందుకు.

" అదేమిటి విజయా సాయంత్రం నుండి ఆ మామిడి చెట్టు కిందే ఉండిపోయా వా? చీకటి పడింది కూడా గమనించకుండా ఏం చేస్తున్నావ్ అక్కడ? నిద్రపోయావా ఏమిటి? ఏ పురుగైనా ముట్టుకుంటే ఎంత ప్రమాదం?" అంది ఆదుర్దా నటిస్తూ.

వసుంధర మాటలు అర్థం కాక తెల్లబోయి చూస్తున్న విజయకు మండవాలోకి అడుగు పెడుతున్న సత్యరాజు కనిపించాడు. దాంతో వసుందర ఎందుకలా అందో అర్థం చేసుకున్న విజయ ఆమె వంక కృతజ్ఞతగా చూసింది.

   రుక్మిణి ఏదో అనబోయేంతలో వసుంధర మళ్లీ అందుకుంది" వదినా ఈ వేపుడు ముక్కలు కొంచెం చూస్తారా? నేను ఇడ్లీ రవ్వ కడుగుతాను. చంద్రా బోజనానికి వచ్చే వేళ అయింది ఏ కాస్త ఆలస్యమైనా చిందు లేస్తాడు!"అంది ఎంతో హడావుడి పడుతున్నట్లుగా.

" అవును వాడు వెళ్తూ వెళ్తూ గుమ్మడికాయ వడియాలు వేయించుమన్నాడు నేనే మరిచిపోయాను" అంటూ వంటింట్లోకి దారితీసింది రుక్మిణి.

బలి నుండి తప్పించుకున్న మేకపిల్లలా మెల్లగా తన గదిలోకి తప్పుకుంది విజయ.

ఇదేమీ గమనించని సత్యరాజు బట్టలు మార్చుకుని నీళ్ల గదిలోకి వెళ్ళాడు స్నానానికి.

                          **********

    చాలా రోజుల తర్వాత బయట ప్రపంచంలోకి అడుగుపెట్టిన విజయ ముఖం ఆనందంతో వెలిగిపోతోంది. విజయ ఆలోచనలు ఎక్కడ ఎక్కడో తిరిగి నిన్న జరిగిన సంఘటన దగ్గర ఆగిపోయాయి. చాలా తక్కువగా మాట్లాడే వసుంధర తను బయటికి వెళ్లిన విషయం తెలిసి కూడా తెలియనట్లుగా ఎంత సమర్థిస్తూ మాట్లాడింది?అని ఆశ్చర్యపోయింది. అదే సమయంలో చెప్పరానంత కృతజ్ఞత భావం అభిమానం ఉప్పొంగాయి వసుంధర పట్ల విజయ మనసులో.

" చాలా థ్యాంక్స్అత్తా.. నిన్న నన్ను పెద్ద గండం నుండి కాపాడావు. నువ్వా క్షణంలో అలా చెప్పకపోతే.. అమ్మ ధోరణి అలా సాగేది. అది విని మామయ్య నాకు బడితె పూజ చేసేవారు!" అంది ఉద్వేగంగా.

   వసుంధర ఒక్కక్షణం విజయ వంక చూసి చిన్నగా నవ్వింది. ఆ ఒక్క చూపు చాలు విజయ ను క్షుణ్ణంగా చదివేందుకు వసుంధరకు. విజయ ఇబ్బందిగా కదిలింది ఆ చూపును తట్టుకోలేనట్టుగా. 

  అది గమనించిన వసుంధర తేలికగా నవ్వేస్తూ" నాకు కావలసింది కృతజ్ఞతలు కాదు మరోసారి ఇలా జరగకుండా చూసుకుంటే చాలు.. దానికేం గాని నిన్న అంత సేపు ఎక్కడున్నావు? మీ చిన్నాన్నమ్మ దగ్గరకు వెళ్తాను అన్నావు కదా.. అక్కడికి సోముని పంపేను ,వాడు నువ్వు లేవని తిరిగి వచ్చాడు. లచ్చిరాజు తాతయ్య దగ్గరికేనా వెళ్లావు? నిన్న అంత జరిగాక అక్కడికి వెళ్తావు అని అనుకోలేదు నేను" అంది వసుంధర.

  " అవును అత్తా ఇంట్లో చెప్తే మీరు మామయ్య తో చెప్పేస్తారనే భయంతో అలా చెప్పాను. అక్కడ తాతయ్య.. నాన్నగారి గూర్చి చెప్తూ ఉంటే నాకు టైమే తెలియలేదు!" అంది విజయ సంజాయిషీ ఇస్తున్నట్లుగా.

" సరేలే మరోసారి ఇలా జరగకుండా చూసుకో నాకు చెప్పకుండా ఎక్కడికి వెళ్ళకు నీకు ఏదైనా అయితే చంద్రాతో చెప్పు లేకపోతే నాకు చెప్పు సోములికి చెప్పి తెప్పిస్తాను. ఇంతకీ నిన్న చంద్రా తెచ్చిన పుస్తకం తాతయ్యకు ఇచ్చేశావా?" అని అడిగింది వసుంధర 

" ఆ సంగతి నీకు ఎలా తెలుసు అత్తా?" అంది విజయ ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ.

" ఆ పుస్తకానికి డబ్బులు ఇచ్చింది నేనే కదా!" అంటూ విజయ్ తల నిమిరింది ప్రేమగా.

" అత్తా!" ఆ పైన మాటలు రానట్లుగా వసుంధర భుజం మీద తల వాల్చింది విజయ.

" పిచ్చి పిల్లా చెప్పాను కదా నీకు ఏం కావాలన్నా మమ్మల్ని అడుగు లేదా సోముకి చెప్పు వాడికి నువ్వంటే చాలా ఇష్టం ఏం చెప్పినా కాదనకుండా చేస్తాడు!" అంది వసుంధర.

" సరే అత్త ఇంకెప్పుడు అలా చెయ్యను" అంది బుద్ధిమంతురాలిలా తలాడిస్తూ

ఆ తరువాత ఇద్దరూ ఏమీ మాట్లాడుకోలేదు.. ఎవరి ఆలోచనల్లో వాళ్లు మునిగిపోయారు

  విజయ మనసు తండ్రి ఆలోచనలతో నిండిపోయింది. చిన్ననాటి నుండి అస్పష్టంగా ఉన్న  ఆలోచనలకు ఒక రూపం ఏర్పడింది. ఏమైనా నాన్న గారు అనుకున్నట్లుగా నేను డాక్టర్ కావాలి ఆయన కల నిజం చేస్తాను. ఇక్కడే హాస్పిటల్ కట్టించి నాన్నగారి పేరు నిలిచిపోయేలా చేస్తాను అనుకుంది విజయ దృఢంగా.

         ****

  పెళ్లి వారి ఇంటికి విడిది ఇంటికి వసుంధర తో పాటు విజయ రెండుసార్లు తిరిగింది యధాలాపంగా విడిదింటి పక్కింటి నేమ్ బోర్డు చూసింది. నీలకంఠ రావు స్వాతంత్ర సమర యోధుడు అనే అక్షరాలపై విజయ చూపులు నిలిచిపోయాయి. వసుంధర వెంటే ఉండి తిరుగుతున్నా ఆ పేరు ఎక్కడివిన్నది గుర్తు రాక తల కొట్టుకుంది విజయ.

వసుంధర వెంట తిరుగుతూ ఉన్న విజయం చూసి పెళ్లికి వచ్చిన అమ్మలక్కలు అడిగారు" ఈపిల్లేనాలే రామరాజు కూతురు.. ఈ పిల్ల లేకపోతే నిక్షేపంలా ఈ పెళ్లి అవుతున్న పిల్లని మీ చంద్రా చేసే దానివి కాదూ? ఎంతైనా అన్న కూతురు సాటి వస్తుందా ఏ పిల్ల అయినా? ఏం పని చేస్తున్నావ్  వసుందరా నువ్వు?" అంది మరో పెద్దావిడ.

" అదే మాట పిన్ని విజయ్ మాత్రం మాకు పరాయిదా? స్వయానా మేనకోడలే!" అంది వసుంధర తేలిగ్గా తీసేస్తూ .

" నీ పేగుబంధం సత్యరాజు మేనకోడలు ఒకటేనా?"అంటూ దీర్ఘం తీసింది ఆవిడ.

" ఊరుకో పిన్ని అలా అంటే విజయ ఎంత నోచ్చుకుంటుంది? అయినా  పెళ్లి ఇంట్లో పెళ్లికూతురు గూర్చి నా కోడలు కావలసిన పిల్ల అనే మాట పెళ్లివాళ్ళు వింటే ఏం బాగుంటుంది?" అంటూ సంభాషణని తుంచేసి అక్కడినుండి లేచింది వసుంధరఏదోపని ఉన్నట్లుగా పక్కగదిలోకి వెళ్ళింది.

    తండ్రి ప్రస్తావన రావడంతో నీలకంఠ రావు గారు ఎవరో గుర్తు వచ్చింది విజయకు.

అమ్మలక్కలు తన గూర్చి అన్ని మాటలు అన్నా విజయ పట్టించుకోలేదు.మెల్లగా వసుంధరను వొదిలి నీలకంఠ రావు గారి ఇంటివైపు నడిచింది.ఏదోపనిలో పడిన వసుంధర విజయను గమనించలేదు.

  ఎంతో పరిచయం ఉన్న దానిలా గేటు తీసుకొని లోపలికి వెళ్లింది విజయ.సెలవులు కావడం వలన పిల్లలంతా ఇంటిముందు చేరి గోలగోలగా అరుచుకుంటూ ఆడుకుంటున్నారు.అపరిచితురాలైన విజయను చూసి లోపలికి పరుగెత్తారంతా కబురందించేంచుకు.

    విజయ ఈడుదే అయిన భారతి వచ్చింది లోపలినుండి.తన స్నేహితులు ఎవరైనా వచ్చారా అనుకుంటూ.విజయను చూసి ఎవరికోసం వచ్చిందీతెలియక ఆశ్చర్యంగా చూసింది.

   విజయే చొరవగా"నమస్తే,నాపేరు విజయ.నేను ఈవీధిలో ఉన్న మాబంధువుల ఇంటికి పెళ్లి కి వచ్చాను"అంది.

   ఇదంతా తనకు చెప్పవలసిన అవసరం ఏమిటో అర్ధం కాక ఇంకా ఆశ్చర్యంగా చూసింది భారతి విజయ వంక.అదిగమనిచిన విజయ"నీలకంఠ రావుగారెవరు?"అనడిగింది..

   "ఆయన మాతాతగారు,వారితో ఏమైనా పనిఉందా?"అని అడగింది భారతి ఆటోగ్రాఫ్ కోసం వచ్చిందేమో నని."పనేమీ లేదు.. ఆయన్ని చూడాలని వచ్చాను ఒకసారి పిలుస్తారా?"అంది విజయ మర్యాద ఉట్టి పడుతున్న గొంతుకతో

   "సరే,అలా కూర్చోండి పిలుస్తాను!"అంటూ కుర్చీ చూపించి లోపలికి వెళ్లింది భారతి.

   మనవరాలు చెప్పింది విని నీలకంఠ రావుగారు ఆశ్చర్యంగా బైటకు వచ్చారు.విజయ లేచి నించుని నమస్కారం చేసింది.ఏమాత్రంపరిచయంలేని విజయను చూసి "ఎవరమ్మానువ్వు?"అనడిగారు కళ్లజోడు సవరించుకుంటూ.

" నా పేరు విజయండీ నేను మిమ్మల్ని చూడాలని వచ్చాను" అంది ఆత్మీయంగా చూస్తూ.

" నన్నా?" అన్నారు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ విజయ ఎవరో జ్ఞాపకం చేసుకునేందుకు ప్రయత్నిస్తూ 

" అవునండి నేను పాలకొల్లు నుండి వచ్చాను నన్ను చూస్తే మీ కెవరూ గుర్తు రావడం లేదాండి?" అంది చిన్నగా నవ్వుతూ.

   " నిన్ను చూస్తే నా.. ఎక్కడో చూసినట్టు ఉంది, పోలిక పట్టలేక పోతున్నాను.. పెద్దవాడివైపోయావు కదా" అన్నారాయన.

ఆయనను ఇంకా ఇబ్బంది పెట్టడం ఇష్టం లేక" మీకు పాలకొల్లు రామరాజు గారు గుర్తున్నారా అండీ..నేను ఆయన కూతుర్ని!" అంది విజయ.

" రామరాజు..ఆ.. ఇందుకూరి రామరాజు.. అయితే నువ్వు రామరాజు కూతురువా? నేను గమనించలేదు కానీ నువ్వు అచ్చం మీ నాన్న లాగే ఉన్నావు.. మీ నాన్నను తెలిసినవారు ఎవరైనా నిన్ను ఇట్టే పోల్చేస్తారు... నాకు వయసు అయిపోయింది కదా అందుకే గుర్తు పట్టలేక పోయాను " అన్నారు ఆనందంగా విజయను దగ్గరకు తీసుకుని.

" ఆవునూ మీ లచ్చి రాజు తాత బాగున్నాడా చూసి చాలా ఏళ్లయింది." అన్నారాయన.

" బాగున్నారండి ఆయన తరచూ మీ అందరి గురించి చెబుతూ ఉంటారు అందుకే మిమ్మల్ని చూడకపోయినా నాకు చిరపరిచితుల్లా అనిపించి ధైర్యం చేసి ఇలా వచ్చేసాను" అంది విజయ.

" మంచి పని చేసావ్ అమ్మా అయినా ఆ రోజులే వేరు" అంటూ గతంలో కి జారిపోయారు ఆయన.

" మండువేసవి అయినా వరదలైనా లెక్క చేయక తిరిగేవాళ్ళం.. మీ నాన్న ఎంత చక్కగా పాటలు పాడే వాడనీ? ఆడ వేషం వేస్తే అచ్చం నీలాగే ఉండేవాడు.. భరతమాత వేషం ఎప్పుడూ మీ నాన్న వేయవలసిందే ఎప్పుడూ నవ్వుతూ నవ్విస్తూ ఉండే వాడు. చిన్నవాడైనా అతని క్రమశిక్షణ పనితీరు మమ్మల్ని ఎంతో ముగ్ధుల్ని చేసింది .ఇదే అతని చావుకి కారణం అవుతుందని ఎవరిమీ ఊహించలేకపోయాము." ఆయన గొంతు గాద్గదికమైంది... మాట్లాడ లేనట్లుగా ఆగిపోయారు.

" నాన్నగారు చంపబడిన ట్లుగా నాకు నిన్ననే తెలిసింది అండీ. నాదో చిన్న కోరిక. అసలు దాని కోసమే ఇక్కడికి వచ్చాను నేను. అప్పుడు జరిగిన దాడుల్లో మా గ్రామాలన్నీ తగులబెట్టేశారట.. మా నాన్నగారు ఎలా ఉంటారో కనీసం ఫోటో అయినా చూడలేదు. కనీసం మీ దగ్గర ఏమైనా ఉందేమో చూద్దామని వచ్చాను ఆశగా!" అంది విజయ.

" అయ్యో అలాగా? ఉంటుందమ్మా.. అమ్మ భారతీ, నా పాత ఫోటోల ఆల్బమ్ ఇలా తీసుకురా తల్లీ" లోపలికి కేక పెట్టారు నీలకంఠంరావుగారు..

భారతి తెచ్చి ఇచ్చిన ఆల్బమ్ తీసుకొని తిరగేస్తూ ఒక్కో దాని గురించి వివరించ సాగారు మధ్యలో రామరాజు ఉన్న గ్రూప్ ఫోటో చూపిస్తూ," ఇందులో మీ నాన్న ఎవరో చెప్పగలవా?" అని అడిగారు ఆయన.

విజయ ఒక్కొక్కరిని పరిశీలించి చూస్తూ చివరికి తండ్రిని గుర్తు పట్టగలిగింది." ఇదిగో మా నాన్నగారు!" అంటూ విజయ బిగ్గరగా అరిచి ఆ ఫోటో తీసి గుండెలకు హత్తుకుంది .నీలకంఠ రావు గారు ఆధరంగా విజయ తల మీద చెయ్యి వేసారు.

" తాతగారూ ఈ ఫోటో నేను తీసుకోనా?" అని అడిగింది సంబరంగా చూస్తూ.

"దానికేం భాగ్యం తీసుకోమ్మా" అన్నారాయన.

" అమ్మ ,తాతయ్య ఈ ఫోటో చూస్తే ఎంత సంతోషిస్తారో?" అంది విజయ ఆనందంతో పొంగిపోతూ.

    మాటల మధ్యలో విజయ కుటుంబ ప్రస్తావన వచ్చేసరికి అంతవరకు నవ్వుతూనే ఉన్నా విజయ ముఖం వాడి పోయింది.

   ఆయన తరచి తరచి అడిగిన మీదట మేనమామ నిరంకుశత్వం, చంద్రా వసుంధరల మంచితనం ,తల్లి అమాయకత్వం తన అసహాయత అంతా వివరించింది.       పరిచయమైన కొద్ది సమయంలోనే ఆ వృద్ధుని ఆత్మీయునిగా ఎంచి.

తన కష్టసుఖాలు మనోభావాలు అన్ని ఏకరువు పెట్టింది దాంతో ఎన్నో ఏళ్లుగా మోస్తున్న వారం దింపు కునట్లుగా అయింది విజయకు.

  " అమ్మా నేను ఒకటి చెప్పనా? మీ నాన్నగారి కోరిక ప్రకారం మెడిసిన్ చదివి ఆయన ఆశయ సాధనకు నీ వంతు కృషి చెయ్యి.. కాల క్రమంలో నీ ఇబ్బందులన్నీ వాటంతటవే సర్దుకుంటాయి. ముఖ్యంగా మీ బావ చంద్రా తండ్రిని ఎదిరించ లేకపోయినా మానసికంగా నీకు అండదండలు అందించి సాయం చేస్తాడు. కనుక నువ్వేమి వర్రీ కాకు. కాలమే అన్ని సమస్యలను పరిష్కరిస్తుంది. సరే చాలా టైం అయింది భోంచేద్దాం రామ్మా!" అంటూ లేచారాయన.

" అరే చాలా టైం అయింది మాటల్లో తెలియలేదు. అక్కడ మా అత్తయ్య ఈపాటికి నా కోసం వెతుకుతూ ఉంటారు ..మళ్ళీ వస్తాను తాతగారూ, నమస్తే!" అంటూ వేగంగా అడుగులు వేస్తూ గేటు తీసుకుని బయటికి నడిచింది విజయ.

" పిచ్చి పిల్ల!" అనుకుంటూ లోపలికి నడిచేరాయన.

" ఎవరు తాతయ్యా ఆ అమ్మాయి?" అని అడిగింది భారతి.

" తను నా స్నేహితుడు కూతురు విజయ.. నువ్వు అలా లోపలే ఉండి పోయావేం టమ్మా నీఈడుదేగా..అలా చేస్తే ఏమి బాగుంటుంది ?" అన్నారు నీలకంఠరావు గారు.

  " పరిచయం లేని వాళ్ళతో తొందరగా కలవలేనని మీకు తెలుసు కదా తాతయ్యా.. రండి అమ్మ అన్నం వడ్డిస్తోంది" అంటూ వంట గదిలోకి దారితీసింది భారతి.

****

అప్పటికే విజయ కోసం వెతుకులాట ప్రారంభించింది వసుంధర. ఇంతలో విజయ రావడంతో అంతవరకు ఆదుర్దా పడ్డ వసుంధరకు కోపం ముంచుకొచ్చింది విజయ మీద. ములుకు ల్లాంటి చూపులతో అందరూ విజయ వైపు ప్రశ్నార్థకంగా చూశారు.

  " వయసు వచ్చిన పిల్లలు ఇలా బరితెగించి తిరగడం ఎక్కడా చూడలేదు చాలు గానీ పదండిక భోజనాలకు" అంటూ ఈసడింపుగా విజయ వైపు చూస్తూ ,కదిలిందొకామె.

  దాంతో మరింత బాధపడిన వసుంధర పదిమందిలో ఏమీ అనలేక అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయింది. తప్పు చేసిన దానిలా విజయ వాళ్ల మధ్య నుండి తప్పుకుంది.

కాసేపయ్యాక ఒంటరిగా ఉన్న విజయను చూసి గట్టిగా నిలదీసింది వసుంధర" నిన్న ఏం చెప్పాను? ఈ రోజు ఏం చేసావ్? నీకు ఏమాత్రం భయభక్తులు ఉన్న ఇలా చేస్తావా? అందరూ ఎన్ని మాటలు అన్నారో తెలుసా మా పెంపకం సరైందికాదని..     ఎక్కడికి వెళ్ళినా  చెప్పి వెళ్ళమని చెప్పానా  లేదా? ఇదంతా మీ మామయ్య వచ్చి చూసి వెళ్లారు తెలుసా?" అంది విసుగ్గా.

  "ఆ. . మావయ్య వచ్చారా ఇక్కడికి? రానన్నారు కదా!" అంది తెల్లగా పాలిపోయిన ముఖంతో విజయ.

  "ఆ.. రావడమే కాదు అంతా చూశారు.. అందరూ అన్న మాటలు విన్నారు. ఇక.. ఇంటికి వెళ్ళాక ఏం ముంచుకొస్తుందో?" అంది వసుంధర  భయంగా.

  " సారీ అత్తయ్యా ఇంకెప్పుడు ఇలా చెయ్యను!" అంది నొచ్చుకుంటున్నట్లుగా.

" సారీ అంట సా..రీ..అది ఒకటి తేలిగ్గా దొరికింది. చేసేవన్నీ చేసేసి తప్పుకునేందుకు ఆ చేతులో ఏమిటి? అంటూ విజయ చేతులలో ఫోటో తీసుకుని చూసింది .ఆ ఫోటో చూడగానే వసుంధర కళ్ళు నీటితో నిండిపోయాయి.

   ఈ ఫోటో చూసిన ఆనందంతో అమ్ములక్కల మాటలు ఏవీ పట్టించుకోకుండా అప్పటిదాకా ఫోటో నే తదేకంగా చూస్తూ కూర్చుంది విజయ. వసుంధర ఆ ఫోటో తీసుకో గానే" విడిదింటిపక్కనే నీలకంఠ రావు గారని నాన్నగారి స్నేహితుల ఇల్లు ఉంది. లచ్చి రాజు తాతయ్య పదేపదే ఆయన గూర్చి చెప్పటం వలన తాతయ్య చెప్పింది ఆయన గూర్చేమోనన్న ఆశతో లోపలికి వెళ్లాను.. ఆయనే! నాన్నగారి గురించి ఎన్నో చెప్పారు. ఈ ఫోటో ఆయన ఇచ్చిందే!" అంది విజయ అపరాధిలా  తలవంచుకుని.

విజయ మాటలు విన్న వసుంధర మనసు జాలితో నిండిపోయింది . వయసు వచ్చినా పసితనం వీడని ఈపిల్ల మనసు నేను నొప్పించేనా అనుకుంది ఒక క్షణం. తండ్రి కోసం ఆరాట పడే విజయను చూస్తే కరుణ పొంగి పొరలింది ఆమెలో" విజయా!" అంటూ అక్కున చేర్చుకుంది.. భాష లేని భావం వాళ్ళిద్దర్నీ మరింత సన్నిహితం చేసింది.    అందరి మాటలతో గాయపడిన విజయ మనసు చందన చర్చితంలా అనిపించింది వసుంధర కౌగిలి.

  " సరే భోజనం చేద్దాం రా!" అంది వసుంధర విజయ చేయి పట్టుకుంటూ.

  " నువ్వు ఇంకా తినలేదా అత్తా?" అంది విజయ బాధగా చూస్తూ.

   "ఆ.. నువ్వు తినకుండా నేను ఎలా తింటాను అనుకున్నావు?" అంది వసుంధర ఇద్దరూ భోజనాలు హాలు వైపు కదిలారు. చేయీ చేయీ కలుపుకుని వస్తున్న అత్త కోడళ్లని చూసి" ఏం బడా అమ్మ!" అంటూ అమ్మలక్కలు బుగ్గలు నొక్కుకున్నారు.

పెళ్లి ఎంతో వైభవంగా జరిగిపోయింది.. అమ్మలక్కలు" నీ కోడలు కావాల్సిన దాన్ని పరాయి ఇంటికి పంపి పరాయి దాన్ని నీ కోడలిగా తెచ్చుకుంటున్నావు". అంటూ వసుంధరను దెప్పి పొడిచినా లెక్కచేయలేదు వసుంధర. అన్న కూతురు కి ఇవ్వవలసిన లాంఛనాలన్నీ ఇచ్చి అన్నా వదిన దగ్గర సెలవు తీసుకుంది .    ఆడపడుచు ఔన్నత్యం ఎరిగిన వసుంధర అన్న వదినలు అభిమానంగా ఆమెను అక్కున చేర్చుకుని సాగనంపారు. 

    విజయను తమ రెండోబిడ్డగా భావిస్తుమని.. ఇతరుల మాటలు పట్టించుకోవద్దని ఆమెను ఓదార్చారు. వసుంధర విజయ తృప్తిగా తిరుగు ప్రయాణం అయ్యారు.

                        ****

    ఇల్లు సమీపిస్తున్నకొద్దీ వసుంధర విజయాల్లో కంగారు మొదలైంది. అనుకున్నట్లుగానే పెద్ద రాద్ధాంతం చేశాడు సత్య రాజు. ఎంత కోపం వచ్చినా నోరు తప్ప చేయి చేసుకోని సత్యరాజు విజయను చర్నాకోలాతో గొడ్డును బాదినట్టు బాదాడు అడ్డు వచ్చిన రుక్మిణమ్మ వసుంధరలు కూడాదెబ్బల తిన్నారా రోజు ..

  చుట్టాల ముందు జరిగిందాన్ని ఒక పరాభవం గా భావించి వసుంధర చెప్పేది కూడా వినిపించుకోకుండా కొట్టేడు విజయను. ఇంతలో చంద్రా వచ్చి తండ్రి చేతిలోని చర్నాకోల లాక్కుని దూరంగా విసిరేశాడు." దాన్ని చంపేస్తారా ఏమిటి?" అంటూ... ఎప్పుడూ ఎదిరించని కొడుకు అలా ఎదురునిలిచి మాట్లాడుతుంటే దిమ్మిర పోయాడు సత్యరాజు కోపం తో నేలను తన్ని అక్కడి నుండి వెళ్లిపోయాడు.

   "లే విజయా..లేచి ముఖం కడుక్కనిరా!" అన్నాడు చంద్రా.

   విజయ మోకాళ్లలో తలదూర్చి అలానే ఉండిపోయింది కదలకుండా. కట్టుకొన్న పట్టు లంగా దెబ్బలకు చిరిగిపోయింది. జుట్టు చెదిరిపోయింది జాకెట్ కూడా అక్కడక్కడ చీర కు పోయి లోపలినుండి చర్మం చిట్లి రక్తం కారుతున్నా చలించలేదు ఆమె.

" అమ్మా విజయ ను లోపలికి తీసుకు వెళ్ళు ..దెబ్బలకుకాస్త వెన్న రాయమ్మా!" అన్నాడు బాధగా చంద్రా. విజయకు దెబ్బల బాధ కంటే సత్య రాజు అన్న మాటలే ఎక్కువ బాధని కలిగించాయి. ఇంట్లోంచి ఎక్కడికైనా దూరంగా పారిపోవాలనిపించసాగింది.

    ఇది జరిగిన ఆరు రోజులకు ఫలితాలు వచ్చాయి. విజయ ఇంటర్ ఫస్ట్ క్లాస్ లో పాస్ అయింది ఇన్ని రోజులుగా విజయ ముఖంలో పేరుకున్న నైరాశ్యం మటుమాయమైంది .పేపర్ పట్టుకుని వెలిగిపోతున్న ముఖంతో చంద్రా దగ్గరకు వచ్చి" చూశావా చంద్రా పేపరు... నాకు ఫస్ట్ క్లాస్ వచ్చింది " అంది విజయ సంబరంగా.

" ఆ ఉదయమే చూశాను పేపర్.. అప్పుడు నువ్వు నిద్ర పోతున్నావు అందుకే లేపలేదు.. ఎనీవే కంగ్రాట్యులేషన్స్!" అన్నాడు చంద్రా భుజంతట్టి ఆప్యాయంగా..

" చంద్రా నాకు మెడిసిన్ చదవాలని ఉంది..." అంది విజయ చంద్రా ముఖం వంక ఆశ గా చూస్తూ.

విజయ తో జీవితం పంచుకోవాలని ఆశగా ఎదురు చూస్తున్న చంద్రా విజయ చెప్పింది విని తెల్లబోయాడు మొదట. సత్య రాజు కొట్టిన దగ్గర నుండి బాధలోఉన్న   విజయను  కాదని మనసు నొప్పించే లేక.. అవుననలేక తన భావాలు అన్నింటినీ మనసులోనే  దాచుకున్నాడు.

   తాను చెప్పిన దానికి అవునని కానీ కాదని కానీ అనని చంద్రాన్ని ఎలా అర్థం చేసుకోవాలో తెలియక తనలో తనే మదన పడసాగింది... హఠాత్తుగా తనా ఇంట్లో ఒంటరిని అన్న భావన విజయ మనసును కలచివేసింది.

***

  " అమ్మా విజయ మెడిసిన్ చదువుతాను అంటోంది" అన్నాడు చంద్రా అన్నం తింటూ.

  " అలాగా ఎప్పుడు అంది రా .. మీ నాన్నగారు పెళ్లి అంటున్నారు!" అంది వసుంధర ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ.

  " నాకు తెలియకుండా ఇవన్నీ ఎలా జరిగాయి అమ్మా?" అని అడిగాడు చంద్రా.

  " మీ నాన్నగారు ఒకరికి చెప్పీ ఏమైనా చేస్తారా? తనకు తోచిందే చేస్తారు.. మాటల సందర్భంలో వచ్చే నెల పదో తేదీన ముహూర్తం పెట్టినట్లు చెప్పారు" అంది వసుంధర.

   " అదేంటమ్మా చేసుకునేవాళ్ళం మాతో మాటమాత్రం చెప్పనక్కరలేదా? ఇది తెలిస్తే విజయ నా గురించి ఏమనుకుంటుంది? తను చదువుకోవడం నాకు ఇష్టం లేదని అనుకోదా?" అన్నాడు బాధగా చంద్రా

  " నన్నేం చేయమంటావ్ నాన్నా !విజయ  ఏమో ఆ రోజు నుండి . మాటా పలుకూలేని మూగ బొమ్మలా కూర్చుంది .మీ అత్తయ్య ఉత్త వెర్రి బాగులది.. అన్నగారి ప్రతి మాటకు తందాన అంటుంది తప్ప విజయ తరఫునుండి అసలు ఆలోచించదు ఏం చేద్దాం?" అంది వసుంధర. ఏ ఇంట్లో పెళ్లి అనుకున్నా ఆనందం తాండవం ఆడుతుంది కానీ ఆ ఇంట్లో సత్య రాజు నిరంకుశత్వం మూలంగా భయం నిరాశ తాండవం ఆడుతున్నాయి.

   కానీ విజయ మాత్రం తన అభిప్రాయంతో ఏమాత్రం సంబంధం లేకుండా పెళ్లి ఏర్పాట్లు జరిగిపోతూండడం  చూసి సహించలేకపోయింది అలా అని చంద్రా అంటే ఇష్టం లేక కాదు.

    సత్యరాజు మూలంగా నిమిషం నిమిషం నరకం అనుభవిస్తూ పంజరంలో చిలక లాంటి బ్రతుకు మాత్రం వద్దంటోంది. నాకు ఇప్పుడు అప్పుడే పెళ్లి చేసుకోవడం ఇష్టం లేదని డాక్టర్ కావడమే నా లక్షం అని ఆ తరువాతే పెళ్లి అని స్పష్టం చేసింది విజయ.

   ఆ మాటలు ఇంట్లో పెద్ద విస్ఫోటనాన్ని సృష్టించాయి. ఇంట్లో పెళ్లి పనులు సాయం చేయవచ్చిన అమ్మలక్కలు తలో మాట అంటున్నారు విజయను." తిని ఉండలేక బడాయి పోతోంది సిద్ధాన్నాన్ని కాలదన్నుకుంటోంది" లాంటి మాటలతో కుళ్లబొడిచారు.

  " ఆ లచ్చి రాజుగాడేనా ఇదంతా నూరి పోసాడు? వాడి అంతు చూస్తాను!" అంటూ గంగ వెర్రులెత్తి పోయాడు సత్యరాజు.

  ఆ సాయంత్రం చంద్రా లచ్చి రాజు గారింటికి వెళ్లాడు.

" రారా చంద్రా ఏమిటి విశేషాలు?" అంటూ అతడిని ఆహ్వానించాడు. చంద్ర వచ్చి లచ్చిరాజుగారు పక్కన మంచం మీద కూర్చున్నాడు.

" ఏరా పెళ్లి పనులు ఎంతవరకు వచ్చాయి?" అని అడిగాడు అయన.

" ఏం పెళ్ళిపనుల్లే తాతయ్యా!" అన్నాడు చంద్రా నీరసంగా.

 " అదేమిట్రా అంత నీరసంగా మాట్లాడతావు? ఇదే నా మనవరాలు అయితేనా ఎంతో హుషారుగా కబుర్లు చెప్పేది." అన్నాడు.

  " ఇంకెక్కడి హుషారు తాతయ్యా.. విజయ ఇప్పుడప్పుడే పెళ్లి చేసుకోదట చదువుకుంటాను అంటుంది నాన్నేమో చంపుతాను నరుకుతాను అంటూ రంకెలు వేస్తున్నాడు. మధ్య నేను, అమ్మ నలిగిపోతున్నాము. విజయ ముఖం చూస్తే దానికి ఏమీ చెప్పలేను.. అలాగని నాన్నగారిని వారించలేను" అన్నడు చంద్రా.

 " అలాగా నాకు ఈవిషయాలేమీ తెలీవు రా.. ఎవరూ నాతో అనలేదు కూడా" అన్నాడు ఆయన.

  " నాన్నేమో ఇదంతా నువ్వే చేసావ్ అంటున్నారు!" అన్నడు చంద్రా.

" పోనీలేరా అంటే అననివ్వు.. ఇంతకు విజయ ఎలా ఉందిరా?" అని అడిగారు లచ్చి రాజు ఆరాటంగా.

   " ఏం చెప్పను తాతయ్య పేలడానికి సిద్ధంగా ఉన్న అగ్నిపర్వతంలా ఉంది.. ఏం చేయమంటావు తాతయ్య నన్ను? విజయ లేకుండా బ్రతకలేను.అలాగని విజయని నొప్పించి ఒప్పించ లేను ఏం చేయాలో పాలుపోవడం లేదు నాన్న ఇది మనసులకు సంబంధించిన విషయంలా చూడడం లేదు. ప్రెస్టేజ్ కి  సంబంధించిన విషయంలా చూస్తున్నారు." అన్నడు చంద్రా భాధగా.

" పోనీ విజయను నా దగ్గరికి పంపించు నేను మాట్లాడి ఒప్పిస్తాను" అన్నారు లచ్చి రాజుగారు.

  " వద్దులే తాతయ్యా తన మనసు నాకు తెలియనిదా ? తన మనసుకు ఏమాత్రం కష్టం కలిగినా నేను భరించలేను" అన్నాడు చంద్రా.

  " మరి ఏం చేస్తావ్ రా?" అన్నారు లచ్చి రాజుగారు ఆందోళనగా.

  " విజయ నిర్ణయానికే వదిలేద్దాం అనుకుంటున్నాను తాతయ్యా! తను ఏ నిర్ణయం తీసుకున్నా కాదనను నేను" అన్నాడు చంద్రా.

  " ఏమిటోరా మీ పెళ్లి కళ్ళారా చూడాలని ఎన్నో ఆశలు పెట్టుకున్న నేను ఇలా అవుతుందని అనుకోలేదు!" అన్నారు లచ్చిరాజుగారు బాధగా.

  రుక్మిణమ్మ వసుంధర నయానా భయానా విజయకు  నచ్చజెప్పేందుకు ప్రయత్నం చేశారు. అయినా తన పట్టు విడువలేదు విజయ. చూసేవాళ్ళకి విజయది మూర్ఖత్వంలా అనిపించి అమెను ఎవరూ సమర్ధించలేదు.. పూర్తిగా ఒంటరిపోరాటం అయిపోయింది.

   ఆ ఊరిలో ఏ ఇంట్లో చూసినా విజయ తీరు పెద్ద చర్చ నీయాంశంగా మారిపోయింది.

తన తో పెళ్లి వద్దు అన్న విజయను గతంలో లాగా పలకరించే సాహసం చేయలేకపోయాడు చంద్రా.

   లచ్చి రాజు గారితో చెప్పినంత తేలికగా విజయ తో వ్యవహరించలేకపోయాడు  చంద్రా. తన ప్రమేయం లేకుండానే ఇద్దరి మధ్య అడ్డుగోడ లేచిందని దాన్ని ఎలా చేదించాలో తెలియక.. విజయ దూరమవుతోంది అన్న భాధను ఇముడ్చకోలేక మౌన ప్రేక్షకుడిలా నిస్సహాయంగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

    చంద్రా మాటలతో చెప్పకపోయినా అతని ముఖంలో కద లాడే భావాలను తేలికగానే గ్రహించగలదు విజయ. కానీ సత్య రాజు నిత్యం పెట్టె ఆరడి కొట్టిన దెబ్బల ప్రభావం ఆ ప్రేమను మించిపోయి విజయను శిలలా మార్చివేసింది..

   విజయ పసితనం నుండి పడ్డ బాధలు నిర్బంధాల నుండి పుట్టిన నిర్ణయం చంద్రా ప్రేమను మించిపోయి అలాంటి నిర్ణయం తీసుకునేలా చేసింది విజయను. పెళ్లి పేరుతో పట్టు దారాల వలలో సౌఖ్యం వెతుక్కుంటూ బ్రతుకంతా బందీలా చెయ్యని నేరానికి శిక్ష అనుభవించే ఖైదీలా ఆంక్షలు ఆరళ్ల మధ్య బ్రతకాలనే ఊహ విజయను భయపెట్టి ఈ నిర్ణయం తీసుకునేలా చేసింది.

   ఏదైతే జరగకూడదని ఇన్ని కట్టుబాట్లు చేస్తూ వచ్చాడో సత్యరాజు అది జరగడంతో పెనం మీద పేల గింజలా వేగి పోయాడు. ఆఖరి అస్త్రంగా ఆస్తి నీకు దక్కనివ్వను అని బెదిరించాడు సత్యరాజు. అయినా తన నిర్ణయం మార్చుకోలేదు విజయ. లచ్చి రాజుగారు మినహా ఊరు ఊరంతా సత్య రాజు పక్షమే వహించారు. విజయ కోరికను అహంకారంగా తిరుగుబాటుగాఎంచి ఎవరూ సమర్ధించలేదు.

  రుక్మిణమ్మలో ఏదో మూల కన్న మమకారం పీకినా ఆచారాలను కట్టుబాట్లను కాదన్న కూతుర్ని అందరిలాగే చూసింది గానీ తన భర్త కోరిక తీర్చాలని కూతురు తపనను... అన్నగారి ఆరేళ్ల మధ్య నలిగే కూతురి మనసును అర్థం చేసుకోలేకపోయింది. అలా ఏమాత్రం అర్థం చేసుకున్నా విజయను సమర్థించు ఉండేది. ఆమెఅండగా నిలిచి ఉంటే విజయ చదువు కోసం ఇంత పోరాటం చేయవలసి వచ్చేది కాదు.ఇలా నిర్దయగా ఇంటి నుండి గెంటివేయబడేది కాదు.

   ఆస్తి అంతస్తు చదువు అందం ఉన్న చంద్రా ఎందరో కన్నెపిల్లల కలల రాకుమారుడు. అటువంటి చంద్రతో పెళ్లి కాదనడం విజయ మూర్ఖత్వంగా భావించారు అంతా. చూసేవాళ్ళకి సత్యరాజు మాటే సరైనదిగా అనిపిస్తుంది కానీ నాణానికి బొమ్మ

ఒకవైపే చూసినట్లుగా రెండో వైపు పరిశీలించకుండా ఉంటే ఎలా ఉంటుందో.. విజయ గురించి ఏ కొంచెం ఆలోచించినా ఎవరికైనా అర్థం అవుతుంది ఆమె మనసేమిటో.

విజయ దృష్టిలో ప్రేమ పెళ్లి జీవితంలో ముఖ్యమైనవే అయినా అదే జీవిత పరమావధి కాదని విజయ నమ్మకం. మనిషిగా పుట్టినందుకు ఏదో సాధించి పదిమందికి ఉపయోగపడాలి. తండ్రి ఆశయం నెరవేర్చాలి అనే తపన ముందు సాదాసీదా  కన్నెపిల్లలు ఆశించే పెళ్లి పేరంటం విలువ లేకుండా పోయింది.. అదే జీవితం అని సరిపెట్టుకో లేకపోయింది.

   అదే అందిలచ్చిరాజు గారితో విజయ" చెప్పండి తాతయ్య నేనేమీ కానిపని చేయడం లేదుకదా నాన్నగారి కోరిక ప్రకారం మెడిసిన్ చదువుదాం అనుకున్నాను అది ఒక మహా పరాధంలా అందరూ ఎందుకలా నన్ను శత్రువులా చూస్తున్నారు? చివరికి చంద్రా కూడా నాతో మాట్లాడడం లేదు నేను చేస్తున్నది తప్పా తాతయ్యా? ఎవరూ నన్ను అర్థం చేసుకోరేం?" అంటూ చేతుల్లో ముఖం దాచుకుని బావురుమంది విజయ.

    విజయ చెప్పిందంతా విని దీర్ఘంగా నిట్టూర్చారు లచ్చిరాజుగారు. ఆయన విజయను  కాదనలేరు ,అలా అని చంద్రా బాధపడుతున్నాడని వివరించి చెప్పి విజయ ప్రయత్నాన్ని వారించలేక ఎటూ చెప్ప లేక కొట్టుమిట్టాడుతోంది ఆయన మనసు .

"విజయా నేను గానీ చంద్రా గానీ నీ నిర్ణయం మంచిది కాదని అనలేము .సరే నీ ప్రయాణానికి ఏర్పాట్లు చేసుకో ఈ కోపాలు శాశ్వతంగా ఉండిపోవు. అన్నీ అవే సర్దుకుంటాయి" అన్నారు లచ్చి రాజుగారు.. విజయ తలపై చేయి వేసి ఆప్యాయంగా దీవిస్తూ.

" అధికాదు తాతయ్యా బావ నాతో మాట్లాడటం మానేశాడు తనంటే నాకు ఇష్టం లేదు అనుకుంటున్నాడు మీకు తెలుసుగా తాతయ్యా చంద్రా అంటే నాకు ఎంత ఇష్టమో ..కానీ ..కానీ.." మాట పూర్తి చేయలేక పోయింది విజయ.

" నాకు తెలుసమ్మా నువ్వెంత నలిగిపోతున్నావో.. మీ ఇద్దరికీ ఏ మాత్రంవయసనీ? ఐదేళ్లు ఎంతలో తిరిగి రావు ?ఈలోగా ఏ ఆశయంతో ఈ ఊరు విడిచి వెళ్తున్నావో అది సాధించి ఆనందంతో తిరిగి రా! ఈనాడు ఏ నోటితో అయితే నిన్ను తిట్టారో అదే నోటితో మా విజయ పెద్ద డాక్టర్ అని ఊరంతా నీకు బ్రహ్మరథం పడతారు" అన్నారు లచ్చి రాజు గారు ఓదార్పు గా.

   ఆ మాటలతో ఉపశమనం పొందిన విజయ తేలికైన మనసుతో ఇంటి దారి పట్టింది.

అందరూ శాపనార్థాలు మధ్య తనవారిని తనకు రావలసిన ఆస్తిని వదులుకొని తనకెంతో ప్రియమైన చంద్రాను  ఇంటిని ఊరిని వదలలేక వదలలేక వదిలి వెళుతూ వెనుదిరిగి దీనంగా చూస్తూ వెళుతున్న విజయను ఎవరూ ఊహించని విధంగా రుక్మిణి జుట్టు పట్టుకొని నిలిపింది కూతురుపై చావని ఆశతో

   " ఏమే నీకు మంచి చెప్పే మేము అంతా విషమై పోయామా? ఒక్కసారి బయటికి వెళ్తే మళ్లీ గడపలో అడుగుపెట్టే అవకాశం ఉండదు గుర్తుంచుకో! ఈనాటి తో నీకు నాకు ఉన్న సంబంధం తెగిపోతుంది" అంది ఆయాసంతో రొప్పుతూ.

 సత్య రాజు మొదటిసారి శభాష్ అన్నట్లుగా చెల్లెలు వైపు చూశాడు. అయితే ఏమాత్రం ఉద్రేక పడకుండా విజయ చెప్పిన జవాబుకు కళ్ళు తిరిగినంత పనయ్యింది సత్య రాజుకి.

" అవసరం లేదమ్మా.. మీమనసుల్లో రవంత ప్రేమను నలుసంత దయనూ పొందలేని నేను ఈ ఇంటిలో చోటును ఆస్తిలో భాగాన్ని ఏం చేసుకుంటాను? నాన్న గారి కోరిక నీకు తెలుసు ఆయన ఆశతీర్చడం నా ధర్మం కాదా? ఎంత చెప్పినా ఎవరు అర్థం చేసుకోవడం లేదు కన్న తల్లివి నీకే సరిగ్గా అర్థం కాలేదు మిగతా వాళ్ళు ఎలా అర్థం చేసుకుంటారు? మాటిమాటికి నాన్నగారిని ఈసడిస్తూ మాట్లాడినా  చూస్తూ ఓరిమి వహించాను.. ఓర్పుకు కూడా ఒక హద్దు ఉంటుంది., విత్తు ఒకటైతే చెట్టు ఒకటి అవుతుందా అంటుండేవారు మామయ్య. నిజమే విత్తును బట్టి చెట్టునూ. నాన్న గారి అడుగుజాడల్లో నేను నడుస్తున్నాను .ఆయన ఆశయం మేరకు పేదలకు ఉచిత వైద్యం అందించి ఆయన కలను నిజం చేస్తాను" అం టూ వెలుగు నిండిన కళ్ళతో. వడివడిగా అడుగులు వేస్తూ ముందుకు సాగిపోయింది విజయ స్థిరచిత్తంతో.

వసుంధర కొడుకు వైపు జాలిగా చూస్తూ లోపలికి వెళ్లి పోయింది. ఏ క్షణంలోనైనా కూతురు మనసు మార్చుకుని రాకపోతుందా అని ఆశతో చూసింది రుక్మిణమ్మ . విజయ వెళ్లిపోవడంతో కొంగుని నోట్లో కుక్కుకుంటూ లోపలి గదిలోకి వెళ్లిపోయి మంచం పై వాలిపోయింది.

   చంద్రా ఒకసారి తండ్రి వైపు నిరశనగా చూసి చెప్పులు వేసుకుని తోట వైపు వెళ్ళిపోయాడు దీనికంతటికీ కారణం నీవే సుమా అన్నట్లుగా. సత్యరాజు ఒక్క క్షణం నేను తప్పు చేశానా..అని బాధపడ్డా. ..అంతలోనే అహంకారం అతిశయం అతని అపరాధ భావాన్ని అదిమేశాయి.

****

బస్టాండ్ లో లచ్చిరాజు గారు కూర్చొని ఉన్నారు విజయ కోసమే ఎదురు చూస్తూ ఉన్నట్లుగా.. ఆయనని చూడ్డంతోనే ఏడుస్తూ లచ్చి రాజు గారి వొళ్ళో వాలిపోయింది విజయ. చాలాసేపటి వరకు అది బస్టాండ్ అని తమని అందరూ చూస్తున్నారని సృహ ఏమాత్రం లేకుండా ఏడుస్తూ ఉండిపోయింది .అందరినీ విడిచి వెళ్తున్నందుకు విజయ లోపల ఎంత మదన పడుతున్నది లచ్చిరాజు గారికి తెలియంది కాదు ఆమె దుఃఖం ఉపశమించే వరకూ తల నిమురుతూ ఉండిపోయారు.

" చంద్రా రాలేదా విజయా?" అలా అడిగారు లచ్చి రాజు గారు.

" లేదు తాతయ్యా ఇప్పుడు బావ నాతో వస్తే; ఇంట్లో ఎంత గొడవ జరుగుతుందో నీకు తెలుసు కదా!" అంది సర్ది చెబుతున్నట్లుగా.. కానీ లోలోపల చంద్రా బస్టాండ్ కి రాలేదని వెలితిగానే ఉంది విజయకు.

" అదే మంచిదమ్మా. నిన్న చంద్రా నాతో మాట్లాడాడు వాళ్ల నాన్న మూర్ఖత్వం ఫలితమే ఇదంతా అన్నాడు. అందుకే వాడు ముఖం ఎత్తి నీతో మాట్లాడ లేక పోతున్నాడు." అన్నారు లచ్చ రాజుగారు.

"పోన్లే తాతయ్యా నాన్నగారి తర్వాత ప్రేమించేది గౌరవించేది చంద్రా ఒక్కడినే ..అతను నన్ను సరిగా అర్థం చేసుకుంటే అంతే చాలు" అంది విజయ కళ్ళు తుడుచుకొంటూ.

" ఊరుకో అమ్మా ,మంచికో చెడుకో ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నావు దాన్ని సాధించే వరకూ నీ మనోబలాన్ని సడలనివ్వకు. ఈ ఉత్తరం నీలకంఠ రావు గారికి ఇవ్వు .అన్నీ ఆయనే చూసుకుంటాడు. ఈ డబ్బు నీ దగ్గర ఉంచు ఖర్చులకు పనికి వస్తుంది" అంటూ కొన్ని నోట్లు విజయ చేతిలోపెట్టి గుప్పిట మూసారు ఆయన.

అవి అందుకున్న విజయకు కృతజ్ఞతలు వెల్లడించేందుకు మాటలు దొరకలేదు.. రెండు చేతులూ ఎత్తి నమస్కరించింది. వాత్సల్యంగా నవ్వేరు లచ్చిరాజు గారు. ఇంతలో బస్సు రావడంతో బస్సు ఎక్కేసింది విజయ.

   " ఉత్తరాలు రాస్తూ ఉండమ్మా" అన్న మాటలు బస్సు శబ్దం లో కలిసిపోయాయి. నీళ్ళు నిండిన కళ్ళతో చూపు ఆనినంత అంతమేరా చూస్తూ ఉండిపోయారు లచ్చి రాజు గారు.

    లచ్చి రాజుగారిని చూస్తున్న విజయకు ఆయన వెనుకగా నించున్న సోములు కనిపించాడు ఆర్తిగా చూస్తూ ...మరి కాస్త దూరం లో చంద్రా దిగులు కళ్లతో విజయ వంక చూస్తూ కనిపించాడు. అంత విచారంలోనూ చంద్రా కనిపించడంతో ఏదో తెలియని సంతోషం అనిపించింది విజయకు .చంద్రా ని చూడగానే సంతోషం గా చెయ్యి ఊపింది.

     బస్ వెళ్లినవంకే ఆప్యాయంగా చూస్తూ నుంచున్న లచ్చి రాజు గారిని సోములు వచ్చి పలకరించాడు" దండాలు బాబయ్య!"అంటూ.

వాడికి విజయ  అంటే వల్లమాలిన అపేక్ష .పెద్దవాళ్ల లోగిళ్లలో  జరిగే విషయాలు వాడికి అర్థం కాకపోయినా విజయ మనస్సు కష్టపెట్టుకుని వెళ్ళిపోతోంది అనేది అతడికి బాగా అర్థమైంది. అందుకే వెనకగా వచ్చి నుంచుని విజయ వెళ్లేవరకు చూస్తూ ఉండిపోయాడు. లచ్చి రాజు గారు విజయను ఓదార్చారు కనుక సోములి దృష్టిలో ఆయన చాలా మంచివాడు.. అందుకే ఎంతో వినయంగా ఆయన్ని పలకరించాడు.

  "ఏరా ఇలా వచ్చావు ? మీ బాబు గారు నిన్ను నా మీద సి ఐ డి గా పంపారేమిట్రా?" అని అడిగారు లచ్చిరాజు గారు.

" లేదు బాబయ్యా విజయమ్మనొకపాలి దూరం నుంచై నా చూడాలి అని ఇటు  వచ్చేనయ్యా!"అన్నాడు. వాడి కంఠంలో ధ్వనించిన బాధను గమనించి" దిగులు పడకురా మన విజయమ్మ పెద్ద డాక్టర్ అయి తిరిగి వస్తుంది మన ఊరికి" అన్నారు.

సోములు వెళ్ళాక లచ్చిరాజుగారి దగ్గరకు చంద్రా వచ్చాడు." ఏరా విజయను బస్సు ఎక్కించేందుకు వస్తావు అనుకున్నాను రాలేదేమి? విజయ నీకోసం ఎంతగా ఎదురు చూసిందో తెలుసా?" అన్నారు లచ్చి రాజు గారు

" తెలుసు తాతయ్య కానీ విజయకు ఎదురుపడి నన్ను నేను నిగ్రహించుకోవడం కష్టం అని రాలేదు.. నేను ఇక్కడ ఉన్నా నా ప్రాణం విజయతోనే వెళ్తోంది తాతయ్యా" అన్నాడు చంద్రా భారంగా.

  లచ్చి రాజుగారు ఓదార్పుగా చంద్రా భుజం తట్టారు. చెమ్మగిల్లిన కళ్ళను రుమాలు తో తుడుచుకున్నాడుచంద్రా." నువ్వు ఎంత బాధ పడుతున్నావో అంతకు రెట్టింపు బాధపడుతోందిరా విజయ .తను ఆఖరుగా ఏమందో తెలుసా? ఎవరేమనుకున్నా చంద్రా ఒక్కడు నన్ను అర్థం చేసుకుంటే చాలు.. అని" చెప్పారు లచ్చి రాజు గారు.

  " అర్థం చేసుకున్నాను కనుకే విజయ దారికి అడ్డు రాలేకపోయాను.. తనతో మాట్లాడితే నా నిగ్రహం సడలిపోతుందని భయపడ్డాను. నాన్నగారు తన పట్టుదలతో విజయ ఆశలకు భవిష్యత్తుకు ఆనకట్ట వేయాలని చూశారు. అదే పని నేను

ప్రేమ పేరుతో చేయాలి ...అలా విజయను బందీని చేయడం నాకు ఇష్టం లేదు తాతయ్యా!" అన్నాడు చంద్రా.

" మీ నాన్నకు తన పంతం చెల్లించుకోవాలి అన్న పంతం తప్ప ఎందుకిలా చేస్తున్నాడు చెప్పు? మనకు ఏం లేదా పోదా? చదువుకుంటానని గోలపెడుతూ ఉంటే ఇంత మొండితనమా?" అన్నారాయన   ఆవేశ పడుతూ.

" పోనీలెండి తాతయ్య అయిందేదో అయింది.. ఇకపైన జరిగేది చూడాలి ఏ ఆటంకమూ లేకుండా విజయ చదువు పూర్తయి రావాలని నా కోరిక. విజయ వెళ్ళాక అయినా నాన్నగారి లో మార్పు రాకపోతుందా? ఎంతైనా మేనకోడలు కదా" అన్నాడు చంద్రా ఆశగా.

" నాకు అలాగే అనిపిస్తోంది రా ,ఏమైనా కొన్ని సమస్యలకు కాలమే పరిష్కారం చూపిస్తుంది" అన్నారు లచ్చిరాజు గారు.

సోములు అమాయకంగా బస్టాండ్ లో జరిగినసంగతి బాధపడుతున్న రుక్మిణమ్మ తో చెప్పాడు.అదివిన్న... ఆమె కొంచెం స్థిమిత పడింది...  పక్క గదిలో నుంచి ఇదంతా విన్న సత్యరాజు మండిపడ్డాడు తన కోపం ఎవరిమీద చూపించాలో తెలియక చెప్పులు వేసుకుని బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

****

వదిలిన ముఖంతో చేతిలో పెట్టి తో భారంగా అడుగులు వేస్తూ వస్తున్న విజయను చూసి తేలిగ్గానే ఊహించారు నీలకంట రావు గారు  ఏం జరిగి ఉంటుందో.

అప్పటికి ఏమి ప్రశ్నించకుండా భారతి ని పిలిచి విజయ స్నానపానాదులు కు ఏర్పాటు చేయమన్నారు. బట్టల కోసం పెట్టె తెరిచిన విజయ బట్టల మధ్యలో బరువైన చిన్న మూట కనిపించడంతో.. ఆశ్చర్యంగా దాన్ని తీసి విప్పింది. వసుంధర పండగలకీ పబ్బాల కి పెట్టుకునే నగలు , మడత పెట్టిన కాగితం కనిపించాయి. చెప్పరాని ఆశ్చర్యంతో కాగితం ముడతలు విప్పింది . అది వసుంధర విజయ కి రాసిన ఉత్తరం.

" విజయా

        నిన్ను భార్య గా పొందాలని చంద్రాఎంతగా ఆశపడ్డాడో.. నిన్ను కోడలిగా పొందాలని నేను అంతే ఆశ పడ్డాను. ఎందుకో తెలుసా మీ నాన్న పొయేసరికి నీవు ఏడు రోజుల పాప వు .మీ అమ్మ మీ నాన్న గారి కోసం బెంగ పడి మంచం పట్టింది.మీ నాయనమ్మ తాతయ్య కొడుకు వియోగం భరించలేక నెల తిరగకుండానే పోయారు! ఆ విధంగా నీవు నా ఒడిలో చేరావు. నీఆలనా పాలనా చూసే బాధ్యత నా మీద పడింది. పెంచిన మమకారం కన్న మమకారం కంటే గొప్పది అని నీకు తెలుసు కదా అందుకే నా మేనకోడలు ని కాదని నిన్ను నా కోడలుగా చేసుకోవాలని ఆశ పడ్డాను.

   అయితే మా ప్రేమలు ఆశలు.. నీ ఆశయాలకు ప్రతిబంధకం కాకూడదనే చంద్రా నేను నిన్ను గట్టిగా వారించ లేకపోయాను. మీ నాన్నగారు అంటే నీకు ఎంత ఇష్టమో నాకు తెలుసు. అయన ఆశ తీర్చాలని నీకు ఎంత ఆరాటమో నాకు అర్థం అయింది. అయితే నీ ఆశయ సాధనకు అవసరమైన ఆర్థిక బలం గూర్చి నువ్వే మాత్రం ఆలోచించలేదని నాకు అర్థమైంది. ఖాళీ చేతులతో వెళ్లి ఏం చేద్దాం అనుకున్నావు?

ఆవేశంతో మీ మామయ్య మీద పంతానికి పోయి ఇల్లు విడిచి వెళ్ళావేగాని ఆలోచించలేక పోయావు. అందుకే నీ ఆశయ సాధన కోసం నా నగలు నీకు ఇస్తున్నాను . వీటిని నీ అవసరాలకు వాడుకో! మీ మావయ్య కు తెలియకుండా ఇంత సాహసం ఎలా చేయగలిగానని ఆశ్చర్య పోతున్నారు కదూ? లేక నా భర్త చేసిన పాపాన్ని ఈ నగలతో కడిగేసుకుంటున్నానని అనుకుంటున్నావా? నువ్వు ఎలా భావించినా నా వంతు సాయం చేయాలనుకున్నాను చేస్తున్నాను. అయితే ఈ సంగతి చంద్రాకి కూడా తెలియదు. ఇవి నా పుట్టిన నగలు.. దీనిమీద ఎవరికీ అధికారం లేదు రేపు నేను పోయాక ఇవి చదవాల్సింది నీకే! అందుకే ఒక మంచి పనికి వీటిని వినియోగిస్తున్నాను.

   ఈనాడు మీ మామయ్యని ఎదిరించి నేను ఇంత సాహసం చేయగలిగానంటే దానికి కారణం అంతర్గతంగా నాలో అణిగిమణిగి ఉన్న ఆవేశమే అనుకో  వ్యక్తిత్వమే అనుకో

   ఏదైనా కానీ.. నువ్వు గెలవాలి అందుకే ఈ పని చేశాను ఈ పని వెనుక ఏళ్ల తరబడి నేను పడిన బాధ అవమానం అన్నీ ఉన్నాయి   . పెళ్లి కాకమునుపు నీలాగే పట్టుదల పౌరుషం ఆత్మాభిమానాలతో ఉండేదాన్ని కానీ.. పెళ్లి అయ్యాక భార్య భర్తలు ఒకరి కోసం ఒకరు తమ అభిరుచులను మార్చుకుని అనుకూల దాంపత్య జీవితం గడపాలి కానీ.. పెళ్లి అయ్యాక నేను ఒక మనిషిని అనే విషయమే మర్చిపో వలసి వస్తుంది అనుకోలేదు  . నీ మావయ్య ఏనాడూ భార్యగా నాకు గౌరవం ఇవ్వడం గానీ ప్రేమాభిమానాలు మంచి ఇవ్వడం గానీ చేయలేదు.

    అసలు ఒక మనిషి గానే గుర్తించలేదు ఆయన నన్ను. చంద్రా తర్వాత ఆడపిల్ల పుడితే అల్లుడి కాళ్లు కడిగ వలసి వస్తుందని నన్ను అడగకుండానే పట్నం వెళ్లి పిల్లలు పుట్టకుండా ఆపరేషన్ చేయించుకున్నారు. నీలాంటి పాపను కనాలన్న నా ఆశ ఆశగానే మిగిలిపోయింది  . ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో?? అన్నిటికీ సర్దుకుపోవడం అలవాటు చేసుకున్నాను. ఎదిరిస్తే ఏం జరుగుతుందో నాకు తెలుసు.. ఈ సంఘంలో ముఖ్యంగా మన కుటుంబాల్లో అలాంటి వారిని ఎలా చూస్తారో

 నీకు తెలియంది కాదు. అందుకే ఇలా బతికేయడం నేర్చుకున్నాను. అయితే నాలో పొంగి వచ్చే ఆవేశాన్ని దారి మళ్లించేందుకు నిరంతరం ఏదో ఒక పని కల్పించుకుని చేస్తూ నా చుట్టూ నేనే ఓ కంచు కోటను నిర్మించుకున్నాను.

   ఇంట్లో ఆడపా దడపా జరిగే ఘటనల వలన మీ లేత మనసులు ఎంత నలిగిపోతున్నాయో గమనించినా వారించలేని నా చేతగానితనం మీద నాకే కోపం వచ్చేది. అయితే అది నిన్ను ఇంట్లో నుండి బయటపడేలా చేస్తుంది అని అనుకోలేదు.నీ ధైర్యాన్ని అభినందించకుండా ఉండలేను.. అలా అని నువ్వు దూరం అయినందుకు బాధపడకుండా ఉండలేను.. అయినా ఈ దూరం ఎన్నాళ్ళు?? నీ చదువు అయ్యే దాకే కదా!

   నగలు అమ్మితే చాలానే డబ్బు వస్తుంది. జాగ్రత్తగా అమ్మించి బ్యాంకులో వేసుకో.. ఇంకా డబ్బు అవసరమైతే లచ్చిరాజు తాతయ్యకు ఉత్తరం రాయి. చంద్రాతో డబ్బు పంపించే ఏర్పాటు చేస్తాను. చివరగా ఒక మాట మీ అమ్మ ఉత్త అమాయకురాలు నీ కోసం మీ అమ్మ మామయ్య ని ఎదిరించలేదని కోపగించుకోకు తనమీద. అలాగే మీ మామయ్య మీద కోపంతో చంద్రా ని దూరం చేసుకోకు. నిన్ను తప్ప మరో అమ్మాయిని వాడు భార్యగా కలలోనైనా ఊహించుకో లేడు. మన ఇంటిలో మన తోటలో ప్రతి మూల నువ్వే కనిపిస్తావు మాకు .ఈసారి నువ్వు ఈ ఇంటికి వచ్చేది కోడలి హోదాలోనే!

   పెద్ద డాక్టర్ వి అయ్యి మీ మామయ్యను ఓడించాలి. విజేతగా ఈ ఊరు తిరిగిరావాలి. నిన్ను చూశాక నాకు కూడా ధైర్యం వస్తోంది. ఈసారి నువ్వు ఇంటికి వచ్చేసరికి పాత వసుంధర కనిపించదు. నీకు కొత్త వసుంధర స్వాగతం చెబుతుంది వెంటనే అడ్రస్ తో ఉత్తరం రాయి.ఉంటాను. చంద్ర కళ్ళు మనసు పోస్ట్ మెన్ రాకకోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంటాయని మర్చిపోకు!                

                                      ఆశీస్సులతో అత్త!

ఉత్తరం చదువడం ముగించిన విజయ వసుంధర ముందుచూపునూ ప్రేమాభిమానాలును తలుచుకుని వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది. సత్యరాజు పై కోపంతో పట్టుదలతో చంద్రాని కూడా కాదని వచ్చేసింది గాని తన చదువుకు అవసరమైన డబ్బు కోసం ఆలోచించనే లేదు విజయ. ఎంతో ముందు చూపుతో అతి నిశ్శబ్దంగా వసుంధర అందించిన సాయం విజయ కంట్లో చెమ్మను ఆర నివ్వలేదు. నీలకంఠ రావు గారికి లచ్చి రాజు గారు ఇచ్చిన ఉత్తరం వసుంధర ఇచ్చిన నగలూ ఉత్తరం తీస ఇచ్చింది. అవన్నీ చదివి ఆయన" ఎంత మంచి మనిషి మీ అత్తయ్య? ఇలాంటి వాళ్లు నూటికి కోటికి ఒక్కరు ఉంటారు. సరేనమ్మా ఒక సమస్య తీరింది. మిగతా విషయాలు

నేను చూసుకుంటాను. నాకు భారతి ఎంతో నువ్వు అంతే! మొహమాట పడకుండా స్వేచ్ఛగా ఉండు!" అన్నారాయన.

చంద్ర కి ఉత్తరం రాసింది విజయ.

"చంద్రా!

     పుట్టిపెరిగిన ఊరిని అభిమానించే మిమ్మల్ని వదిలి దూరంగా వచ్చేశాను. నేను ఈ విధంగా చేయడం వలన అందరి కంటే ఎక్కువ బాధ పడేది నువ్వేనని నాకు తెలుసు. చిన్నప్పటి నుండి నా మనస్తత్వం పూర్తిగా తెలిసిన నీవు నన్ను అపార్థం చేసుకోవు అనే నమ్మకం. ఎందుకో ఎంత ప్రయత్నించినా అక్కడ ఇమడలేకపోయాను. బహుశా మావయ్య ప్రవర్తన నాన్ని లా తయారు చేసిందేమో ! నాన్నగారి కోరిక ఇదే  అని తెలియడం దానికి కొంత దోహదం చేసింది. ఏమైనా.. నేనెక్కడున్నా నా మనసు మాత్రం మీ అందరి చుట్టూ పరిభ్రమిస్తూ ఉంటుంది.

నేను విజయవాడలో మా నాన్నగారికి సన్నిహితులైన నీలకంఠ రావు గారి ఇంట్లో ఉంటున్నాను ఆయన నా చదువుకు కావలసిన ఏర్పాట్లన్నీ చేస్తున్నారు. దీనికంతటికీ కారణం ఎవరో తెలుసా ?లచ్చి రాజుతాతయ్య! తాతయ్యకు కూడా ఈ రోజే ఉత్తరం రాస్తున్నాను.

చంద్రా, ఎడారిలో ఒయాసిస్ ఇలాంటి నీ స్నేహం ప్రేమాభిమానాలు నన్ను ఇంత కాలం బ్రతికించగలిగేయి ఆఇంట్లో. వాటన్నిటినీ వదులుకుని వచ్చిన నేను ఎంత బాధ పడుతున్నానో మనసు ను ఎంత రాయి చేసుకున్నానో అర్థం చేసుకో!

నేను తప్పు చేశాను అని నీకు అనిపిస్తే.. పెద్ద మనసు చేసుకుని నన్ను మన్నిస్తావు కదూ? పెద్ద చదువులు చదివి కూడా గ్రామసీమలే దేశానికి పట్టు గొమ్మలని ఆ మారుమూల గ్రామంలో ఉండిపోయావు. అదేవిధంగా నా చదువు ముగించుకుని నాదైన వ్యక్తిత్వంతో మళ్లీ మన ఊరిలో అడుగు పెడతాను. వైద్యం లేక అల్లాడే గ్రామ ప్రజలకు వైద్యం అందించి నాన్నగారి కోరిక తీరుస్తాను.

చంద్రా, అదంతా చాదస్తంగా నీకనిపించవచ్చు.. ఎంత ప్రయత్నించినా మామూలు జీవితంతో రాజీ పడలేక పోయాను. ఏదో చేయాలి ఏదో సాధించాలి అనే తపన.. తండ్రి కోర్కె ...నా మనసుకు నచ్చిన రీతిగా బ్రతకాలని ఆలోచన.. నన్ను ఇంత దూరం లాక్కు వచ్చింది .నా ఈ నిర్ణయం నీక కష్టం కలిగించినా మన్నించి నీ చెయ్యి అందిస్తావు కదూ? అత్తయ్య నా మీద చూపించిన వాత్సల్యాన్ని నేను ఆజన్మాంతం గుర్తుంచుకుంటాను అని చెప్పు. అమ్మ కి నా నమస్కారాలు అందజేయి. ప్రస్తుతం నేనున్న అడ్రసు తెలియజేస్తున్నాను. వెంటనే ఉత్తర రాయి నీ జాబ్ కోసం వెయ్యి కళ్లతో ఎదురు చూస్తూ... 

                                నీ విజయ.

ఉత్తరం రాయుడం ముగించి చంద్రా తో ముఖాముఖి మాట్లాడినంత సంతృప్తి చెందింది విజయ.

****

ఆ ఉత్తరం సరాసరి సత్య రాజు చేతిలో పడింది అది చదివిన సత్యరాజు వెంటనే దానిని చించి పారేశాడు. ఆ క్షణం లో విజయ తన ప్రత్యర్థి గా కనిపించింది అతడికే. ఏది ఏమైనా విజయ గెలవ కూడదు .ఎప్పటికైనా అది ఓడిపోయి దేహీ అని నా కాళ్ల దగ్గరికి రావాలి.. అలా జరగాలి అంటే విజయకు ఈ ఇంటి నుండి ఎటువంటి సాయమూ ఓదార్పు అభిమానము లభించ కూడదు. విజయ చంద్రాల మధ్య ఉత్తరాలు నడవకుండా ఉంటేనే అది సాధ్యం అవుతుంది. అందుకు తగిన రంగం వెంటనే సిద్ధం చేశాడు సత్య రాజు. హడావిడిగా చెప్పులు వేసుకుని పోస్ట్ మాస్టరు గారి ఇంటికి బయలుదేరాడు. సత్యరాజు అకాల ఆగమనానికి పోస్ట్ మాస్టరు కంగారు పడ్డాడు . హడావుడిగా కుర్చీ దులిపి చేతులు నలుపుకుంటూ" తమరు కాకితో కబురంపితే నేనే వచ్చేవాడిని" అంటూ ఆగాడు ఆయన.

" ఆ , ఏం లేదు పని మీద పాలకొల్లు వెళుతూ ఇలా వచ్చాను.. విషయం ఏమిటంటే.." కాస్త ఆగి గొంతు సవరించుకుని" ఇకపైన మా ఇంటికి గాని లచ్చి రాజు గారి ఇంటికి గానీ వచ్చే ఉత్తరాలు నాకు చూపించకుండా వాళ్లకు ఇవ్వవద్దు." అన్నాడు సత్యం రాజు ఆజ్జాపిస్తున్నట్లుగా.

" చిత్తం... అబ్బాయి గారి ఉత్తరాలు కూడానా..." అర్ధోక్తిలో ఆగాడాయన.

" ఏవైనా సరే ముందు నేను చూడాలి మీరు ఏం చేస్తారోఎలా చేస్తారో నాకు తెలియదు మూడో కంటికి విషయం తెలియకూడదు.. తెలిసిందా మీకు ఈ భూమ్మీద నూకలు చెల్లినట్లే" అన్న మాటలు విని నోటమాట రానట్లు గా ఉండిపోయాడు పోస్టు మాస్టారు.

" ఇది నాకేం ఊరికే చేయనక్కర్లేదు.. ఇదిగో ఇది పెట్టి మీ వాడికి చిన్న మోపెడ్ కొని

 పెట్టు .కాలేజీ కి నడిచి వెళుతున్నట్లు ఉన్నాడు" అంటూడబ్బు అక్కడ పెట్టి ఇక మాట్లాడవలసిన ఏమీ లేనట్లుగా వెళ్లిపోయాడు అతడు.ఇలాంటి అసామీ మాట కాదని ఆ ఊళ్లో బతికి బట్ట కట్టడం అసాధ్యమని పోస్ట్మాస్టర్ కు బాగా తెలుసు. విజయ రాసిన ఉత్తరాలు చంద్రా కి చేరకూడదనే సత్య రాజు ఈ ఏర్పాటు చేశాడని తెలిసినా బ్రతుకు మీద తీపితో నోరు మెదపలేదు ఆయన.

ఆ నోట్ల కట్ట పాములా కనిపించి భయపెట్టింది ఆయన్ను వణుకుతున్న కంఠంతో భార్యను పిలిచి ఆ డబ్బు అక్కడి నుండి తీయమని చెప్పాడాయన.

చంద్రా నుండి జాబ్ కోసం ఎదురు చూసి చూసి తిరిగి విజయే మరో ఉత్తరం రాసింది చంద్రాకు. సత్య రాజు ఈ రకమైన ఏర్పాటు చేయగలడని ఏ మాత్రం ఊహించినా కథ మరోలా ఉండేది. అది తెలియని విజయ మళ్లీ మళ్లీ ఉత్తరాలు రాస్తూనే ఉంది.

" చంద్రా, నా ఉత్తరాలు అందలేదా ?అందినా జవాబు రాయకూడదు అనుకున్నావా? నీ ఉత్తరం కోసం ఎంతగా ఎదురు చూస్తున్నానో తెలుసా? నామీద నీకు ఏమాత్రం కోపం లేదు అనుకున్నాను.. నిన్ను ఆ రోజు బస్టాండ్లో చూశాక.. కానీ ఇలా ఎందుకు చేసావు? పోనీ  తిరిగి ఇంటికి వచ్చేయనా? నువ్వు ఇంటికి రమ్మంటే వచ్చేస్తాను చంద్రా ఈ మౌనం నాకు పిచ్చి ఎక్కిస్తోంది తెలుసా? నీ స్నేహం ప్రేమ నాకు ఎంత అమూల్యమైనవో నీకెలా వివరించను? అయితే ఎందుకు వెళ్లిపోయావు అని ప్రశ్నిస్తా వేమో.. ఏం చేయను నీకున్న మనసులో వెయ్యోవంతు   ఆ రాతి గుండె మామయ్యకు ఉంటే ఎంత బాగుండును? ఎంతోరాయాలని ఉంది. కలం ముందుకు సాగడం లేదు. నీకు నాకు మధ్యన ఉన్నా ఈ నిశ్శబ్దాన్ని ముందు బద్దలు కొట్టు.

చంద్రా, నాకు చాలా భయంగా ఉంది.. ఈ దూరం శాశ్వతము అయిపోతుందేమో అని దయచేసి అంత శిక్ష విధించకు. తప్పకుండా ఉత్తరం రాస్తావ్ కదూ!

         ఉత్తరం కోసం ఆశగా ఎదురు చూసే.. నీ ప్రియ నేస్తం!

విజయ ఇలా ఎన్నో ఉత్తరాలు చంద్రాకి రాస్తూనే ఉంది. తన చదువు గురించి వివరాలు తెలియజేస్తూ ఎప్పటికప్పుడు లచ్చి రాజు గారికి కూడా చంద్రా తో పాటే ఉత్తరాలు రాసింది. కానీ అవన్నీ సత్తిరాజు చేతిలో పడి అగ్నికి ఆహుతి అయ్యాయి.

లచ్చి రాజు గారి దగ్గర నుండి కూడా ఉత్తరాలు రాకపోవడంతో.. విజయ ఏమాత్రం ఆలోచించినా ఇది సత్యం రాజు పనే అని గ్రహించేది కానీ అలా ఆలోచించలేదు ఆమె ఉత్తరాలు రాలేదని బాధ పడింది కానీ కారణం అన్వేషించ లేదు.

****

కళ్ళు కాయలు కాసేలా చంద్రా ప్రతిరోజు విజయ ఉత్తరం కోసం చూస్తున్నాడు. చివరికి పోస్ట్ మాస్టర్ గారి ఇంటికి వెళ్లి అడిగాడు. నిజం ఏమిటో తెలిసినా పోస్ట్ మాస్టరు నోరు విప్పలేదు ప్రాణభయంతో.

విజయ వివరాలు తెలీక ఎక్కడుందో ఏం చేస్తుందో అర్థం కాక కొట్టుకుపోయాడు చంద్రా. అసలే మితభాషి అయిన చంద్రా దాదాపు మూగ వాడిలా మారిపోయాడు విజయ వెళ్తూ వెళ్తూ తనతోపాటు చంద్రా లోని చైతన్యాన్ని కూడా తీసుకో పోయిందా అనుకుంది వసుంధర.

అంతా తెలిసి కొడుకు పడుతున్న  ఆందోళన చూసి కూడా నిమ్మకు నీరెత్తినట్లు ఉండిపోయాడు సత్య రాజు.

విజయ దూరమయ్యాక కానీ తానేం పోగొట్టుకున్నది అర్థం కాలేదు రుక్మిణమ్మకు. ఆ ఇంట్లో సత్తిరాజు అహంకారం వలన అందరూ తలోవిధంగా లోలోపల కుమిలిపోతున్నారు. జీవం లేని మనుషుల్లా యాంత్రికంగా రోజులు గడుపుతున్నారు.

****

కాలం ఎవరికోసమూ ఆగదు ముందుకు సాగిపోతూనే ఉంది.. విజయ  మెడిసిన్ మూడో సంవత్సరం చదువుతోంది. ఆ ఈడు పిల్లలలో ఉండవలసిన చలాకీతనం విజయ లో మచ్చుకైనా లేదు. ఫస్ట్ క్లాస్ వచ్చినా తన ఆనందం పంచుకునేందుకు ఎవరూ లేక అంతులేని ఆలోచనలతో ఒంటరితనంతో భారంగా రోజులు నెట్టేస్తోంది.         మొదట్లో విజయను చూసి తెలివైనదానిని అనే గర్వం తనకి.. అందుకే ఎవరితోనూ కలవదు అనుకున్న క్లాస్మేట్స్ క్రమేపీ తమ అభిప్రాయం తప్పని తెలుసుకున్నారు

ఎవరితో మాట్లాడినా మృదువుగా మాట్లాడేది .విజయను గర్విష్టి గా పొగరుబోతుగా అనుకో లేకపోయారు. అందరి అమ్మాయిలను ఏడిపించి నట్లు విజయను ఏడిపించ లేకపోయారు అబ్బాయిలు .తాము విసిరే కామెంట్స్ కు ఆమె నుండి ఎటువంటి రెస్పాన్స్ పొందలేకపోయారు. సబ్జెక్టుకు సంబంధించి ఏదైనా సందేహం వస్తే నిస్సంకోచంగా ఆమె అడిగే తీరు స్నేహపూర్వకమైన ఆమె ప్రవర్తన వారిని మంత్రించి నట్లుగా చేయడంతో విజయ పట్ల ఆకతాయితనం గా ప్రవర్తించు లేకపోయారు. ఎప్పటికప్పుడు విజయ నీలకంట రావు గారి ఇంటికి వెళ్తున్నా ఆయన మనవరాలు భారతితో పరిచయం పరిచయం గానే మిగిలిపోయింది. స్నేహంగా మారలేదు. అనుకోని విధంగా నీలకంట రావు గారు చనిపోవడంతో తన గురించి పట్టించుకునే ఒక్క మనిషీ పోయేరనే బాధ విజయ ను బాగా క్రుంగదీసింది. ఆయన పోయిన తరువాత భారతీ వాళ్లు మకాం మార్చడంతో విజయవాడ వెళ్లే అవకాశం కూడా విజయ కు లేకుండా పోయింది.

రెండు సంవత్సరాలపాటు జవాబు రాకపోయినా తన క్షేమసమాచారములు తెలుపుతూ ఇంటికి  ఉత్తరాలు రాస్తూనే ఉంది విజయ. ఆ తరువాత ఎంతో ముఖ్యమైన సంగతి ఉంటే తప్ప ఇంటికి ఉత్తరం రాయడం మానుకుంది. ఎందుకంటే ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా అటునుండి ఒక్కదానికి సమాధానం లేకపోవడంతో.. తనకు తానే కోరి విధించుకున్న ఒంటరితనాన్ని మౌనంగా భరిస్తూ చదువును తపస్సులా భావించి కొనసాగించింది విజయ.

*** 

అర్థంలేని పట్టుదలకు పంతానికి పోయి లేని పోని భేషజాల తో విజయ చంద్రాల మధ్య అభేధ్యమైన అడ్డుగోడ సృష్టించాడు సత్యరాజు. ఆస్తి బయటకు పోకూడదు అందుకే ఇద్దరినీ ఒకటి చేయాలనుకున్న సత్య రాజు అతి మొరటుతనం తో మూర్ఖత్వంతో ఇద్దర్నీ తనకి తెలియకుండానే విడదీశాడు. చేయని తప్పుకి శిక్షలా తండ్రి చేసిన దాని ఫలితం మౌనంగా అనుభవిస్తున్నాడు చంద్రా.

విజయ వెళ్లి నాలుగు సంవత్సరాలు అయింది .విజయ నుండి వచ్చిన ప్రతి ఉత్తరం సత్య రాజు చేతిలో పడి నామ  రూపాలు లేకుండా పోతున్నది. అది తెలియని చంద్రా ప్రతిరోజు వెర్రిగా ఎదురు చూస్తూనే ఉన్నాడు విజయ నుండి వచ్చే ఉత్తరం కోసం. విజయ చదువు ముగిసే సమయం దగ్గర పడుతుండటంతో సత్యరాజు లో ఓటమి భయం మరింత పెరిగింది. కింద పడినా పైచేయి నాది కావాలనే మొండితనంతో విజయ రాకముందే చంద్రా పెళ్లి వేరే అమ్మాయితో జరిపించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.

***

భోజనం చేసి వెళ్తున్న చంద్రాను పిలిచాడు సత్యరాజు తన గది  నుండి.... మౌనంగా వచ్చి నిల్చున్నాడు చంద్రా అక్కడ.

" సంబంధం చూశాను రేపు పెళ్లి చూపులు" అన్నాడు సత్య రాజు ఎటువంటి ఉపోద్ఘాతం లేకుండా. అలా ఏకపక్షంగా నిర్ణయించడమే కానీ ముందుగా భార్యతోనూ కొడుకుతోనూ సంప్రదించాలని ఆలోచనే రాలేదు సత్య రాజుకు.

" అమ్మతో  చెప్పారా ?"అని అడిగాడు చంద్రా ఏమనాలో తోచక.

" ఆడవాళ్ళతో చెప్పేది ఏంటిరా ?రేపు ఉదయం ఇద్దరూ బయలుదేరండి!" అన్నాడు సత్యరాజు అజ్ఞాపిస్తున్నట్లుగా.

" విజయ సంగతి ఏమీ తెలుసుకోకుండా నేను ఏ నిర్ణయం తీసుకోలేను నాన్నా!" అన్నాడు చంద్రా నిష్కర్షగా.

" ఏమిటో ఈ తేల్చుకునేది? అది వద్దని పోయాక మనమేనా గాజులు తొడుక్కొని కూర్చునేది?" అన్నాడు సత్యరాజు కోపంగా.

" అదేమీ వద్దని పోలేదు.. మనమే దాన్ని తరిమేశాం!" అన్నాడు చంద్రా బాధగా.

" ఆహా మనం దాన్ని ఏమన్నా విషం తాగమన్నామా? లక్షణంగా పెళ్లి తలపెడితే కాద నీ కాలదన్ని వెళ్లిపోయిందది కాదా? ముహూర్తాలు పెట్టి పెళ్లి ఏర్పాట్లు చేస్తూ ఉంటే  ఈ ఇంటి పరువుని నడి బజారుకు ఈడ్చి వెళ్ళిపోయింది. పోనీ వెళ్ళిన దగ్గర నుండి ఇంతవరకు ఒక ఉత్తమమైన రాసిందా? అంత తల పొగరు దానికే ఉంటే మనకు ఎంత ఉండాలి?" అన్నాడు సత్యరాజు రంకెలు వేస్తూ.

ఆ హడావుడికి రుక్మిణమ్మ వసుంధర వచ్చారు అక్కడికి. ఎన్నడూ లేనిది చంద్రా కూడా ఆ రోజు పరుషం గా నే మాట్లాడాడు.

" ఎందుకు చేసింది అలా? అసలు  మామయ్య బ్రతికుంటే విజయ అనాధలా ఇల్లు వదిలే  పరిస్థితి వచ్చేదా? పెళ్లి ముహూర్తాలు పెట్టేముందు విజయ ను ఒక్క మాట అయినా అడిగారా? ఈ రోజు లాగే ఆ రోజు మీ పాటికి మీరు అన్నీ ఫిక్స్  చేసేసారు. నాకు ఇప్పుడప్పుడే పెళ్లి వద్దు చదువుకుంటాను అని ప్రాధేయపడింది.. విన్నారా మీరు? ఎంతసేపు మీరు మీ పంతం నెగ్గలనే చూశారు కానీ... మా మనస్సులు ఎంత నలిగిపోతున్నాయో ఒక్క క్షణమైనా ఆలోచించరా? విజయ లాంటి తెలివైన పిల్ల మరో ఇంట పుట్టి ఉంటే చదువు కోసం ఇంత రాద్దాంతం జరిగేలా? కాలం మారుతోంది కాలంతో పాటు మనం మారాలి అని ఒక్కసారి ఆలోచించరేమీ?" అన్నాడు  చంద్రా ఆవేశంగా.

   కూతురు వెళ్లి ఇంతకాలమైనా ఏ కబురు తెలియక లోలోపలే అల్లాడిపోతున్నది రుక్మిణి. విజయ కోరికలనీ ఆలోచనల్ని అర్థం చేసుకోలేక చేజేతులా దూరం చేసుకున్నానని  విచారించన క్షణం లేదు ఆమెకు. అశ్రుశిక్త నయనాలతో మేనల్లుడు వైపు జాలిగా చూస్తూ నీకున్న ఆలోచనలో పదో వంతు నాకున్నా నాకీ రంపపు కోత ఉండేది కాదు అన్నట్లుగా చూస్తూ లోపలికి వెళ్లి పోయింది. అన్నగారి ప్రతిపాదన విని భరించలేనట్లుగా .

  ఎన్నడు నోరు తెరిచి జవాబు చెప్పని చంద్రా ఒక్కసారిగా తండ్రిని ఎదిరించి మాట్లాడటంతో జవాబు చెప్పలేని నట్లు నిలిచిపోయాడు సత్య రాజు . కార్యవాది అయిన సత్య రాజు అంతలోనే తగ్గిపోయి సాధ్యమైనంత మృదువుగా గొంతు మార్చి"         "అయిందేదో అయిపోయింది.. విజయ వెళ్లి ఇంతకాలం కావస్తున్నా ఇంతవరకూ తన సంగతులే మీ మనకు తెలియవు.. ఎంత కాలం ఒంటరిగా ఉంటావు? నా మాట విను..." సత్య రాజు మాట పూర్తి చెయ్యనివ్వలేదు చంద్రా.

   " క్షమించండి నాన్నా విజయ ని తప్ప వేరే ఎవరిని నా జీవితంలోకి ఆహ్వానించలేను." అంటూ మరో మాటకు అవకాశం ఇవ్వకుండా చరచరా అడుగులేస్తూ అక్కడి నుండి వెళ్లిపోయాడు. సత్యరాజు చంద్రా మాటలకే ఆశ్చర్యపోలేదు. అలా అని తన ఆలోచన విరమించుకో లేదు. అతను తలుచుకుంటే విజయను చంద్రా నూ కలపడం చిటికెలో పని ...కానీ పంతానికి పెట్టింది పేరైన సత్య రాజు.. విజయను  ఆహ్వానించడం అంటే తన ఓటమిని అంగీకరించడం గావిస్తాడు. ఆ పనిని ఎన్నటికీ చేయలేడు. పైగా ఇన్ని రోజులు నుండి రాసిన ఉత్తరాలు ఎలా మాయమైంది తెలిసిపోతుంది అందరికీ... అందుకే ఒక తప్పు కప్పిపుచ్చుకునేందుకు 10 తప్పులు చేస్తున్నాడు సత్య రాజు.

    చివరికి చంద్రాన్ని ఒప్పించేందుకు వసుంధర ను ఎన్నుకున్నాడు సత్య రాజు.

   " మీరు చెప్తే వినంది... నేను చెప్తే వింటాడు అంటారా?" అంది వసుంధర  సంశయంగా చూస్తూ.

    " విని తీరాలి ఏమయినా ఈ వేసవిలో వాడికి పెళ్ళి చేసి తీరాలి.. ఇంతకాలం ఆగడమేఎక్కువ ఏం చేస్తావో ఎలా ఒప్పిస్తావో.. నాకు తెలియదు .పెళ్లి మాత్రం జరిగి తీరాలి" అంటూ మాట్లాడే అవకాశం ఇవ్వకుండా వెళ్లిపోయాడు సత్యరాజు.

     కొడుకు మాట మన్నించి  భర్తని ఏమీ అనలేక.. అటు విజయ కోసమే తను బ్రతుకుతున్నది అన్నట్లున్న చంద్రాన్ని ఎలా ఓప్పించాలో ఏమిచేయాలో తెలియక నిస్సత్తువుగా పక్క మీద వాలిపోయింది వసుంధర.

    విజయ్ వెనక్కి వెనక్కి తిరిగి చూస్తూ వెళ్తున్న దృశ్యమే ఇంకా మెదులుతోంది.. వెళుతూ అంత బాధ పడిన విజయ ఇంతవరకు ఒక్క ఉత్తరమై నా రాయ లేదు ఎందుకో? అసలు... విజయ బ్రతికి ఉందా? లేక తన పంతం నెగ్గలేదన్న పగతో భర్త.. విజయ ను.. ఏమైనా.. ఆపైన ఊహించలేకపోయింది వసుంధర. లేదు అలా జరిగి ఉండదు.. విజయ ఎక్కడున్నా క్షేమంగా ఉంటుంది. నా భర్త అంత కర్కోటకుడు కాదు అనుకుంది మళ్ళీ అంతలోనే.. అలా తనకు తాను నచ్చ చెప్పుకుంటూ  విజయ ను చల్లగా చూడమని ఆ భగవంతుడికి నమస్కారం చేసింది వసుంధర.

    ఆ మర్నాడు సాయంత్రం కాఫి గ్లాస్ అందిస్తూ" చంద్రా ఒక మాట చెప్పనా?" అంది వసుంధర సందేహంగా చూస్తూ.

   " ఏంటమ్మా అది నా పెళ్లి మాటే నా? ఆ సంగతి నిన్నే నాన్న గారికి చెప్పాను కదా అమ్మా మళ్లీ చెప్పేందుకు ఏముంది? "అన్నాడు చంద్రం నిరాసక్తంగా చూస్తూ.

" అది కాదు నాన్నా విజయ అంటే నీకు ఎంత ఇష్టమో  నాకు తెలుసు.. కానీ ఎన్నాళ్ళిలా ఒంటరి బ్రతుకు బ్రతుకుతావు? విజయ నా కోడలు కావాలని నేను మాత్రం కోరుకోలేదనుకున్నావా? కానీ మనకి ప్రాప్తం లేనిదాని కోసం ఎందుకు బాబూ ఈ ఎదురు తెన్నులు నువ్వే నా పెళ్లి చేసుకుని కళకళలాడుతూ తిరుగుతూ ఉంటే చూడాలని ఉంది బాబూ!" అంది వసుంధర అనునయంగా.

  " అమ్మా నువ్వు కూడా నన్ను అర్థం చేసుకో లేవా? విజయ లేకుండా నేను బ్రతకలేక లేనమ్మా! అంత ప్రేమ ఉన్న వాడివి ఆరోజు ఎందుకు వెళ్లకుండా ఆపలేదు అంటావేమో.. ఆస్తికోసం నాన్నలా నేను విజయను ఆపుతున్నానని అపార్థం చేసుకుంటుందని ఒకవైపు ..నేను కోరితే ..నాకోసమని విజయ ఆగిపోయినా..అనుక్షణం విజయ ముఖంలో కనబడే బాధను..నిరాశనూ నేను ఎదుర్కోలేక ఆరొజు మౌనంగా ఉన్నానమ్మా!ఎందుకో విజయ తప్పక తిరిగి వస్తుందని నామనసు చెప్తోందమ్మా!నాకోసం..తప్పక.. తిరిగి వస్తుందమ్మా.. నువ్వు అయినా నన్ను తొందర పెట్టకమ్మా!" అన్నడు చంద్రా అభ్యర్థిస్తూ నట్లుగా.

    ఆ మాటలు అంటున్న చంద్రా వసుంధర కళ్లకి పసివాడిలా కనిపించడంతో ప్రేమగా కొడుకు తల నిమిరింది వసుంధర.ఆచర్యతోతల్లి తనకు కొండంత ధైర్యాన్ని ప్రోత్సాహాన్ని ఇచ్చినట్లయింది చంద్రా కు.

   " అంతే కాదమ్మా విజయ కోసం అన్ని మెడికల్ కాలేజీలకు ఉత్తరాలు రాశానమ్మా తనకోసం నేను చేయని ప్రయత్నం లేదు. నా దురదృష్టం ఏమిటో ఎక్కడినుండి జాబు రాలేదు. నేను స్వయంగా ఎంక్వయిరీ చేద్దామంటే నాన్నగారి సవాలక్ష ప్రశ్నలకు జవాబు చెప్పలేక ఆ ప్రయత్నం విరమించుకున్నాను. అమ్మా నువ్వేనా నాన్నగారికి చెప్పమ్మా విజయ లేకపోతే నేను బ్రతకలేను అమ్మా!" అన్నాడు చంద్రా బేలగా చూస్తూ.

    " అంత విలువ నాకుంటే: వీరిద్దరూ ఇలా విడిపోవాల్సిన పరిస్థితి వచ్చేదా? ఆ పిల్ల కళకళ లాడుతూ పిల్లాపాపలతో నట్టింట తిరిగితే చూసుకునే యోగం నాకు లేదు." అంది వసుంధర బాధగా.

    " అమ్మా ఇన్నాళ్ళు నా మనసులోని మాట మనసులోనే ఉంచుకొని ఎంత నష్టపోయానో నాకు తెలుసు.. ఇక ముందు అలా జరగనివ్వను .నేను లచ్చిరాజు  తాతయ్య గారి ఇంటికి వెళ్లి వస్తాను!" అంటూ చెప్పులు వేసుకుని వెళ్ళిపోయాడు చంద్రా.

    అతడు వెళ్లేసరికి లచ్చి రాజు గారు నిద్రపోతున్నారు. అలికిడికి కళ్ళు తెరిచిన లచ్చి రాజు గారు" ఒరేయ్ చంద్రా ఏంటి ఇలా వచ్చావు? రా కూర్చో, ముఖం ఏమిటి అలా ఉంది?" అని అడిగారు ఆదుర్దాగా.

   చంద్రా అక్కడ కూర్చుంటూ" వెళ్లిన పని ఏమైంది తాతయ్యా?" అని అడిగాడు ఆత్రంగా.

   చంద్రా అడిగినదానికి జవాబు చెప్పలేక తల దించుకున్నారు లచ్చి రాజుగారు.. చివరికి" ఏం చెప్పను చంద్రా నీలకంఠ రావు గారు చనిపోయి మూడేళ్లు అయిందట. వాళ్ల అబ్బాయి కి ట్రాన్స్ఫర్ కావడంతో ఇల్లు అద్దెకు ఇచ్చేసి వెళ్లిపోయారట. విజయ:: విషయం అడిగితే ఎవరూ ఏమీ చెప్పలేక పోయారు!" అన్నారు నిరాశగా.

   " అయితే మనకి ఇక విజయ వివరాలు తెలిసే ఆశ లేదంటావా తాతయ్యా?" అని అడిగాడు నిరాశగా.

   " ఎందుకురా అంత నిరాశ పడతావు? విజయ వెళ్లి ఆరు సంవత్సరాలు పూర్తి కావచ్చింది. ఏకంగా చదువు ముగించుకుని వచ్చి మన అందర్నీ ఆశ్చర్యపరిచాలని ఉత్తరం రాయ లేదేమో!" అన్నారు లచ్చి రాజుగారు ఓదార్పుగా.

  " తాతయ్య అసలు విజయ క్షేమంగా ఉందంటారా? నాకెందుకో చాలా బెంగగా ఉంది తాతయ్యా! చేతిలో చిల్లిగవ్వ లేకుండా ఇల్లు వదిలి వెళ్ళిపోయింది.. ఎలా ఉందో ఏం చేస్తుందో తెలియదు . విజయను చూడకుండా ఒక్క క్షణం ఉండలేని నేను ... ఇన్నాళ్లు ఎలా ఉన్నానో నాకే అర్థం కావడం లేదు. ఈ దూరం ఈ ఎడబాటు శాశ్వతము అయిపోతాయేమో నన్న భావన నన్ను నిలువనీయడం లేదు. ఇల్లు వదిలి పోవాలి అనిపించింది ఎన్నోసార్లు.. కానీ విజయ నాకోసం వస్తే.. నేను లేకపోతే.. బాధ పడుతుందని ఇన్నాళ్లు మొండిగా.." ఆపైన మాట్లాడలేక చిన్న పిల్లాడిలా లచ్చి రాజు గారి భుజం మీద తల వాల్చి ఏడ్చేశాడు చంద్రా. ఓదార్పు గా వీపుపై తడుతూ ఉండిపోయారు లచ్చి రాజు గారు.

   కొద్దిసేపు గడిచాక" తాతయ్య ఇది విన్నారా రేపు నాన్నగారు నాకు పెళ్లి చూపులు ఏర్పాటు చేశారు." అన్నాడు చంద్రా.

  " అనుకున్నంతా చేస్తున్నాడు మీ నాన్న .. ఏం చెప్పావు అయితే?" అని అడిగారు.

  " ఏం చెప్తాను? విజయను తప్ప మరి ఎవరిని నా జీవితంలోకి ఆహ్వానించ లేనని ఖచ్చితంగా చెప్పాను..అమ్మ నా పక్షమైనా ఏమీ చేయలేదు. నాన్నగారు ఎలా అయినా నన్ను ఒప్పించాలని చూస్తున్నారు. ఏది ఏమైనా నా నిర్ణయం మాత్రం ఇదే!" అన్నాడు చంద్ర స్థిరంగా.

    " మంచిది చంద్ర అలాగే చెయ్యి, నాకు మీ నాన్నతో వచ్చి మాట్లాడాలని ఉంది కానీ నా మాటలకు ఎంత విలువ ఉంటుందని ఆలోచిస్తున్నాను!" అన్నారాయన.

   " వొద్దులే తాతయ్యా అక్కడికి వచ్చి మీ గౌరవం పోగొట్టుకోవాలి అంతే!" అన్నాడు చంద్రా.

   " నేను రావడం అంటూ జరిగితే దానికి సిద్దపడి వస్తాను, నా ఆలోచన.. ఒకప్పుడు రామరాజు అంటే ప్రాణం పెట్టిన మీ నాన్న ఇంత కఠినంగా విజయ పట్ల ఎలా వ్యవహరిస్తున్నాడు అనేదే అర్థం కావడం లేదు నాకు. మీ నాన్న స్వతహాగా నీవు అనుకున్నంత చెడ్డవాడు కాదు. వాడి లోని మంచితనం మమకారాలను ఈరోజు అతిశయం అహంకారం మబ్బులా కమ్మి మాయ చేస్తున్నాయి. ఏదో ఒక రోజు వాటంతటవే పోతాయి. అప్పుడు గానీ మీ నాన్న మునుపటి మనిషి కాలేడు. అంతవరకూ ఓపిక పట్టాలి తప్పదు!" అన్నారు లచ్చి రాజు గారు.

" ఓపిక పట్టక చేసేదేముంది లే తాతయ్యా! సరే తోట వైపు వెళ్లి వస్తాను!" అంటూ లేచాడు చంద్రా.

****

    ఆ రాత్రి వసుంధరకు హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చింది. ఎలాగో గండం గట్టెక్కింది. కానీ మరోసారి వస్తే చెప్పడం కష్టమన్నారు డాక్టర్స్. వసుంధర ఆరోగ్య పరిస్థితి ఆసరా చేసుకుని చంద్రాని పెళ్లికి ఒప్పించగలిగారు సత్య రాజు.

    అభిమానవంతురాలైన విజయ తను రాసిన ఉత్తరాలకు ఎప్పటికీ జాబు రాకపోవడంతో ఇక ఎప్పటికీ ఆ వూరి ఛాయలకు గాని ఆస్తిలో భాగానికి కానీ రాదని సత్య రాజు నమ్మకం. ఆ విధంగా ఆస్తిలో భాగం లేకుండా చేసి విజయ పై గెలుపు సాధించానని సత్య రాజు మీసం మెలేసాడు.

    చంద్రా పెళ్లి శ్యామలతో అతి వైభవంగా జరిగిపోయింది .ఎన్నో ఆశలతో కలలతో ఆ ఇంట్లో అడుగు పెట్టిన నవ వధువును నిండు మనసుతో ఆహ్వానించింది వసుంధర.       తన కూతురి స్థానాల్లో మరొకరిని చూడ్డం బాధాకరంగానే ఉన్నా ఏమి చేయలేక పరిస్థితులతో రాజీ పడిపోయి రుక్మిణమ్మ.

     వసుంధర ముందుగానే చంద్రాకి అనేక విధాల నచ్చచెప్పడం వలన జీవితంతో రాజీపడి శ్యామలను ఆహ్వానించాడు తన జీవితంలోకి. పెద్దగా చదువుకోకపోయినా అనేక విషయాలు చంద్రా గూర్చి విజయ గూర్చి విని ఉండడంతో తల్లిదండ్రుల పెంపకం వలన ఏర్పడిన సంస్కారం శ్యామలను మిన్నకుండేలా చేసింది ఎవరు ఏమి చెప్పినా.

శ్యామల మంచితనం సంస్కారం ఆ ఇంటిలో శ్యామలకొక మంచి స్థానాన్ని సంపాదించి పెట్టింది. ఏనాడు చంద్రా ని విజయ గూర్చి అడగలేదు శ్యామల.

    పెళ్లి సందడి అంతా సద్దుమణిగాక ఒకరోజు వసుంధర శ్యామలను విజయ  గదిలోకి తీసుకెళ్ళింది. అత్త గారు అక్కడికి ఎందుకు పిలిచారో తెలియకపోయినా నమ్రతగా వెనకే వెళ్లి నించుంది శ్యామల." కూర్చో అమ్మా ఇది మన ఇల్లే కదా, మరి ఏం పర్వాలేదు కూర్చో!" అంటూ చేయి పట్టి కుర్చీలో కూర్చో పెట్టింది వసుంధర.

   శ్యామల కూర్చుని ఆ గది చుట్టూ పరిశీలనగా చూసింది. పెళ్లి  అయ్యాక తాను ఇక్కడికి .వచ్చి పది రోజులైనా ఆ గదిలోకి రావడం ఇదే ప్రథమం .బహుశా ఇది విజయ గది అయి ఉంటుంది అనుకుంది శ్యామల.

   " ఏంటలా చూస్తున్నావు? ఇది విజయ గది. అంటే రుక్మిణి పిన్ని కూతురు వాడుకునే గది" అంది వసుంధర.

  " నేను అదే అనుకున్నా నండి!" అంది శ్యామల నెమ్మదిగా

   " మా విజయ గూర్చీ చంద్రా గూర్చి ఇతరులు అనేకరకాల కబుర్లు చెబుతారు అది విని నీవు కలత చెందకూడదు .అందుకే నిన్ను ఇక్కడికి తీసుకువచ్చి ఇవన్నీ చెబుతున్నాను" అంది వసుంధర. ఆసక్తిగా వినసాగారు ది శ్యామల.

  " విజయ చంద్రా ఇద్దరూ కలిసి నా చేతుల్లోనే పెరిగారు. వాళ్ళిద్దరికీ పెళ్లి చేయాలని మేమంతా అనుకున్నాము .కానీ విజయ తన తండ్రి కోరిక మేరకు మెడిసిన్ చదువుతాను  అని పట్టు పట్టింది. మీ మావయ్య గారు పెళ్లి చేసుకోవాల్సిందే నని ముందు పట్టుపట్టారు.. పెళ్లి అయ్యాక చదువుకో అంటే ఎలా ఉండేదో పరిస్థితి? ఆ మాటే రాలేదు అనాడు. విజయ చదువు అయాకే పెళ్లి అని మొండికేసింది. చంద్రా, నేను ఎవరికీ ఏమీ చెప్పలేక నలిగి పోయాము. చివరికి ఆస్తిలో భాగం ఇవ్వమని బెదిరించినా .."నేను చదువుకుని డాక్టర్ కావాలి.. మా నాన్నగారి కోరిక ప్రకారం ఇక్కడే హాస్పిటల్ కట్టి పేదలకు ఉచిత వైద్యం అందిస్తాను" అని పట్టు పట్టింది.

   అలా చదువు కోసం ఇంటిని ఆస్తిని మమ్మల్ని అందరినీ వదిలి వెళ్లి ఐదు సంవత్సరాలు పూర్తయింది ఎక్కడుందో ఏమైందో ఒక ఉత్తరం అయినా రాయలేదు మాకు. ఇక విజయ మీద ఆశ వదులుకుని చంద్రాకి పెళ్లి ప్రయత్నాలు చేశాం .. వాడు ఎంత మాత్రం పెళ్లి చేసుకోను అన్నాడు. ఈ లోగా నా ఆరోగ్యం చెడింది.దాంతో వాడికి పెళ్లి చేసుకోక తప్పలేదు. వాడు ఎప్పుడైనా మనసు బాగుండక నిన్ను నొప్పిస్తే ఓర్చుకో తల్లీ!

   వాడిది చాలా సున్నితమైన మనసు. ఇతరులను నొప్పించే స్వభావం కాదు. అయినా ఏ వేళ ఏమి జరుగుతుందో ఎవరూ చెప్పలేరు కదా.. కాస్త నువ్వే సర్దుకుపోవాలి! నాకు కూతురు అయినా కోడలివైనా  నీవే!" అంది వసుంధర శ్యామల రెండు చేతులు పట్టుకుని కన్నీళ్లతో.

   " చ అవేం మాటలు అత్తయ్యా, మీరు ఈ విషయంలో ఎటువంటి బాధ పెట్టుకోకండి వారి మనసుకు ఎటువంటి కష్టం రాకుండా చూసుకుంటాను" అంది శ్యామల. అత్తగారి లోని స్వచ్ఛత మంచితనం శ్యామలను ఎంతగానో ఆకట్టుకుంది ఆ సంఘటనతో.

ఆ వూరి జనం ఆ ఇంటి వార్తల కోసం చాలా ఆత్రంగా ఎదురు చూశారు. కానీ వారి ఆలోచనలు తారుమారు చేస్తూ ఆ కుటుంబ సభ్యుల అన్యోన్యత అందరినీ విస్తుపోయేలా చేసింది. శ్యామల మంచితనంతో ఆ కుటుంబ సభ్యులందరి హృదయాలలోనూ ఒక ప్రత్యేకమైన స్థానాన్ని సంపాదించుకుంది అతికొద్ది కాలంలోనే.

   చంద్రా మెల్లగా శ్యామ!ల సాహచర్యంతో తన బాధను మరిచిపోయి మామూలు మనిషి అయ్యాడు. తననే నమ్ముకుని వచ్చిన అమాయకురాలు శ్యామల ఎందుకు బాధ పడాలి? అన్న ఆలోచన శ్యామల ను ఆదరించే లా చేసింది చంద్రా ను.

   చంద్ర శ్యామలా అనురాగ ఫలితంగా చిన్నారి వసుంధర అవతరించింది ఆ ఇంట. పసిపాప బోసి నవ్వులతో ఆటపాటలతో ఆ ఇళ్లు నిండిపోయింది.మధ్య మధ్యలో విజయ జ్ఞాపకాలు అందరి మనసులూ కలచివేసినా..ఆపాప బోసి నవ్వులు  అవన్నీ ఇట్టే మరిపిస్తున్నాయి.

   రోజులు గడిచిపోతున్నా సంవత్సరాలు దొర్లి పోతున్నా మారనిది సత్యరాజు ఒక్కడే! ఇంట్లో అందరూ ఆరాటపడుతున్నా... కూతురి కోసం చెల్లెలు బెంగ పడుతున్నా.. విజయ ఆచూకీ తెలిసికూడా చెప్పకుండా బండ రాయి లాగా అతడు మిగిలిపోయాడు.

***

    విజయ కార్డియాలజీ లో పీజీ చేసింది. చదువు ముగించుకుని తన ఊరు వెళ్లి అక్కడే హాస్పటల్ కట్టాలనుకున్న విజయ తన ప్రయత్నాన్ని విరమించుకుంది. ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా జవాబు లేని ఆ ఇంటికి తను ఎందుకు వెళ్లాలి? ఎవరి కోసం వెళ్లాలి? అనుకుంది విజయ. మెరిట్ వలన చాలా సులభంగానే ప్రభుత్వ ఆసుపత్రిలో ఉద్యోగం సంపాదించుకోగలిగింది.

    రోజూ డ్యూటీ కి వెళ్లి రావడం తీరిక సమయాల్లో తన సబ్జెక్టుకు సంబంధించిన బుక్స్ రిఫర్ చేయడం విజయ దినచర్యగా మారిపోయింది. ఎప్పుడైనా తల్లి గాని చంద్రా గాని అత్తయ్య గాని గుర్తు వస్తే మొదట్లో ఆ రోజంతా అన్యమనస్కంగానే గడిపేది.. ఒక్క సారి వెళ్ళి వాళ్ళందర్నీ చూడాలనే కోర్కె తలెత్తినా బలవంతాన దాన్ని అది వేసింది.        ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా జవాబు రాయని వాళ్లను తాను ఎందుకు తలవాలి?అని సరిపెట్టుకో చూసేది. ఎవరి మాట ఎలా ఉన్నా చంద్రా అయినా తనని అర్థం చేసుకుంటాడని ఎదురు చూసిన విజయ ఆశ నిరాశ కాగా గుండె రాయి చేసుకుని తనకెవరూ లేరు అనే స్థితికి వచ్చేసింది.

   ఆరోజు జరిగే హార్ట్ సర్జరీ కి చీఫ్ వినోద్ కు    డాక్టర్ ప్రభాకర్ తో పాటు డాక్టర్ రాధిక అసిస్ట్ చేయవలసి ఉంది. కానీ ఆరోజు రాధిక ఇంట్లో చికాకుల వలన చాలా అప్సెట్ అయి ఉంది. డాక్టర్ వినోద్ చాలా ముక్కోపి.. మామూలుగా ఉన్నప్పుడే ఆయనంటే గడగడలాడే రాధిక ఇలాంటి మెంటల్ కండిషన్ లో ఎలా అసిస్ట్ చేయగలనా అని మదన పడుతోంది. చిన్న మిస్టేక్ జరిగినా సహించని వినోద్ అంటే స్టాఫ్ అందరికి భయం తో పాటు గౌరవం కూడా! అందుకే ఆయన ఏం అన్నా ఎవరు ఎదురు చెప్పరు. 

ముఖ్యంగా స్టూడెంట్స్ ఆయన ఆపరేషన్ చేస్తుండగా చూసే ఛాన్స్ కోసం ఆరాట పడుతూ ఉంటారు. అందుకే అతి తేలికగా రాధిక బదులు విజయ సంతోషంగా ఆపరేషన్ థియేటర్ లోకి అడుగు పెట్టగలిగింది.

   స్టాఫ్ అందరిదృష్టిలో చండశాసనుడు గా పేరు పొందిన డాక్టర్ వినోద్ పేషెంట్ దృష్టిలో అపర ధన్వంతరి. అయితే పేషెంట్స్ దగ్గర తాను తినడు ఇతరులను తిననీయలడు. అందుకే గడ్డివాము దగ్గర కుక్క లాంటివాడు అంటుంటారు కొలీగ్స్ చాటుగా.

     ఎవరేమనుకున్నా నిర్వికారంగా తన డ్యూటీ తాను చేసుకుపోయే వినోద్ కు డాక్టర్ ప్రభాకర్ డాక్టర్ రాధికల తోడ్పాటు వలన ఆ హాస్పిటల్ లో ఒక మంచి వాతావరణాన్ని సృష్టించగలిగాడు వినోద్ అక్కడికి వచ్చిన కొద్ది కాలంలోనే.

    ఆరోజు కేసు చాలా క్లిష్టమైంది.. పుట్టుకతోనే గుండెలో రంధ్రం తో పుట్టింది పాప. రోజులు వారాలకు మించి బ్రతకదని నిర్ధారణ చేశారు డాక్టర్స్. కానీ చిత్రంగా ఆ పాప పది సంవత్సరాలు బ్రతికింది. అయితే అందుకు కారణం ఆ పాపను  తల్లి అనుక్షణం  కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటూ.. డాక్టర్స్ ఇచ్చిన సూచనలను తూచా తప్పక పాటిస్తూ ... పాప ఆయువును పెంచ గలిగింది.అనుకోని విధంగా పాప కండిషన్ చేంజ్ కావడంతో తప్పనిసరిగా ఆపరేషన్ చేయవలసిన పరిస్థితి ఏర్పడింది. ఇంత కాలం పాప శరీరం ఆపరేషన్ కి తట్టుకుంటుందో లేదో అని సందేహించిన డాక్టర్స్ పాప ప్రాణం మీదికి రావడంతో ఆపరేషన్ చేయడానికే నిర్ణయించుకున్నారు.

   ఆ హాస్పిటల్లో జాయిన్ అయ్యాక అంత సీరియస్ కేసుకు అటెండ్ కావడం అదే మొదటిసారి విజయకు.డాక్టర్ వినోద్ కు అసిస్ట్ చేయడం అంటే..చాలా టెన్షన్ గా ఉంది విజయకు.కానీ ఆపరేషన్ మొదలయ్యాక వినోద్ కంటే సీరియస్ గా ఆమె చేతులు పని చేశాయని చెప్పవచ్చు. మొదట రాధిక కు బదులువిజయను థియేటర్ లో చూసిన వినోద్ చాలా కోపంగా అసహనంగా ప్రభాకర్ వైపు చూశాడు ఒక్క క్షణం..

తరువాత విజయ పనితీరు చూశాక ప్రశంసా పూర్వకంగా చూశాడామె వైపు. వినోద్ ఎవరితోనూ ఎక్కువగా మాట్లాడకపోయినా. ఆయన ముఖం చూస్తే హడలి పోతూ ఉంటారు అందరూ.అయితే కష్టం వచ్చినప్పుడు స్టాఫ్ పట్ల ఆయన చూపే ఆదరణ విధినిర్వహణలో ఆయన ప్రవర్తన హాస్పిటల్లో వినోద్ కి ఒక విశిష్ట స్థానాన్ని తెచ్చి పెట్టింది.

    ఆపరేషన్ పూర్తి అయ్యాక డ్రెస్ చేంజ్ చేసుకొని రిలాక్స్ అవుతున్నారు.డాక్టరుగారి రాకకోసం చూస్తున్న నారాయణ వెంటనే ప్లేటులో బిస్కెట్లు ఫ్లాస్కతో టీ ఖాళీ కప్పు మంచినీళ్లు గ్లాసుతో సర్ది ఉంచిన ట్రే తెచ్చి వినోద్ ముందు ఉంచాడు.కళ్లు మూసుకొని ఉన్న ఆయన్ని పలకరించేందుకు ముందు సందేహించినా..అలసటగా ఉన్న ఆయన్ని అలా వొదిలి వెళ్లేందుకు మనసు రాక "సార్"అంటూ మెల్లగా పిలిచాడు..

కళ్లుతెరిచి నారాయణ వంక ప్రశ్నార్థకం చూశాడు వినోద్."టీ తీసుకోండి సార్!"అన్నాడు నారాయణ వినయంగా.

"సరే, డాక్టర్ విజయను ఒకసారి ఇటురమ్మని చెప్పు!"అంటూ బిస్కెట్ అందుకున్నాడు వినోద్.

నారాయణ సార్ రమ్మంటున్నారని విజయకు చెప్పి మరో కాఫీ కప్పుతెచ్చి అక్కడ

 పెట్టి వెళ్లాడు.

వినోద్ ఎందుకు పిలిచాడో అర్థం కాక భయం భయంగా అక్కడికి వెళ్లింది విజయ.

వినోద్ ఏమీ మాట్లాడకుండా కూర్చోమని సైగ చేసి టీ మరో కప్పు లోకి వంచి ఆమె ముందుఉంచాడు.

     వణుకుతున్న చేతులతో టీ కప్పు అందుకుంద విజయ. వినోద్ ఏదో చెప్పబోతున్నాడు అనే భావన విజయలో వణుకు పుట్టించింది. టీ గుటక పడక గొంతులోనే ఆగిపోయింది. పరీక్షా ఫలితాల కోసం ఎదురు చూసే విద్యార్థిలా దడ దడ లాడే గుండెతో ఆయన వైపే చూస్తూ కూర్చుంది.

అదేమీ గమనించిన వినోద్ బిస్కట్లు తింటూ మధ్యమధ్యలో టీ సిప్ చేస్తూ ఉండిపోయాడు. అదయ్యాక నాప్కిన్ తో చేతులు తుడుచుకుంటూ.." డాక్టర్ విజయా! ఇంతకుముందు ఇలాంటి కేసులకు ఏమైనా అటెండ్ అయ్యారా? అని అడిగాడు వినోద్.

" నో సార్, కాంప్లికేటెడ్ కేసుకి అటెండ్ అవడం ఇదే ఫస్ట్ సార్!" అంది విజయ.

" రియల్లీ, వండర్ఫుల్! చాలా అనుభవమున్న డాక్టర్ లా చేశారు. ప్రభాకర్ గారు కూడా అదే అన్నారు. కీప్ ఇట్ అప్!" అంటూ అక్కడి నుండి లేచాడు డాక్టర్ వినోద్.

      ఆ మాటలతో తేలిగ్గా ఊపిరి తీసుకుని విజయ. రాధిక బదులు పర్మిషన్ లేకుండా తను వెళ్ళినందుకు వినోద్ తిడతాడు అని భయపడింది. కానీ వినోద్ మాటలు విన్నాక భయ స్థానాల్లో ఆనందం చోటుచేసుకుంది. ఎవరెస్టు శిఖరం ఎక్కినంత ఆనందంగా అనిపించింది విజయకు. గాలిలో తేలిపోతున్న దానిలా స్టాఫ్ రూమ్ లోకి వచ్చింది విజయ.

     విజయను చీఫ్ రమ్మంటున్నారని నారాయణ వచ్చి చెప్పిన అప్పటి నుండి అందరూ భయం భయంగా విజయ రాక కోసం ఎదురు చూస్తూ... విజయ బాధపడితే ఎలా ఓదార్చాలా అని మనసులోనే రిహార్సల్ వేసుకో సాగారు.

    వారి ఆలోచనలను తారుమారు చేస్తూ ఆనందంతో వెలిగిపోతున్న ముఖంతో వచ్చిన విజయను చూసి విస్తుపోయారు అందరూ. విజయ ను ప్రశ్నల వర్షం తో ముంచెత్తారు అందరూ. రాధిక ఏకంగా విజయను కౌగిలించుకుంది. తన బదులు వెళ్లినందుకు తిట్లకు బదులు అభినందనలు అందుకుని వచ్చిన విజయను  చూసి అభినందనలు అన్నీ తనకే వచ్చినట్లుగా భావించింది రాధిక.

    డాక్టర్ వినోద్ చేసిన ఆపరేషన్ నగరంలో పెద్ద సంచలనం సృష్టించింది. ఫైవ్ స్టార్ హోటల్స్ ను మించి నగరం లో వెలసిన హాస్పిటల్స్ లో కూడా డాక్టర్ వినోద్ మించిన డాక్టర్ లేకపోవడంతో గుండె జబ్బులకు సంబంధించి ఎక్కువ మంది వినోద్ కోసం ప్రభుత్వ ఆసుపత్రి కే వస్తున్నారు. వైద్యం అంటే వ్యాపారంగా ప్రభుత్వ ఆసుపత్రులు అంటే మృత్యు ద్వారాలుగా మారిన ఈ రోజుల్లో ఇంకా ఇలాంటి డాక్టర్ అక్కడ అక్కడా ఉండడం వలన సామాన్యుల స్థితి గుడ్డిలో మెల్ల అన్నట్లు గా ఉంది. ఆసుపత్రిలో అన్ని విభాగాల కంటే కార్డియాలజీ విభాగం ఎప్పుడూ రద్దీగానే ఉంటుంది అందుకే వినోద్ ను  కొనేయాలని అనేక ఆఫర్స్ తో ప్రయత్నించారు అందరూ. అయినా డాక్టర్ వినోద్ వాటిని అంగీకరించలేదు కనీసం తమ హాస్పటల్లో రోజుకి ఒక గంట కన్సల్టెంట్గా ఉండమని కోరిన అంగీకరించలేదు.

   వృత్తికి తప్ప డబ్బుకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వని వినోద్ నిఎవరూ ఒప్పించ లేకపోయారు. వినోద్ నిర్ణయం విజయకు ఆనందాన్ని ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. ఆ పాప తల్లిదండ్రులు వినోద్ ను పాదాభివందనం చేశారు.చేశారు .అయితే వినోద్ ఆ ప్రతిభ అంతా తానొక్కడిదే కాదని ఆరోజు ఆపరేషన్ లో పాల్గొన్న ప్రతి ఒక్కరిది అని .. అందర్నీ పేరుపేరునా పరిచయం చేస్తూ విజయను ప్రత్యేకంగా పాప తల్లిదండ్రులకు పరిచయం చేశాడు. విజయ సిగ్గుగా నవ్వేసింది.

    ఆరోజు రౌండ్స్ ముగించుకుని వస్తూ ఉండగా వినోద్ వెంట వస్తున్న విజయ పేషెంట్ కండిషన్స్, ఇవ్వవలసిన మందులు వినోద్ చెప్తుంటే శ్రద్ధగా నోట్ చేసుకుంది. వినోద్ చెప్పడం పూర్తయ్యాక "సార్, నాదో చిన్న సందేహం" అంది సంశయంగా చూస్తూ.

ఏమిటి అన్నట్లుగా చూశాడు వినోద్ విజయ వంక.

  " ఇది పర్సనల్ విషయమే అయినా అడగకుండా ఉండలేకపోతున్నాను. మన హాస్పిటల్ లో పనిచేసే అనేకమంది సర్జన్స్ డాక్టర్లు వేరే చోట క్లినిక్స్ తెరిచారు. కొంతమంది పెద్దపెద్ద నర్సింగ్ హోమ్స్ లో కన్సల్టెంట్ గా ఉంటున్నారు. అలాంటిది మీరు వచ్చిన ఆఫర్స్ ని వదులు కుంటున్నారు ఎందుకని?" అని అడిగింది విజయ.

" అఫ్ కోర్స్, ఎవరి ఇష్టం వారిది. మనిషికి డబ్బు అవసరమే కానీ అదే  జీవితం కాదుకదా! ఒకసారి మనిషి డబ్బు రుచి మరిగితే మనిషి రక్తం అలవాటైన పులిలా మారిపోతాడు.అప్పుడు  ఎంత సంపాదించినా తృప్తి ఉండదు. డబ్బు దాహం తీరదు. అందుకే నాకు ఇలా ఉండటమే ఇష్టం" అన్నాడు వినోద్.

   " కానీ సర్, ఈ రోజుల్లో మనం ఎంత బాగా వైద్యం చేసినా ప్రైవేట్ డాక్టర్ ల మీద ఉన్న గురి మనమీద ఉండడం లేదు. నాకు తెలిసిన డాక్టర్ ఒకరున్నారు ..ఎప్పుడు నిద్ర పోతారో ఆయన అర్థం కాదు నాకు. ఇటు హాస్పిటల్ డ్యూటీ అటు మార్నింగ్ ఎయిట్ టు టెన్ ఒక నర్సింగ్ హోమ్ లో ఆ తరువాత ఈవెనింగ్ ఫైవ్ టూ లెవెన్ అవుతుందో తెల్లవారి పోతుందో ఆయన క్లినిక్లో.. ఆయన ఎంత చెప్తే అంత ఫీజు చెల్లించి వెళ్తారు ఆనందంగా. ఆయన చెప్పిన నర్సింగ్ హోమ్ లో చేరి ట్రీట్మెంటు తీసుకుంటారు. రక్తం పిండి నట్లు అంత ఫీజులు వసూలు చేసినా ఆయన దగ్గరికి వెళుతూ ఉంటారు జనాలు" అంది విజయ బాధగా.

   " అది వాళ్ళ తప్పు కాదు పేషంట్ల  అవసరం.. తొందరగా నయం కావాలని ఆత్రుత వారిని ఆ పని చేయిస్తుంది. డాక్టర్ గా మన వృత్తి ధర్మాన్ని పక్కన పెట్టి ఇక్కడికి వస్తే ఇంటికి రమ్మంటారు. అక్కడ డబ్బు తీసుకుని ఎక్కడికి రమ్మంటారు పరీక్షలకోసం. ఫ్రీగా గవర్నమెంట్ ఎక్విప్మెంట్ ని వాడుకుంటారు. ఇదే మని డాక్టర్ను ప్రశ్నిస్తే ప్రాణానికి ఎసరు పెడతారు అనే భయం. అందుకని డబ్బు ఉన్నా లేకున్నా తల తాకట్టు పెట్టి అయినా జలగల్లా పీడించే మనని తృప్తి పరిచి చివరికి ప్రాణాలు కాపాడుకున్నారు.

    వైద్య వ్యాపారంగా మారిపోయింది. ఎవ్రీథింగ్ ఇస్ బిజినెస్ దట్ ఇస్ అవర్ కంట్రీ.. ఐ హేట్ దిస్ నాన్సెన్స్! అందుకే నాకు చేతనైనంత వరకు కొందరికైనా ఇలా ఉపయోగ పడగలగుతున్నాను అది చాలు నాకు!" అన్నాడు వినోద్ ఉద్వేగంగా.

     డాక్టర్ వినోద్ మాటలు వింటూ ఆయననే ఆరాధనగా చూస్తూ ఉండిపోయింది విజయ.అంతవరకు ఏదో లోకంలో  ఉండి మాట్లాడుతున్నట్లు ఉన్న వినోద్ చటుక్కున విజయ వైపు చూసి మొహమాటంగా నవ్వేశాడు. ఇతరులతో పర్సనల్ విషయాల గురించి అంతసేపు ఎప్పుడూ మాట్లాడని వినోద్ అనుకోకుండా తన మనోభావాలను ఈరోజు మరొకరి ముందు వెల్లడించడంతో చిత్రమైన అనుభూతిని పొందాడు.

***

     ఆరోజు పేషెంట్స్ రద్దీ అట్టే లేకపోవడంతో స్టాఫ్ రూమ్ లో కూర్చొని రిలాక్స్ అవుతూ టీ సిప్ చేస్తూ మెడికల్ జర్నల్లో సగం చదివి వదిలేసిన ఆర్టికల్ చదువుతోంది విజయ. ఇటీవలే బొంబాయిలో జరిగిన హార్ట్ సర్జరీ కి సంబంధించింది అంది.

    ఇంతలో రాధిక తుఫానులా వచ్చి విజయ చేతిలో పుస్తకం లాగి పక్కన పడేస్తూ             "ఎప్పుడు ఇదే గోలా? లైఫ్ లో ఒక ఎంజాయ్ మెంట్ పాడు లేదా?" అంది విసుగ్గా.

  " ఏమిటి సంగతి నా మీద విరుచుకు పడుతున్నావు?" అంది విజయ  చిరునవ్వుతో

  " ఏముంది మన వాళ్లు అందరూ కలిసి రేపు ఆదివారం ఫ్యామిలీ పిక్నిక్ వేశారు" అంది రాధిక ఉత్సాహంగా.

  " సరే నాక్కూడా చాలా విసుగ్గా ఉంది ఈ రొటీన్ లైఫ్ లో.. ఇంతకీ అక్కడికట పిక్నిక్?" అంది ఉత్సాహంగా విజయ.

  " ఆహా మన విజయ కూడా మనుషుల్లో పడుతోంది... ఇన్నాళ్లు ఎవరో ముని కుమారి దారి తప్పి మన హాస్పటల్ కి వచ్చింది అనుకున్నాను" అంది వసంత అల్లరిగా.

 ఆ మాటలకు పక పకా నవ్వేసింది విజయ.

  " నీకు నవ్వడం కూడా వచ్చునే... ఇవాళ మనకు విజయ వింతలు మీద వింతలు చూపించేస్తోంది.. ఎవడో చచ్చాడు!" అంది రాధిక.

   " ఎవరూ చావలేదు కానీ.. ఇంతకీ పిక్నిక్ ఎక్కడికో చెప్పలేదు!" అంది విజయ.

   " ఇంకా ఏమీ అనుకోలేదు.. నాకైతే భీమిలి వెళ్దామని ఉంది. చక్కగా సముద్రస్నానాలు చేయవచ్చు" అంది వసంత.

" ఇంకా నయం నరసింహ స్వామి కొండ మీద అంగ ప్రదక్షిణాలు చేయ వద్దా? చక్కగా అరకు వెళదాం " అంది రాధిక.

   " అమ్మో అరుకా? ఈ చలిలో గడ్డకట్టుకు పోతాము" అంది వసంత.

   " ఏం కాదు అరకు అందాలు చూడాలంటే వింటర్ లోనే చూడాలి చక్కగా ప్యాకేజీ టూర్ కి టికెట్స్ తీసుకుంటే వెళ్ళేటప్పుడు ట్రైన్ లోనూ వచ్చేటప్పుడు బస్సులోనూ రావచ్చు.. దారిలో బొర్రా కేవ్స్ చూడవచ్చు. ఆ పైన భోజనం వాళ్ళే ఏర్పాటు చేస్తారు. అరకులో పద్మావతి గార్డెన్స్ ,వాటర్ ఫాల్స్ చూడ్డానికి ఎంతో బాగుంటాయి. ఫుల్ ట్రాన్స్పోర్టు వాళ్లదే! మనం ఏ హైరానా లేకుండా హాయిగా ఎంజాయ్ చేయవచ్చు!" అంది రాధిక.

   " ఇదేదో బాగుంది రాధికా.. నా ఓటు నీకే!" అంది వసంత ఉత్సాహ పడిపోతూ.

  " మరి భీమిలి?" అంది విజయ హాస్యంగా

  " భీమిలి దగ్గరే ఉంటుంది!" అంది రాధిక ఒక్కో అక్షరం ఒత్తి పలుకుతూ.

  ఇంతలో డాక్టర్ వినోద్ అక్కడికి వచ్చాడు.. అతడు రావడంతోనే వాళ్ళ సంభాషణ ఆగిపోయింది. ఎప్పుడూ రాని వినోద్ ఇంత హఠాత్తుగా రావడంతో అంతా లేచి నిలబడ్డారు గౌరవసూచకంగా.

  " కూర్చోండి కూర్చోండి.. రాధికా! రేపు సండే మీకు ఏదైనా పని ఉందా?" అని అడిగాడు వినోద్.

  రాధిక కు వెంటనే అర్థమైపోయింది రేపు ఏదో సర్జరీ ఫిక్స్ అయిందని. పచ్చి వెలక్కాయ గొంతులో పడినట్లుగా వెంటనే జవాబు చెప్పలేకపోయింది రాధిక.. మెల్లగా మాటలు కూడబలుక్కున్నట్లగా.." నాకాసార్.. నాకు." అంటూ తడబడుతున్న రాధిక అవస్థ చూసింది వసంత.

  " ఎక్స్క్యూజ్మీ సర్ రేపు సండే సరదాగా మేమందరం కలిసి పిక్నిక్ కి వెళ్తున్నాం.. మీరు కూడా వస్తారా సార్?" అని అడిగింది వసంత.

 " నేనా.., మండే నేను బెంగళూరు వెళ్లాలి సెమినార్ కి. అనుకోకుండా ఒక ఎమర్జెన్సీ కేసు తగిలింది ఈ రోజు. వెంటనే ఆపరేషన్ చేయకపోతే మనిషి బ్రతకడం కష్టం! సమయానికి ప్రభాకర్ కూడా ఊళ్ళో లేడు కదా ఎలా?" అని ఆలోచనగా అంటున్న వినోద్ ను మధ్యలోనే ఆపి" పర్వాలేదు సార్ నేను అటెండ్ అవుతాను!" అంది రాధిక నీరసంగా.

  " సరే అయితే థియేటర్ సిద్ధం చేయించమని చెప్తాను. రేపు సెవెన్ కి ఆపరేషన్ చేద్దాం.. ఒకసారి మీరు కూడా పేషెంట్స్ ని చూడండి ఇంటెన్సివ్ లో ఉన్నాడు" అంటూ వచ్చినంత వేగంగానూ వెళ్ళిపోయేడు వినోద్.

  " మహానుభావుడు, ఈ సండే కూడా తినేసాడు.. ఇంట్లో పిల్లల్ని నెల రోజుల నుండి ఊరిస్తున్నాను పిక్నిక్ గూర్చి.. ఆయన ముందే వార్నింగ్ ఇచ్చారు.. ఈసారి క్యాన్సిల్ అయితే ఊరుకోం అని.. రేపు కూడా క్యాన్సిల్అయితే ఏమవుతుందో? నేరక పోయి డాక్టర్ ని అయ్యాను. అదీ ఈ సబ్జెక్ట్ తీసుకుని ఈయన పాల పడ్డాను. ఏ తల్లి కట్టుకుంటుందో గానీ ఈ మహానుభావుని? లైఫ్ అంతా ఈయన కోసం ఎదురు చూడటం తోనే సరిపోతుంది ఆమెకు" అంది రాధిక కోపంగా.

  " అదేంటి మాస్టర్ గారికి ఇంకా పెళ్లి కాలేదా?" అని అడిగింది కొత్తగా చేరిన వనజ .

  " ఆయన్నెవరు చేసుకుంటారే బాబు? ఎప్పుడూ షేక్స్పియర్ తమ్ముడు లాగా సీరియస్ గా ఉంటాడు.. ఆపైన డ్యూటీ డ్యూటీ అంటూ జనాల్ని చంపుతాడు" అంది వసంత రాధికకు వంత పాడుతూ.

   " ఎందుకు అందరురూ సార్ ని ఎలా తిడతారు? డాక్టర్ వినోద్ ఆపరేషన్ చేస్తే ఎంత క్లిష్టమైన కేసైనా.. ఇంతేనా? అనిపిస్తుంది. పేషెంట్లు ఆయన చేతుల్లో పడితే మా ప్రాణాలకు డోకా లేదని నిశ్చింతగా ఉంటారు.. యముడితో పోరాడి తమ ప్రాణాలు ఇస్తాడని దేవుడిలాగా కొలుస్తారు. స్టూడెంట్స్ అయిన చేసే సర్జరీ చూడాలని నేర్చుకోవాలనే ఆరాటపడతారు. మీరేమో ఆయన్ని ఇలా తిడుతూనే ఉంటారు." అంది విజయ సర్ది చెబుతున్నట్లుగా.

   " మీ అందరికీ గొప్ప గానే ఉంటుంది.నాలుగు రోజులు వరుసగా   అటెండ్ అయితే అప్పుడు తెలుస్తుంది మీకు ఆ దూర్వాసుడు గూర్చి .. ఆపరేషన్ జరుగుతున్నంతసేపు  మేమంతా ఎంత టెన్షన్తో చస్తామోతెలుసా? ఏ చిన్న తప్పు జరిగినా చీల్చి చెండాడుతాడు స్పాట్ లోనే.. ఆ ప్రభాకర్ గారు కూడా ఆయననే సమర్ధిస్తారు. నా స్థానంలో మీరుంటే అప్పుడు తెలుస్తుంది నా ఇబ్బంది ఏమిటో? పెద్ద.. హృద్రోగ నిపుణుడు కానీ హృదయం మాత్రం లేదు.. ఉన్నా అందులో స్పందన లేదు" అంది రాధిక ఏడ్చినంత పని చేస్తూ.

   రాధిక బాధ అర్థం చేసుకున్న విజయ అంది" అయ్ ఏంటిది చిన్న పిల్లలా నేను అటెండ్ అవుతాను కానీ నువ్వు వెళ్ళు" అంది అనునయంగా

   " వద్దులే నా బదులు  నువ్వు మానేస్తావా పిక్నిక్?" అంజి రాధిక మొహమాటంగా.

   " మరేం పర్వాలేదు ,నాకు ఇదే ఇంట్రెస్ట్! ఇలాంటి అవకాశం మళ్ళీ మళ్ళీ రాదు కదా! దీని మూలంగా ఎంతోకొంత నేను నేర్చుకుంటాను.. కానీ నేను అటెండ్ అవుతాను అంటే సార్ కి కోపం వస్తుందేమో? నువ్వు వెళ్లి చెప్పు ఆ సంగతి!" అంది విజయ భయంగా చూస్తూ.

  "బలేదానివే! ఆ దూర్వాసుడికి అసిస్ట్ చేయడానికి లేని భయం చెప్పడానికి వచ్చిందా? సరే నేనే చెప్తాను.. నాకు ఇంత  సహాయం చేస్తున్నందుకు మాత్రం కృతజ్ఞత లేకపోతే ఎలా?" అంది రాధిక ఉత్సాహంగా.. 

    కానీ డాక్టర్ వినోద్ ఎదుటపడి ఆ మాట చెప్పే ధైర్యం లేక రేపు విజయ ఏదోవిధంగా మ్యారేజ్ చేస్తుంది లే అనుకొని చెప్పకుండానే వెళ్ళి పోయింది రాధిక

   ఆపరేషన్ థియేటర్లో రాధిక బదులు విజయని చూసి ఒక క్షణం ముఖం చిట్లించాడు వినోద్ . అంతలోనే సర్దుకుని పనిలో పడిపోయాడు. అది గమనించిన డాక్టర్ మూర్తి" రాధిక కు ఆరోగ్యం బాగుండ లేదట.. డాక్టర్ విజయను పిలిపించ వలసి వచ్చింది" అన్నాడు ఆయనకు సర్ది చెబుతున్నట్లుగా

   ఆ మాట వినోద్ మినీ విననట్లు గా తల పంకించి ఊరుకున్నాడు. కానీ ఆయనకు అర్థమైపోయింది. రాధిక పిక్నిక్ కి వెళ్లిందని. ఆమె బాధ్యతారాహిత్యానికి మనసులోనే విసుక్కున్నాడు వినోద్.

    ఆపరేషన్ అయ్యాక మర్నాడు బెంగళూరు తీసుకెళ్లాల్సిన పేపర్స్ ఇతర మెటీరియల్ రిఫర్ చేస్తూ మధ్యమధ్యలో పేషెంట్ కండిషన్ చూస్తూ ఆ పూట అక్కడే ఉండి పోయాడు వినోద్.

    సాధారణంగా ఆపరేషన్ అయ్యాక ఇంటికి వెళ్ళి పోతూ ఉంటాడు వినోద్. పేషెంట్స్ ను సీనియర్ డాక్టర్ లైన ప్రభాకర్కి  గానీ రాధికకు గాని అప్పగించి వెళతాడు. ఆ ఇద్దరూ లేకపోవడంతో విజయ లాంటి జూనియర్ డాక్టర్ మీద ఆ భారం వేయడం ఆయనకి ఇష్టం లేదు ..అందుకని మర్నాడు సెమినార్లో చదవవలసిన పేపర్ సెట్  చేయవలసి ఉన్నా అక్కడే ఉండి పోయాడు అసహనంగా పేపర్లు చూసుకో సాగాడు వినోద్.

   వినోద్ కి మర్నాడు బెంగుళూరు ప్రయాణం ఉంది గనుక అతడిని డిస్టర్బ్ చేయడం ఇష్టం లేక.. పేషెంట్ కండిషన్ వాచ్ చేస్తూ.. అక్కడికే టిఫిన్ తెప్పించుకుని తిన్నది విజయ. డాక్టర్ మూర్తి కూడా వచ్చి చూసి వెళ్ళాడు. మధ్యాహ్నం రెండు గంటల ప్రాంతంలో టీ తాగుదామని ఫ్లొస్క్ తీసి చూశాడు వినోద్... అందులో టీ లేకపోవడంతో నారాయణ కోసం బయటకు వచ్చాడు. 

    ఇంతలో ఐసీయూ గ్లాస్ డోర్ నుండి కనిపిస్తున్న దృశ్యం  అతడిని నిలువునా కంపింప చేసింది. పేషెంట్ ని అంత సీరియస్ కండిషన్లో చూసి కూడా తన్ని పిలవని విజయ మీద కోపం ముంచుకు వచ్చింది అతడికి. తాను ఇంత శ్రమపడి చేసిన ఆపరేషన్ వృధా అయిందనే బాధతో విసురుగా ఐ సి యూ లో కి అడుగుపెట్టిన వినోద్.. పేషెంట్ కి విజయ ట్రీట్మెంట్ చేసే విధానం గమనించి శాంతించాడు.

    అంత వరకు బాగానే ఉన్నా పేషెంట్ కండిషన్ సడెన్ గా  చేంజ్ అయి ఫిట్స్ రావడం ప్రారంభం కావడంతో... ఇంతవరకు పేషంట్ ని పరిశీలిస్తున్న విజయ కు వెంటనే వినోద్ అని పిలవాలి అనే ఆలోచనే రాలేదు. అంతకు ముందు రోజు తాను చదివిన మెడికల్ జనరల్ లో.. బొంబాయి కాంప్లికేటెడ్ కేసులో.. ఏ విధమైన ట్రీట్మెంట్ ఇచ్చి సక్సెస్ అయ్యారో ఫ్లాష్ లా వెలిగింది ఆమెలో. వెంటనే ఆచరణలో పెట్టింది.. క్రమంగా పేషెంట్ నార్మల్ కండిషన్ లోకి రావడంతో రిలీఫ్ గా  ఊపిరి పీలుస్తూ తలెత్తిన విజయ ఎదురుగా నిల్చున్న వినోద్ ని చూసి గజగజా వణికిపోయింది .ఏం చెప్పాలో ఎలా మాట్లాడాలో అర్థం కాక అలా నిల్చుండి పోయింది.

   " సర్ నేను.. నాకు.." అంటూ తడబడుతున్న విజయను చూస్తే జాలేసింది వినోద్ కు. బెదురు పోగొట్టేందుకు" ఎందుకు డాక్టర్ అంత కంగారు? మీరు ఇప్పుడు ఏం చేశారో.. నేను అయినా అదే చేసేవాడిని. నాకు శ్రమ తగ్గించారు థాంక్యూ!" అన్నట్టు చిన్నగా నవ్వుతూ....దాంతో విజయ కొంచెం సర్దుకుంది.

   " మరొక అయితే పేషెంట్ కండిషన్ ఇంత సీరియస్ గా ఉన్నందుకు వాళ్లు కంగారుపడి ఇతరులను కంగారు పెట్టి తప్పుడు ట్రీట్మెంట్ ఇచ్చిన సందర్భాలు అనేకం చూశాను నేను.. కానీ దానికి భిన్నంగా ఎంతో సమయస్ఫూర్తితో ఒక నిండు ప్రాణాన్ని కాపాడేరు ఈ వేళ మీరు.. రియల్లీ అయామ్ ప్రౌడ్ ఎఫ్ యు! మీకు మంచి భవిష్యత్తు ఉంది. ముఖ్యంగా డాక్టర్ కి కావలసింది ఓర్పు , కూల్ నెస్.. ఇవి ఉంటే ఆటోమేటిక్ గా సక్సెస్ వరిస్తుంది.. ఓకే చాలా అలిసిపోయినట్లు ఉన్నాడు టీ తీసుకుందాం రండి!" అంటూ ఆహ్వానించాడు వినోద్.

   అప్పటికే నారాయణ ఫ్లాస్కు పట్టుకుని రెడీగా ఉన్నాడు .వినోద్ చెప్పకుండానే" టీ తెస్తాను  సార్.. పాపం ఉదయం నుండి అమ్మగారు ఇక్కడే ఉన్నారు. భోజనం కూడా చేయలేదు!" అన్నాడు నారాయణ.

    ఆ మాట వినడం తోనే వినోద్ మరింత కూల్ అయిపోయాడు." అరె అలాగా? అయితే ఇద్దరికీ ఏదైనా టిఫిన్ తీసుకురా ఇవిగో డబ్బులు!" అంటూ పర్స్ తీసి డబ్బులు ఇచ్చాడు.

  నారాయణ టెఫెన్ టీ తెచ్చి రూమ్ లో పెట్టి విజయ దగ్గరకు వచ్చి" అమ్మా సార్ రమ్మంటున్నారు" అని చెప్పాడు.

   మరోసారి పేషెంట్ కండిషన్ చెక్ చేసి అక్కడినుండి కదిలింది విజయ.

ఆమె వెళ్లేసరికి నారాయణ రెండు ప్లేట్స్ లో టిఫిన్ సర్ది మంచి నీళ్ళు నింపిన గ్లాసులు పక్కనపెట్టి రెండు కప్పులు ఫ్లాస్కు పక్కగా ఉన్న చిన్న స్టూల్ మీద పెట్టి  వెళ్ళాడు.

    టేబుల్ నిండా రకరకాల మ్యాగజైన్స్ హార్ట్ సర్జరీ కి సంబంధించిన బుక్స్ చిందర వందరగా పడి ఉన్నాయి.

    విజయ్ ను చూసి" రండి విజయా.. ఈ అరణ్యాన్ని చూసి జడుసుకోకుండా అక్కడ కూర్చోండి  వచ్చేస్తున్నా" అంటూ పేపర్లు బొత్తిగా పెట్టుకో సాగాడు.

   " పరవాలేదు సార్ పని కానివ్వండి!" అంది విజయ.

   " పనిదేముంది?రేపు నేను బయలుదేరే వరకూ ఇలాగే ఉంటుంది ఇది!" అంటూ పేపర్లమీద పేపర్ వెయిట్ పెట్టి వచ్చాడు వినోద్.

   ఇద్దరూ మౌనంగా టిఫిన్ చేశారు. టిఫిన్ చేశాక టీ కప్పులో పంచుకుంటూ అన్నాడు"              విజయా  ఈరోజు మీరు చేసిన ట్రీట్మెంట్ ను చూశాక నాకు చాలా నిశ్చింతగా ఉంది. బెంగళూరు వెళ్లడానికి సిద్ధమవుతున్నాను అనే కానీ చాలా ఆందోళనగా ఉంది ఇంతవరకు. ఇప్పుడు ఆ ఫీలింగ్ మచ్చుకైనా లేదు . రేపు బెంగళూరు వెళ్తే తిరిగి రావడానికి సిక్స్ డేస్ పడుతుంది. అంతవరకు పేషెంట్ భారం మీదే.. ప్రభాకర్ గారు ఇప్పుడు అప్పుడే రారు కనుక జాగ్రత్త!" అన్నడు వినోద్.

  " తప్పకుండా సార్ ఐ విల్ డూ మై బెస్ట్!" అంది విజయ నమ్రతగా .

  " థాంక్స్, మీ ఫ్రెండ్స్ అంతా మమ్మల్ని వదిలేసి పిక్నిక్ కి వెళ్లి పోయినా.. మీరు భోజనం అయినా చేయకుండా ఇలా ఇక్కడే ఉండిపోయారు" అన్నాడు వినోద్ చిన్నగా నవ్వుతూ. ఎప్పుడూ గంభీరంగా ఉండే వినోద్ పెదాలపై అరుదుగా కనిపించే చిరునవ్వు అతని ముఖానికి వింత అందాన్ని హుందాతనాన్ని ఇచ్చింది. అదే మాట మనసులో అనుకుంది విజయ.

  " రాధిక పిక్నిక్ కి వెళ్ళిన సంగతి.." ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ అర్దోక్తిలోనే ఆపివేసింది విజయ.

  " నేను నిన్ననే అనుకున్నాను ఇలా జరుగుతుందని.. అయినా ఏ మూలో చిన్న ఆశ రాధికా తప్పక వస్తుందని.. ఆవిడ ఇంత బాధ్యత లేకుండా చేస్తారని అనుకోలేదు!" అన్నాడు వినోద్.

   " సారీ సర్ నేను ఇలా అంటున్నానని అపార్థం చేసుకోకండి.. మనం ఎంత డాక్టర్స్ మి అయినా. యంత్రాలం కాదు కదా! రొటీన్ లైఫ్ నుండి అప్పుడప్పుడైనా చేంజ్ లేకపోతే చాలా కష్టం! అందులోను పెళ్ళిఅయి సంసారం చేస్తున్న రాధిక లాంటివాళ్ళు ఇటు డ్యూటీ పరంగా..అటు ఫ్యామిలీ పరంగా అనేక ప్రాబ్లమ్స్ ఫేస్ చేస్తూ ఉంటారు. రెండింటికీ న్యాయం చేయడం అంటే సినిమాల్లో డ్యూయల్  రోల్ చేయడం లాంటిది. వాళ్లంతా ముందుగా అనుకుని ఫ్యామిలీ పిక్నిక్ ఏర్పాటు చేసుకున్నారు. పిల్లలు అప్సెట్ అవుతారని నేనే వెళ్ళమన్నారు" అంది విజయ.

    మామూలుగా వినోద్ ఎదుటపడి మాట్లాడాలంటేనే భయపడే విజయ ఆ నాలుగు మాటలు ధైర్యంగా అనేసింది. అంత నిక్కచ్చిగా మాట్లాడుతున్న విజయం వైపు పరిశీలనగా చూశాడు ఒక్కక్షణం వినోద్. అదే సమయంలో తన మాటలు ఎలా రిసీవ్ చేసుకున్నాడో నని వినోద్ వైపు విజయ చూడడంతో చూపులు మరల్చుకున్నాడు వినోద్.

   " సారీ విజయా  మీరుచాలా అఫెండ్ అయినట్లు ఉన్నారు. రాధికను  విమర్శించాలని కాదు నా ఉద్దేశ్యం పరిస్థితి గమనించకుండా తన మానాన తను వెళ్లిందనే ఉద్దేశ్యంతో అలా అన్నాను. నిజానికి రాధిక లాంటి ఎఫిషియన్సీ గల డాక్టరు తన స్కిల్ ని ఇలా వృధా చేసుకుంటున్నారు అనే నా బాధంతా. పోనివ్వండి .. మీరు కూడా ఉదయం నుండి ఇక్కడే ఉన్నారుగా.. వెళ్ళి విశ్రాంతి తీసుకోండి!"అన్నాడు వినోద్ నిర్లిప్తంగా చూస్తూ.

   " సారీ సార్, మీకు బాధ కలిగించాను.. రాధికలా నాకే బాదరబందీ లు లేవు నేను ఉంటాను మీరు వెళ్ళండి రేపు ప్రయాణం కదా!" అంది విజయ మృదువుగా.

   వినోద్  ఏమీ జవాబు చెప్పకుండా పుస్తకంలో తల దూర్చాడు. ఆపైన సంభాషణ పొడిగించే ధైర్యం లేక పేషెంట్ దగ్గరకు వెళ్ళిపోయింది విజయ.

****************

   " హాయ్ విజయా ఏమంటున్నాడు మన దుర్వాసుడు? నన్ను చెడామడా తిట్టేశాడా?" అంది రాధిక వస్తూనే.

  " లేదు, ఆహా రాధిక ఎంత గొప్ప పని చేసింది అని మెచ్చుకున్నారు.. సరేగాని పేషెంట్ల, చూద్దాం వస్తావా?" అని అడిగింది విజయ.

   " వస్తాను .అని అంటూ..చెప్పు విజయా మన దూర్వాసుడు ఏమన్నాడో?" అంది రాధిక గిల్టీగా ఫీలవుతూ.

   " ఏమీ అనలేదు అని చెప్పానా? డాక్టర్ మూర్తి గారు నీకు ఆరోగ్యం బాగుండ లేదని చెప్పారు.. ఆయన ఇంకేమీ అనలేదు. రాత్రంతా ఇక్కడే ఉండి ఉదయం ఇటునుండిటే స్టేషన్కు వెళ్లారు" అంది విజయ.

   " అయ్యో నిన్నంతా నా మూలంగా ఆయనకు విశ్రాంతి లేదన్నమాట!" అంది రాధిక నొచ్చుకుంటు ఉన్నట్లుగా.

   " అన్నీతెలిసి కూడా ఆయన్ను తిడుతూ నిక్ నేమ్స్ పెట్టి ఆనందిస్తావు అన్నమాట!" అంది విజయ .

   " ఏం చేయను అలా అనకూడదు అని అనుకుంటాను కానీ నాకు ఎదురయ్యే పరిస్థితులకు ఎవరిని నిందించాలో తెలియక అలా అనేసి మనసు తేలిక పడుకుంటాను. నిజానికి డాక్టర్ వినోద్ గారు అంటే చాలా గౌరవం నాకు.. వృత్తినే దైవంగా భావిస్తారని. ఇంట్లోని వత్తిడులు వలన నా వృత్తికి న్యాయం చేయడం లేదని బాధ, అసహనం నా చేత ఇలా వాగిస్తుంది అనుకుంటాను. నా భర్త డాక్టర్ కావాలని ఏరి కోరి నన్ను పెళ్లి చేసుకున్నారు. ఈరోజు తన సరదాలు తీరడం లేదని ఎంతగా సాధిస్తారో నీకు ఎలా చెప్పను?" అంది రాధిక.

   ఎప్పుడూ నవ్వుతూ ఉండే రాధిక అలా దిగులుగా మాట్లాడడంతో అంతవరకు బింకంగా మాట్లాడిన విజయ ఓదార్పు గా " ఊరుకో రాధికా.. సరేగాని నిన్న పిక్నిక్ బాగా జరిగిందా?" అందిమాట మారుస్తూ.

   " చాలా బాగా జరిగింది విజయా నువ్వు కూడా వచ్చి ఉంటే ఇంకా బాగుండేది.. వచ్చినా బోర్ ఫీలయ్యే దానివేమో! ఎందుకంటే అందరమూ జంటలుగా  వెళ్ళాం కదా!" విజయ ఏమైనా అనుకుంటుందేమో నని చటుక్కున నాలుక కోరుక్కుంటూ విజయ వైపు చూసింది రాధిక.

   రాధిక బోలా తనానికి ముచ్చటగా నవ్వేసింది విజయ. దాంతో రాధిక కూడా తేలిగ్గా నవ్వేసింది.

****

   బెంగళూరు నుంచి వచ్చిన వెంటనే హాస్పిటల్ కు వచ్చేశాడు వినోద్. ఆరోజు ఓపీ అయ్యాక రౌండ్స్ కి బయల్దేరాడు వినోద్. వెంట రాధిక ప్రభాకర్ మూర్తి బయలుదేరారు. విజయ కోసం చూశాడు వినోద్.

   అది గమనించిన ప్రభాకర్" సర్ ,విజయ గారికి మొన్నటి నుండి జ్వరం.. మొన్న ఉదయం జ్వరం తోనే మీరు అప్పగించిన పేషెంట్ ని చూసి వెళ్లారు. నేను ఊరు నుండి వచ్చాను కదా అని గట్టిగా కేకలు వేయడంతో నిన్నటి నుండి రాలేదు!" అన్నాడు

పేషెంట్లు పట్ల విజయ ప్రవర్తన వినోద్ కి. ఎంతో ఇష్టంగా ఉంటుంది.జ్వరంతోకూడా వచ్చి చూసిందని వినడంతో  ఆమె పట్ల మరింత గౌరవం పెరిగింది.

" ఐసీ ఎవరైనా వెళ్లి చూశారా?" అని అడిగాడు వినోద్

" ఉదయం నేను వెళ్లి వచ్చాను సార్.. పిటీ ఏమిటంటే మందులు శ్రద్ధగా వాడాలని మనం పేషెంట్లకు చెప్తాము గానీ.. మనమే వాటిని అశ్రద్ధ చేస్తాము! విశ్రాంతి తీసుకోమని చెప్తాం, ఆచరణలో మనమే పాటించం .. పుస్తకాలు చదువుతాం తలనొప్పి అయినా!" అంటూ కంప్లైంట్ ఇచ్చి వినోద్ తో మాటలు కలిపింది అతని కోపం పోగొట్టాలంటే ఉద్దేశంతో రాధిక.

    ఇంతలో వార్డులో అడుగుపెట్టారు అందరూ. అక్కడితో ఆ సంభాషణ ఆగిపోయింది పేషెంట్స్ కేస్ షీట్స్ చూస్తూ వారిని పరామర్శిస్తూ వాళ్ల సందేహాలు తీరుస్తూ ముందుకు సాగారు అంతా.

   రౌండ్స్ పూర్తయ్యాక విజయ ను చూసేందుకు వెళ్దామని రాధిక ని అడిగాడు వినోద్. ఆశ్చర్యంగా చూసింది రాధిక అతడి వైపు. ఈ రాతి మనిషి కి మనుషుల మధ్య ఉండే అభిమానాలు స్పందనలు తెలిసునా అన్నట్లుగా..

    రాధిక వినోద్ కలిసి విజయ ఇంటికి వెళ్లేసరికి సోఫాలో పడుకొని నార్మన్ బెతూన్ రాసిన 'రక్తాశ్రువులు' పుస్తకం చదువుతోంది . అనుకోని విధంగా రాధిక వినోద్ రావడంతో హడావిడిగా సోఫా నుండి లేవబోయింది.

   " లేవకండి మేము ఇక్కడ కూర్చుంటాం!" అంటూ వినోద్ సోఫా దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని కూర్చున్నాడు. రాధిక సోఫా మీద ఒక పక్కగా కూర్చుంది విజయ చేయి పట్టుకుని జ్వరం ఉన్నది లేనిది చూస్తూ.

" ఎలా ఉంది విజయా? నేను ఇచ్చిన టాబ్లెట్స్ వేసుకున్నావా?" అంటూ ధర్మామీటర్ పెట్టింది నోట్లో రాధిక.

  " ఎంతుంది?" అని అడిగాడు వినోద్

  " నూట రెండు ఉందండి.. చూడండి సార్ ఇంత జ్వరంలో కూడా పుస్తకాలు ఎలా చదువుతుందో?" అంటూ విజయ వంక తిరిగి" ఏం విజయా తలనొప్పి రాలేదా?" అంటూ చేతిలో పుస్తకం తీసుకుని పక్కన పెట్టింది.

   " ఏమీ తోచక తిరిగేస్తున్నాను అంతే!" అంది విజయ.

   " ఏది ఇటు ఇవ్వండి !" అంటూ దాన్ని అందుకుని పేరు చూశాడు వినోద్.'రక్తాశ్రువులు'

  " ఎక్కడ సంపాదించారు దీన్ని? అప్పట్లో ఈ పుస్తకం నన్ను ఎంత ఇన్స్పైర్ చేసిందో చెప్పలేను!" అన్నాడు వినోద్ ఉత్సాహంగా పేజీలు తిరగేస్తూ.

   విజయ ని కేకలు వేస్తాడు అని ఎదురుచూసిన రాధికకు వినోద్ చర్య చికాకు కలిగించింది. తన ఆరాటం అర్థం చేసుకోకుండా పుస్తకాల గురించి చర్చించడం నచ్చని రాధిక మనసులోనే   విసుక్కుంది ఇద్దరి మీదా.. పైకి అదేమీ వ్యక్తం చేయకుండా.." "ఇంతకూ ఉదయం నుండి ఏమైనా తిన్నావా?" అనడిగింది సంభాషణ మరల్చే ఉద్దేశంతో.

   అప్పుడు వాస్తవం లోనికి వచ్చిన వినోద్" ఇంట్లో ఎవరూ లేరా?" అని అడిగాడు.వచ్చినపని మరచి పుస్తకాల్లో పడినందుకు తనని తను తిట్టుకుంటూ.

   " లేరు నేను ఒక్కదాన్నే!" ఆ మాటలు అంటున్నప్పుడు విజయగొంతులో దాచినా దాగని వొణుకును వినోద్ గమనించాడు. జాలిగా చూశాడు ఆమె వైపు. రాధిక కూడా విజయ ఒంటరిదని తెలుసు కానీ ఎప్పుడూ విజయ వ్యక్తిగత జీవితం గురించి ఆరాతీయ లేదు. అసలు అవకాశమే విజయ ఇవ్వలేదు ఎవరికి.

    అంతలోనే సర్దుకున్న విజయ" కాస్త కాఫీ కలపవా రాధికా?" అని అడిగింది.

   " ఇప్పుడేం వద్దు లెండి మేం వెళ్తాం!" లేచాడు వినోద్.

   " మా ఇంటికి మొదటిసారి వచ్చారు.. కాస్త కాఫీ అయినా తాగి వెళ్ళండి సార్!" అంది విజయ అభ్యర్థి స్తున్నట్లుగా.

   విజయ నొచ్చుకుంటుందని తిరిగి కూర్చున్నాడు వినోద్. రాధిక ముగ్గురికీ కాఫీలు కలిపి తెచ్చింది కాఫీ తాగుతూ అడిగింది విజయ" సెమినార్ బాగా జరిగిందా సార్?"

   " చాలా బాగా జరిగింది.. అయితే నేను ఆ సెమినార్ లో అంత నిశ్చింతగా ఉత్సాహంగా పాల్గొనడానికి మూల కారకులు మీరే.. అక్కడ నేను ప్రజెంట్ చేసిన పేపర్స్ కి ఎంత రెస్పాన్స్ వచ్చిందో వివరించలేను. ఒక విధంగా ఈ క్రెడిట్ అంతా మీదే! వన్స్ ఎగైన్ థాంక్స్ ఫర్ యువర్ కోపరేషన్!" అన్నడు వినోద్ ఉత్సాహంగా.

   " ఎస్ సర్! ఈ మాట ఎగ్జాక్ట్లీ కరెక్ట్ ...అయితే ఇందులో సగం నాకు చెందుతుంది ఆరోజు నేను మానేసి విజయను పంపడం ఎంత మంచిదో చూడండి. ఆరోజు నేను అటెండ్ కాలేదు అని కోపం తెచ్చుకున్నారు కానీ దాని వలన విజయ లోని టాలెంటు ఎలా బయటపడిందో చూశారా? సో.. సగం క్రెడిట్ నాకే చెందుతుంది" అంది రాధిక ఉత్సాహంగా.

    రాధిక మాటలకు ముచ్చట పడ్డట్లుగా నవ్వేస్తూ " ఇతరుల కోపాన్ని ఎలా పోగొట్టాలో మీకు బాగా తెలుసు.. మధుసూదన్ గారిని ఇలాగే కూల్ చేస్తారు అనుకుంటాను.. అయినా మీ మీద కోపాన్ని విజయ గారు ఎక్కడ మిగిలనిఇచ్చారు? మీ తరఫున వకాల్తా పుచ్చుకుని ఆరోజే గట్టిగా వాదించి నన్ను ఓడించారు!" అన్నడు వినోద్ నవ్వేస్తూ.

   " నిజమా విజయా..." అంటున్న రాధిక.. ఇంతలో విజయ వాంతి చేసుకొనేందుకు ముందుకు వంగడం  చూసి వెంటనే పక్క బల్ల మీదున్న చిన్న మగ్గు అందుకొని విజయ నోటిదగ్గర ఉంచింది. వాంతి అయ్యాక నిస్త్రాణంగా కళ్ళు మూసుకుంది విజయ.

   అంతవరకూ ఉత్సాహంగా ఉన్న వాతావరణం ఒక్కసారిగా మారిపోయింది.

విజయను పడుకోబెట్టి దుప్పటి సరి చేసింది రాధిక. వాంతి చేసిన మగ్గు శుభ్రంగా కడిగి పెట్టింది. మందులు ఏమేమి ఉన్నయో చూసింది. రాధిక పనులన్నింటినీ నిశ్శబ్దంగా గమనిస్తున్న వినోద్ హఠాత్తుగా" రాధికా,నేను ఇలా అంటున్నానని ఏమీ అనుకోనంటే ఒక మాట.." అని రాధిక అంగీకారం కోసం చూసా డామెవైపు. విజయ కి ఇంజక్షన్ ఇచ్చి చేతులు కడుక్కుని నాప్కిన్ తో తుడుచుకుంటూ" ఏమిటి సార్?" అంది రాధిక.

   " మీలో ఉన్న ఎలర్ట్ నెస్  టాలెంట్ నీ పూర్తిగా వినియోగించుకుంటే ఈ పాటికి నన్ను మించి పోయేవారు. కానీ ఆ సీరియస్ నెస్ ఎందుకు అన్ని వేళలా మెయిన్ టెయిన్ చేయారో నాకు అర్థం కావడం లేదు." అన్నడు వినోద్ గొంతులో బాధ ధ్వనిస్తూండగా.

" సార్ మీ భావం అర్థం అయింది నాకు.. కానీ నిత్యం వృత్తికీ జీవితానికి మధ్య జరిగే ఘర్షణ నన్ను మీరాసించిన  విధంగా ఉండనీయడం లేదు. అందుకే నాకై నేను కొన్ని లిమిట్స్ విధించుకున్నాను ఇటు నా వృత్తి  అటు నా కుటుంబ సభ్యుల ఆశలు ఆకాంక్షలు తీర్చవలసిన బాధ్యత ఇటు వృత్తికిన్యాయం చేయాలనే తపన నన్ను ఇరకాటంలో పెట్టేస్తూ ఉంది. దాని నుండి బయటపడేందుకే ప్రతిదీ తేలిగ్గా తీసుకుంటాను. అందరితో ఉన్నంతలో సంతోషంగా గడిపే ప్రయత్నం చేస్తాను. నాకు ఇంతకంటే ఏదో పొందాలి ఏదో సాధించాలి అన్న ఆశ కోరిక లేవు. మీ దగ్గర వర్క్ చేస్తూ.. మన టీం బెస్ట్ టీం అనిపించుకుంటే చాలు! ఐ యాం ఫుల్లీ సాటిస్ఫై డ్!" అంది రాధిక నిబ్బరంగా.

    ఆ క్షణం లో రాధిక అతడి కళ్ళకు జీవిత సారం కాచివడపోసిన అనుభవశాలి లా కనిపించింది. ఆపరేషన్ జరిగిన రోజు రాధిక గూర్చి మాట్లాడుతూ ఉంటే విజయ ఆమెను ఎందుకు సమర్ధించిందో ఇప్పుడు అర్థమయింది అతడికి.

   నిజమే డాక్టర్లు యంత్రాలు కారుగా వాళ్లు కూడా రాగద్వేషాలుఉన్న మనుషులే! అది విస్మరించి తాను నిరంతరం డ్యూటీ డ్యూటీ అంటూ అందర్నీ ఇంతకాలం చాలా కష్టపెట్టి ఉండాలి అనుకున్నాడు వినోద్ తనలో తాను.

   తన మాటలకు జవాబు ఇవ్వకుండా మౌనంగా ఉన్న వినోద్ ని చూసి" సర్ నేను తప్పు గా ఏమైనా మాట్లాడానా?" అని అడిగింది ఆతృతగా రాధిక.

   " నో నో.. నేనే తొందరపాటుతనం తో మీ మనసు నొప్పించి ఉండాలి ఐ యాం సారీ!"    అన్నాడు వినోద్ మనస్ఫూర్తిగా.

   " ఇట్స్ ఓకే సర్, మనం వెళ్దామా?" రాధిక.

   " మరి విజయ గారి సంగతి?" అన్నాడు వినోద్.

   " నేను ఇంట్లో చెప్పి వస్తానండీ రాత్రికి ఇక్కడే ఉండి ఇటు నుండి టే డ్యూటీ కి వస్తాను!" అంది రాధిక.

   " మధుసూదన్ గారు.." అంటూ సందేహంగా ఆగడు వినోద్.

    ఆ మాట విని నవ్వింది రాధిక " ఆయనేఏమీ అనరు.. చెప్పాను కదా తన సరదాలు తీరడం లేదని విసుగు తప్ప ఇలాంటి వాటికి ఏమీ అనరు అదీగాక నాకు నైట్ డ్యూటీ అలవాటే కదా, ఇక బాధ ఏముంది?" అంది రాధిక

  " విజయ గారు నిద్రపోయినట్లు ఉన్నారు మీరు వెళ్ళి రండి మీరు వచ్చే వరకు నేను ఉంటాను" అన్నాడు వినోద్. అతనికి  తాను బెంగళూరు వెళ్లే ముందు విజయ హాస్పిటల్ లో చేసిన పనే కళ్లముందు మెదులుతోంది.. అలాంటి దానికి తాను ఆ మాత్రం సాయం చేయకూడదా ? అనిపించింది అతనికి.

   ఒక మామూలు డాక్టర్ కోసం అంత పెద్ద సర్జన్ తన టైం స్పేర్ చేయడం అంటే మామూలు మాట కాదు .అయన హాస్పిటల్లో పేషెంట్స్ పట్ల చూపించే కరుణ వ్యవహరించే తీరు బాగా తెలిసిన రాధిక ఏ మాత్రం ఆశ్చర్యపోలేదు.

    రాధిక వెళ్ళిపోయింది. విజయ  నిద్రపోతుంది. నిద్రలోనే అస్పష్టంగా ఏదేదో కలవరించ సాగింది. వినోద్ కి అదేమీ అర్థం కాకపోయినా టెంపరేచర్ తగ్గేందుకు నుదుటిపై రుమాలు తడిపి వేసాడు. సోఫా కి కుర్చీ మరింత దగ్గరగా లాక్కుని మధ్య మధ్యలో విజయని చూస్తూ 'నార్మన్ బెతూన్ రక్తాశ్రువులు' చదవసాగాడు.

*** 

    జ్వరం తగ్గినా నీరసం తగ్గని  విజయ ఇంకా డ్యూటీలో జాయిన్ కాలేదు. ఏమీ తోచక బాల్కనీలో చైరు వేసుకొని వీధిలో ఆడుకుంటున్న పిల్లల్ని చూస్తూ కూర్చుంది. ఇంతలో దూరం నుండి స్కూటర్ మీద వస్తున్న వినోద్ ని చూసి గబగబా మెట్లు దిగి ఎదురు వెళ్ళింది.

   " ఎలా ఉన్నారు? అయినా మీరు ఎందుకు కిందకు దిగారు?" అన్నాడు వినోద్ మందలి స్తున్నట్లుగా.

   " పరవాలేదు సార్, ఇప్పుడు బాగానే ఉంది, రండి!" అంటూ విజయ మెట్లు ఎక్క సాగింది.

   వినోద్ తెచ్చిన పళ్ళు బిస్కెట్లు విజయ కి ఇచ్చాడు.

   " ఇప్పుడవన్నీ ఎందుకు సార్? నాకు ఏమీ తినాలనిపించడం లేదు.. నోరంతా చేదుగా ఉంది." అంజి విజయ.

    " ఏమీ తినకుండా  రేపటినుండి డ్యూటీ ఎలా చేద్దాం అనుకుంటున్నారు?" అని అడిగాడు వినోద్.

   " అప్పుడే మీ దాక వచ్చిందా సార్? అయితే ఇది వసంత పని అన్నమాట.. అందుకేనా పనిగట్టుకుని తిట్టడానికి వచ్చారు!" అంది విజయ బిక్కముఖం వేసి.

   " అదేం కాదు చూసి పోదామని వచ్చాను ఆ రోజు తర్వాత మళ్లీ రావడానికి కుదరలేదు ...పోనీ, బాగా నీరసంగా ఉన్నారు కదా మరో రెండు రోజులు రెస్ట్ తీసుకుని రండి డ్యూటీ కి!" అన్నాడు వినోద్ మృదువుగా.

   విజయ కాఫీ కలిపి తెచ్చింది. హాస్పిటల్ సంగతులు మాట్లాడుతూ కాఫీ తాగడం ముగించారు ఇద్దరు. రాధిక వసంతలతో మాట్లాడినంత స్వేచ్ఛగా వినోద్ తో మాట్లాడ లేకపోయింది విజయ. మాట్లాడేందుకు ఏమి లేక మౌనంగా కూర్చుంది.. ఏదో పుస్తకం తిరగేస్తూ కూర్చున్న వినోద్ ను ఆశ్చర్యంగా చూసింది ఆమె. సమయాన్ని వృధా చేయటం అన్నది ఆయన నిఘంటువు లో లేని పని.

   వినోద్ వెళితే కాస్త విశ్రాంతి గా పడుకుందామని చూస్తోంది విజయ. అతడు ఎంతకీ కదిలే సూచనలు కనిపించక ఆయన ఉండగా పడుకోవడం ఇబ్బంది అనిపించి. తను కూడా వేరే పుస్తకం తీసుకుని పేజీలు తిరగేస్తూ వినోద్ నిష్క్రమణ కోసం ఎదురు చూడసాగింది విజయ.

   ఇంతలో హఠాత్తుగా వినోద్ అడిగాడు" విజయా, మీరు పెళ్లి ఎందుకు చేసుకోలేదు?" అని

    " పెళ్ళాం? ఇప్పుడు ఎందుకు ఆ ప్రశ్న?" అంది విజయ తెల్లబోయి చూస్తూ.

   " ఊరికే తెలుసుకుందామని అడిగాను.. మీరు ఎవరినైనా ప్రేమించారా?" అని అడిగాడు వినోద్.

    ఇలాంటి ప్రశ్నలు వినోద్ నుండి వస్తాయని ఏమాత్రం ఊహించని విజయ వినోద్ వైపు చూసింది ఆశ్చర్యంగా. తానెరుగని కొత్త వ్యక్తిని చూస్తున్నట్లు అనిపించింది వినోద్ వైఖరి.

     ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ఉన్న విజయను చూసి తిరిగి అదే ప్రశ్నను రెట్టించి అడిగాడు"        "   విజయా మనమధ్య ఇటువంటి ప్రస్తావన వస్తుందని మీరు ఎప్పుడూ ఊహించి ఉండరు.. మీరే కాదు నేను కూడా అనుకోలేదు. కానీ మీ గురించి తెలుసుకోవాలని మీరు అంగీకరిస్తే మిమ్మల్ని పెళ్లి చేసుకోవాలని అనుకుంటున్నాను. నాకు తెలుసు.. నా నుండి ఇటువంటి ప్రపోజల్ వస్తే మీరు ఆశ్చర్యపోతారని.. అంతే కాదు ఈ వయసులో నాకు పెళ్లి ఏమిటని మీరు అనుకోవచ్చు.. కానీ నా 40 సంవత్సరాల వయసులో ఇంత వరకు పెళ్ళి చేసుకోవాలనే ఆలోచనే రాలేదు. కనీసం.. నా తరపున వచ్చి పెళ్లి తల పెట్టే పెద్ద వాళ్ళు కూడా ఎవరూ లేరు .మా అమ్మ నేను కళ్లు తెరవకముందే చని పోతే.. మానాన్న గారు నన్ను డాక్టర్ని చేయాలనే పిచ్చి కోరికతో తాను కొవ్వొత్తి లా కరిగిపోతూ నా అభివృద్ధిని కళ్లారా చూడకుండానే నేను ఫైనలియర్ చదువుతుండగా గుండెనొప్పితో హఠాత్తుగా కన్నుమూశారు. నాన్న గారి మరణం నన్ను పిచ్చివాడిని చేసింది.అలాగే నాన్నగారి లా ఎవరూ అకాల మృత్యువాత పడకూడదనే పట్టుదల నన్ను గుండె వైద్య నిపుణుడి గా చేసింది. నా లక్ష్య సాధనలో ఎంతకాలం గడిచిందో గమనించలేదు. అసలు నాకంటూ ఒక జీవితం ఉందని నా కష్టసుఖాల్లో పాలుపంచుకునే ఓ తోడు అవసరమని గుర్తించలేక పోయాను.

     నాలాగే మీరుకూడా ఒంటరి వారని . మొన్న మీ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు తెలుసుకున్నాను ...ఇంట్లో ఎవరూ లేరా? అని అడిగిన ప్రశ్నకు.. నేనొక్కదాన్నే నని మీరు అంటున్నప్పుడు మీ కళ్ళల్లో కదిలిన బాధ నన్ను కదిలించివేసింది.

    ఆ తర్వాత జ్వర తీవ్రత లో మీ కలవరింతలు మీ ఒంటరితనాన్ని ఎత్తిచూపింది... నేను కూడా మీలాగే ఒంటరి వాడినే కదా అనిపించింది. అందుకే మనం ఇద్దరం ఒకటి అయితే ఎలా ఉంటుంది అన్న ఆలోచన కలిగింది. ముఖ్యంగా.. మనిద్దరి వృత్తి ప్రవృత్తి ఒకేలాంటివి అని భావిస్తున్నాను నేను. వృత్తినే దైవంగా భావించే వారు అంటే.. నాకు చాలా గౌరవం అందుకే ప్రభాకర్ రాధికలను ఇష్టపడతాను నేను. వాళ్ళు ఏదైనా తప్పు చేస్తే చనువుగా మందలిస్తాను. వాళ్ళకున్న లిమిట్స్ వాళ్ళకున్నా.. డబ్బుకి ప్రాధాన్యత ఇవ్వకుండా మనస్ఫూర్తిగా పనిచేస్తారని నాకు గౌరవం. 

     ఈ హాస్పిటల్ లో మేము ముగ్గురం ఒక టీమ్ గా పనిచేస్తూ వచ్చము ఇంతకాలం. మీరు మాతో వచ్చి చేరారు.. మొదట్లో మీరాకను  చాలా క్యాజువల్ గా తీసుకున్నాను. తరువాత నీ స్వభావం పనితీరు నన్ను ముగ్ధుడ్ని చేసింది... అదే నన్ను మీ అనారోగ్యకారణంగా మీ ఇంటికి లాక్కు వచ్చింది. వయసులో మనిద్దరికీ చాలా తేడా ఉండవచ్చు.. గత  అయిదేళ్లుగా మీరు నన్ను చూస్తూనే ఉన్నారు.. నీకు ఇష్టమైతే మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే.. మనిద్దరం జీవిత భాగస్వాములం అవుదాము!" అన్నాడు వినోద్ సూటిగా తన అభిప్రాయాన్ని చెబుతూ.

    హఠాత్తుగా వినోద్ నుండి అటువంటి ప్రతిపాదన రావడంతో ఏం మాట్లాడాలో తోచలేదు విజయకు. ఇది ఒక బాధ్యతారహితంగా క్షణికావేశంలో తీసుకున్న నిర్ణయం లా కనిపించలేదు ఆమెకు.

    అందరి ఆడపిల్లలా కలల్లో తేలవలసి చిన్న వయసులో స్వేచ్ఛ కోసం చదువు కోసం పోరాడి న్యాయంగా రావాల్సిన ఆస్తిని కన్నతల్లినీ ఉన్న ఊరిని అన్నింటినీ మించి ప్రాణప్రదంగా ప్రేమించే చంద్రాని వదిలి వచ్చేసిందా నాడు. డాక్టర్ కావడం ఒకటే తన జీవితాశయంగా తలచిందా నాడు. ఆ వేడి లో ప్రేమ పెళ్ళి లాంటి ఆలోచనలు లేకుండానే ఇంత కాలం గడిచిపోయింది. ఇప్పుడు వినోద్ పెళ్లి ప్రస్తావన తేవడంతో ఆనందపడాలో... విచారపడాలో అర్థం కాలేదు విజయకు.

    ఏమీ సమాధానం ఇవ్వకుండా ఆలోచనలోకి జారిపోయిన విజయ ను ఉద్దేశించి" నా ప్రశ్నకు సమాధానం ఇవ్వలేదు" అన్నాడు వినోద్ చిన్నబుచ్చుకున్న ట్లుగా.

అంత పెద్ద డాక్టరు చిన్న పిల్లాడిలా కనిపించాడా క్షణం విజయకు. ఆలోచనల నుండి తేరుకుంటూ" అసలు ఈ  ఆలోచన ఎలా కలిగింది మీకు? దానికి నన్నే ఎందుకు ఎన్నుకున్నారు?" అని అడిగింది విజయ నిలదీస్తున్న ట్లుగా.

     " చెప్పాను కదా ఒంటరితనం ఎంత శాపమో ఇప్పుడిప్పుడే అర్థమవుతోంది నాకు. నాలాగే ఒంటరితనంతో బాధ పడుతున్న మీకు తోడు కావాలి అనుకుంటున్నాను" అన్నట్టు వినోద్ ఉద్వేగంగా.

    " మంచి ఆలోచన కానీ నా జీవితంలో ప్రేమ పెళ్ళి లాంటి ఆలోచనలకు తావే లేదు. అవన్నీ ముగిసి పోయిన అధ్యాయాలు" అంది విజయ శూన్యంగా  చూస్తూ.

   " ఎందుకని?" అడిగాడు వినోద్ ఆదుర్దాగా.

    " సారీ సర్ కొన్ని ప్రశ్నలకు జవాబులు ఉండవు. ఎందుకంటే అవన్నీ మర్చిపోయి ఇప్పుడిప్పుడే ప్రశాంతంగా ఉండడం అలవాటు చేసుకుంటున్నాను. తిరిగి వాటిని తిరగ దోడి నన్ను ఇబ్బంది పెట్టకండి." వణుకుతున్న గొంతుతో.

  " అంటే మీకు ఇదివరకే పెళ్లయిందా?" అని అడిగాడు వినోద్.

  " లేదు కానీ చేసుకోవాలని లేదు" అంది విజయ పొడిగా.

  " అదేం? ప్రేమలో విఫలమయ్యారా?" అని అడిగాడు వినోద్.

   " అదేం కాదు!" అంది విజయ.

   " పెళ్లి కాలేదు ప్రేమలో విఫలం కాలేదు, మరి ఏమిటి కారణం? నాతో పెళ్లి ఇష్టం లేదని చెప్పలేక ఇలా అంటున్నారా?" అన్నాడు వినోద్ నిలదీస్తున్న ట్లుగా.

   " డాక్టర్, మీకు ఎలా చెప్పాలి? అసలు నా గురించి మీకు ఎందుకు చెప్పాలి? తెలుసుకుని ఏం చేస్తారు? మీరు నాకు ఏం అవుతారు అని చెప్పాలి? నాకెవ్వరూ లేరు.. నిజం నాకెవరూ లేరు" అని పిచ్చిగా ఏడుస్తూ స్పృహ కోల్పోయింది విజయ.                  జ్వరం వల్ల నీరచించిన విజయ .. ఈ మానసిక సంఘర్షణకు తట్టుకోలేకపోయింది.

     అంత దురుసుగా మాట్లాడినప్పటికీ విజయను ఆ  స్థితిలో వదిలి వెళ్ళలేక పోయాడు వినోద్. విజయను పొదివి పట్టుకుని మంచం మీద పడుకోబెట్టి మంచినీళ్లు తాగించాడు. కొద్దిసేపటికి తెప్పరిల్లిన విజయ తన అనుచిత ప్రవర్తనతో వినోద్ ని నొప్పించినందుకు సిగ్గు పడింది. విజయ కొంచెం తేరుకున్నట్లు అయ్యాక .. వినోద్ వెళ్లడానికి ఉద్యుత్తుడు అవుతూ " సారీ విజయ లేనిపోని సంభాషణ తెచ్చి మిమ్మల్ని విసిగించాను. అసలే అనారోగ్యం గా ఉన్న మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టాను " అన్నాడు వినోద్ నొచ్చుకుంటున్నట్లుగా.

" ఎందుకు సార్ సారీ చెప్పడం? ఏదో తెలియని ఆవేశం లో నేనే తొందరపడి మాటతూలాను. ఈ మధ్యకాలంలో నా గూర్చి ఇంత శ్రద్ధ తీసుకున్న వారు ఎవరూ లేరు. ఆవేశంలో నేనే తొందరపడి మీరు అడిగిన దానికి సరైన జవాబు చెప్పలేదు. నా గురించి చెప్పాలి అంటే చాలా ఉంది. నేను పెరిగిన వాతావరణం కత్తుల ను నేను గడిపిన నా బాల్యం చల్లనిచందనంలాంటి మనసున్న మాఅత్తయ్య వసుంధర  మా బావ చంద్రా గూర్చి అంతా చెప్పాలి .. వినే ఓపిక మీకుందా? మీ అమూల్యమైన కాలం వృధా కాదా?" అంది విజయ జాలిగా చూస్తూ.

   " వద్దులేండి విజయా మరోసారి వింటాను. అసలే నీరసంగా ఉన్నారు మీరు ఈ పూటకి రెస్ట్ తీసుకోండి" అన్నాడు వినోద్ జాలిగా చూస్తూ.

   " లేదు సార్ మీరు వెళ్లినా ఇదే ఆలోచనతో నా మనసంతా పాడైపోతుంది చెప్పనివ్వండి నన్ను!" అంది విజయ.

   " సరే చెప్పండి!" అంటూ మంచం దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని కూర్చున్నాడు వినోద్.

    " మా నాన్నగారు స్వాతంత్ర సమరయోధులు స్వాతంత్రానంతరం కొందరు స్వార్థపరుల కుట్రకు బలయ్యారు.మా అమ్మ మామయ్య అన్నదమ్ముల బిడ్డలు. ఆస్తి ఉన్నప్పటికీ అండకోసం అమ్మ పుట్టింట్లోనే ఉండిపోయింది. మా మామయ్య నాన్నగారు బ్రతికి ఉండగా  ప్రాణం పెట్టేవారట... కానీ నాన్నగారు తాతయ్య లూ పోయాక ఆస్తి మొత్తం చేతికి రావడంతో పచ్చి నిరంకుశుడు గా మారిపోయారు. ఆంక్షలూ ఆరళ్ల మధ్య నా బాల్యం గడిచిపోయింది. నా గతంలో అనేక చేదు అనుభవాలు . తీపి జ్ఞాపకాలు పడుగు పేకల్లా కలిసిపోయాయి.

మా బావ చంద్రా మా వసుంధర అత్తయ్యా నా తల్లి కంటే మిన్నగా నన్ను చూసుకున్నారు.  కానీ కదిలినా మెదిలినా మామయ్య నా తండ్రిని తూలనాడుతూ నన్ను ఎద్దేవా చేస్తూ అనే మాటలు నాలో తీవ్ర అశాంతిని తిరుగుబాటును లేవ తీశాయి. మా నాన్నగారికి నన్ను డాక్టర్ ని చేయాలని కోరిక ఉండేదట. అది మాటల మధ్యలో మా బంధువు లచ్చిరాజు తాత గారు చెప్పారు . ఆయనకు నాన్నగారు అంటే చాలా అభిమానం. నన్ను చూసి మా నాన్నగారిని చూసినంత తృప్తి పొందుతారు ఆయన. నేను చంద్ర కలిసి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లినందుకు ఎంతో రాద్ధాంతం చేశాడు మా మావయ్య. నేను నవ్వితే చాలు బజారు దానిలా ఏమిటా ఇక ఇకలూ పక పకలూ  అనే వాడు..

ఆయన దృష్టిలో ఆడదంటే వంటింటికి పడక గదికి పరిమితం అయి ఉండాలి. ఆ మాట మంచితనంగా చెప్పి ఉంటే.. మా కుటుంబాల ఆడవాళ్ళంతా అలాగే ఉంటారు కనుక వినేదాన్నేమో! కానీ శాసిస్తూన్నట్టుగా ఆయన చెప్పే తీరు నా ఆత్మాఅభిమానాన్ని తీవ్రంగా దెబ్బ తీసేది. మా బావ ఎంత ఓదార్చిన ఆ బాధ తీరేదికాదు.. ఆ విధంగా నిత్యం మా ఇంట్లో ప్రచ్ఛన్నయుద్ధం సాగేది .

చంద్రాకి నాకు పెళ్లి అని చిన్నప్పటినుంచీ అనుకుంటున్నదే అయినా.. ఇంట్లో ఎవరితోనూ సంప్రదించకుండా మా పెళ్ళికి ముహూర్తం పెట్టేసారు మామయ్య. నాకు చదువుకోవాలని పెద్ద డాక్టర్ని అవ్వాలని చిన్నప్పటినుండి కొండంత ఆశ. నాన్నగారి కోరిక కూడా అదే అని తెలిశాక.. నా ఆశ మరింత బలపడింది. పైగా చిన్ననాటి నుండి స్వేచ్ఛ కరువై బ్రతుకుతున్న నేను పెళ్లి పేరుతో శాశ్వత ఖైదీగా మారిపోవడం నాకు ఇష్టం లేకపోయింది. మామయ్య తప్పు చేసినా.. బావ ఏనాడు కనీసం తన ఆత్మగౌరవాన్ని కాపాడుకునేందుకు అయినా ఎదిరించి మాట్లాడింది లేదు. 

    తన కోసం పోరాడ లేనివాడు నాకోసం మామయ్యకు ఎదురు నిలవ గలడా? ఎక్కడో అంతర్గతంగా బావ నన్ను మామయ్య బారినుండి రక్షించు లేడనే భావన చోటు చేసుకుని ఉంటుంది. అందుకే నా కోసం నేనే ఒంటరిగా పోరాడవలసి వచ్చింది. మా అమ్మకు నా స్వభావం ఎప్పుడూ వింతగానే ఉండేది అందుకని మావయ్య నే ఎప్పుడూ సపోర్ట్ చేసేది. వసుంధర అత్తయ్య ఏనాడు మామయ్యకు ఎదురునిలిచి మాట్లాడింది లేదు. అసలు ఆమె అభిప్రాయం ఏమిటని కనుక్కునే వారు ఎవరూ లేరు అక్కడ.

    అలాంటి పరిస్థితుల్లో అందరినీ ఎదిరించి పట్టుదలతో ఆ ఇంటిని ఆస్తిని అందరినీ వదిలి వచ్చేశాను నేను వచ్చి దాదాపు 15 సంవత్సరాలు కావస్తోంది.. రావడం అయితే ఇల్లు వదిలి పట్టుదలతో వచ్చేసాను గానీ చదువు సాగించేందుకు అవసరమైన డబ్బు గురించి ఆలోచించలేదు. కానీ మా వసుంధర అత్తయ్య ముందు చూపుతో తన నగలన్నీ మూటగట్టి.. నా బట్టలు మధ్యలో పెట్టింది . దాని సాయంతోనే నా చదువు పూర్తి చేయగలిగాను.

   నన్ను విడిచి క్షణమైనా గడపలేని మా బావ చంద్ర చదువు కోసం నన్ను దూరంగా వెళ్లవద్దని చెప్పి నా మనసు నొప్పించ లేక మౌనంగా ఉండిపోయాడు. కానీ నేను ఇల్లు వదిలి వచ్చాక ఎన్ని ఉత్తరాలు రాసినా ఒక్క దానికి జాబు రాయలేదు. చివరికి లచ్చి రాజు తాతయ్య కూడా రాయలేదు. అయినా ముఖ్యమైన సమాచారం ఏదైనా ఉంటే ఇప్పటికీ నేను ఇంటికి తెలియజేస్తూనే ఉన్నాను. ఆ ఇంటికి వెళ్లాలని అందరినీ చూడాలని ఎంతో ఆశ! కానీ వెళ్లడానికి ఆత్మాభిమానం అడ్డు వస్తోంది. 

     ఇప్పుడు చెప్పండి , నన్నేం చేయమంటారు? నేను చేసింది తప్పా? నాకోసమే బ్రతుకుతున్నాను అన్న వ్యక్తి ఇన్నేళ్లయినా నన్ను కలిసే ప్రయత్నమే చేయలేదు. నేను చంద్రా కి అన్యాయం చేశానా? చంద్రా నాకే అన్యాయం చేశాడా? ఇటువంటి పరిస్థితుల్లో ఉన్న నేను మీ ప్రపోజల్ కి ఏమని సమాధానం ఇవ్వను?" అంది విజయ మన కథంతా చెప్పి భార మంతా దింపేసికున్నట్లుగా తేలిక పడిన మనసుతో అతడి వైపు చూస్తూ.

     అంతా విన్న వినోద్ " ఇందులో ఎవరు ఎవరికి అన్యాయం చేసింది లేదు. నా ఉద్దేశంలో మీ ఇద్దరికీ మీ మామయ్య అన్యాయం చేశాడు. తన పట్టుదలను నెగ్గలేదన్న అక్కసుతో మీ ఇద్దరినీ కలవకుండా చేసాడు. మీరు చంద్రా కి రాసిన ఉత్తరాలు కూడా అతనికి చేరకుండా మీ మామయ్య మేనేజ్ చేసి ఉంటాడు అనిపిస్తోంది నాకు!" అన్నాడు వినోద్.

    " నిజమే ఇంతవరకు నాకు ఆ  ఆలోచనే రాలేదు.. ఇంత చేసిన మావయ్యకు ఇదేమంత పెద్ద పని కాదు. అనవసరంగా ఇంతకాలం మా బావనే

 నిందిస్తూ వచ్చాను" అంది విజయ.

   " సరే జరిగిందాన్ని తల్చుకుని బాధపడే కంటే.. జరగవలసిన దాని గురించి ఆలోచిస్తే మంచిదేమో!" అన్నడు వినోద్ సలహా ఇస్తున్నట్లుగా.

    " ఆలోచించాలి? నా ఉత్తరాలు చంద్రాకి చేరకపోతే మాత్రం.. నిజంగా నా మీద ప్రేమ ఉన్న వాడైతే ఆచూకీ ఆ మాత్రం తెలుసుకోలే డా? నేను వదిలి వచ్చింది మా ఊరి నే గాని ఈ దేశాన్ని కాదుగా!" అంది విజయ చిన్నపిల్లలా రోషం గా చూస్తూ.

    " అందుకు అతను ప్రయత్నం చేసాడో లేదో మనం ఎలా చెప్పగలం? ముందు నేను అడిగే ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పండి ...మీరు ఇంకా చంద్రాన్ని ప్రేమిస్తున్నారా? ప్రేమిస్తే.. ఒకసారి మీ ఊరు వెళ్లి అతన్ని స్వయంగా కలిసి మాట్లాడి రావచ్చు కదా?" అన్నాడు వినోద్ ఆలోచనగా చూస్తూ.

    " నేనా?నో ..నో ..అది జరగని పని.. ఇంతకాలం తరువాత ఇప్పుడు వెళ్తే ఆస్తి కోసమే వచ్చాను అంటారు.. ఆ మాట నేను భరించలేను" అంది విజయ.

    " మరి అయితే ఏం చేస్తారు? జీవితమంతా రాని ఉత్తరం కోసం ఎదురుచూస్తూ మోడులా ..మిగిలిన జీవితమంతా ఒంటరిగా గడిపేస్తారా? అయినా ఇంత చేసిన మీ మామయ్య.. అతనికి ఇంకా పెళ్లి చేయకుండా ఉంటాడు అంటారా? ఆలోచించండి" అన్నాడు వినోద్ అనునయంగా.

   " అంతకంటే ఏం చేయగలను.. ఒకవేళ నాలాగా చంద్ర కూడా నా కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటే నేను ఇలా పెళ్లి చేసుకోవడం పాపం కాదా?" అంది విజయ బేలగా చూస్తూ.

    " విజయా సూటిగా ఒక మాట అడుగుతాను జవాబు చెప్పండి.. మీరు ఇంకా చంద్రాన్ని ప్రేమిస్తున్నారా?" అని అడిగాడు వినోద్.

    " ప్రేమించానో లేదో నాకు తెలీదు.. అసలు ప్రేమంటే ఏమిటో నాకు తెలియదు... కానీ చంద్రా అంటే నాకు ఇష్టం అభిమానం!" అంది వెక్కివెక్కి ఏడుస్తూ. విజయను ఆ స్థితిలో ఇంకా ఇబ్బంది పెట్టడం భావ్యం కాదు అనుకున్నాడు వినోద్.

    " సారీ విజయా, మీవెనుక ఇంత పెద్ద కథ ఉందని తెలియక పెళ్లి ప్రస్తావన తెచ్చి మిమ్మల్ని చాలా డిస్టర్బ్ చేసినట్టు ఉన్నాను.. మంచికో చెడుకో మనమధ్య ఈ ప్రస్తావన వచ్చింది.. నేను అడిగిన దానికి వెంటనే జవాబు చెప్పనవసరం లేదు. అలాగే నెగిటివ్ గా చెప్తే నేను ఫీల్ అవుతాను అని వర్రీ అవకండి, వస్తాను!" అంటూ పదే పదే జాగ్రత్తలు చెప్పి.. విజయను అలాంటి స్థితిలో ఆ మెంటల్ కండిషన్ లో ఉండగా వదిలి వెళ్ళడం ఇష్టం లేక పోయినా.. తాను ఉండడం వలన విజయ కు ఇబ్బంది తప్పా మరే ప్రయోజనం ఉండదని వెళ్ళిపోయాడు వినోద్.

    వినోద్ వెళ్ళినవంకే శూన్యంగా చూస్తూ చాలా సేపు ఉండి పోయింది విజయ. నిశ్చలంగా ఉన్న కొలనులో గులక రాళ్ళు విసిరి అలలు రేపిన ట్లుగా విజయ మనసంతా రకరకాల ఆలోచనలతో నిండిపోయింది వినోద్ చేసిన ప్రతిపాదనతో.

ఆ రాత్రంతా ఆలోచిస్తూనే ఉంది విజయ. వినోద్ తన్ని కన్విన్స్ చేయడానికి అలా అన్నాడని అనుకో లేకపోయింది విజయ. వాస్తవానికి చంద్రా పట్ల ప్రేమ అనేది ఉంటే.. చూడకుండా ఇన్ని రోజులు ఉండగలిగే దా? వెళ్ళవద్దు.. అని చూపులతోనే దీనంగా వేడుకున్న చంద్రా ని వదిలి రాగలిగేదా? ఇన్నాళ్ళూ కుటుంబ సభ్యులు ,ఆత్మీయులు దూరమయ్యారు ,చంద్రాని నేను బాధ పెట్టానుఅనే అపరాధ భావం తోనే సతమతమైంది గాని ...చంద్రా పెళ్లి చేసుకున్నా డేమో నాస్థానం ఇతరులెవరైనా ఆక్రమించారేమో అన్న ఆలోచన గానీ విచారంగానే ఇంతవరకు తనకు కలగలేదు.

    ఇలా అనేక కోణాలనుండి తనని తాను తరచి చూసుకుంది విజయ. చివరికి ఏనాడో దూరమైన చంద్రా కోసం ఈనాడు వెళ్ళినా.. ఆస్తి కోసం వచ్చాను అంటారు గానీ మరో రకంగా అనరు. వినోద్ గారు అన్నట్లు చంద్రాకి మావయ్య పెళ్లి చేసినా ఆశ్చర్య పడాల్సిన అవసరం లేదు. ఇప్పటివరకు నా జీవితంలో జరిగిన ప్రతి సంఘటన నీ.. వాళ్లు ఉత్తరం రాసినా రాయకపోయినా తెలియజేస్తూనే ఉంది. నిజంగా నా రాకని వాళ్లు కోరుకునేవారు అయితే ఇన్ని సంవత్సరాలు నన్ను దూరంగా ఉంచుతారా?

    కారణం ఏదైనా ఎవరైనా నా దారి చంద్ర దారి చీలిపోయింది. ఇప్పుడు కలవాలన్నా కలవదు. వినోద్ గారన్నట్లు మా ఇద్దరి ఆలోచనలు గమ్యం ఒక్కటే! కనుక రాధిక లా వృత్తి పరమైన ఇబ్బందులు తనకి ఎదురు కావు చివరికి వినోద్ ప్రతిపాదన సరైనదిగా భావించిన విజయ ఒక నిర్ణయానికి రావడం తో నిశ్చింతగా నిద్ర లోకి జారుకుంది. బ్రతుకు పోరులో అలిసి విశ్రాంతి తీసుకున్న దానిలా.

***

      మరునాడ తన నిర్ణయం తెలియజేసింది విజయ వినోద కి

     " అయితే నా దగ్గర లక్ష రూపాయల వరకు ఉన్నాయి.. నీకు కావలసిన నగలు చీరలు తీసుకో విజయా!" అన్నడు వినోద్.

   " చీరలకు నగలకు లక్ష రూపాయలా? ఏం వద్దు గానీ ఎక్కడైనా మనకోసం చిన్న ఫ్లాట్ తీసుకుందాం!" అంది విజయ.

   " లక్ష రూపాయలకే ఇల్లు రాదు కదా.. ముందు పెళ్లికి కావలసిన ఏర్పాట్లు చూడనీ!" అన్నాడు వినోద్.

    " నాకు ఉన్న నగలు చాలు, కొనాలని ఉంటే ఉంగరం కొని ఇవ్వండి చాలు.. పెళ్లి ఎంత సింపుల్గా జరిగితే అంత మంచిది!" అంది విజయ.

    " అప్పుడే రాధికలా నీకు కూడా ఇల్లాలు లక్షణాలు వచ్చేసేయ్!" అన్నాడు వినోద్ హాస్యంగా.

   "రాకపోతే ఎలా? ఇప్పటినుండి జాగ్రత్త పడితేనే తరువాత అవస్థలు లేకుండా ఉంటుంది!" విజయ.

   " పెళ్లికి మీ వాళ్లను స్వయంగా వెళ్లి పిలుద్దాం!" అన్నడు వినోద్.

   " వద్దండీ ఇన్విటేషన్ పంపిద్దాం.. వాళ్లు వచ్చి మనని రమ్మని పిలిస్తే అప్పుడు వెళ్దాం లేకపోతే లేదు!" అంది విజయ.

   " మీ ఇష్టం విజయా, నాకైతే ఈ పంతాలు పట్టింపులు ఇంతటితో ఆగితే బాగుండునని ఉంది" అన్నడు వినోద్.

   " నాకు అలాగే ఉంది.. కానీ చెప్పాను కదా, నేను వెళ్తే ఆస్తి కోసమే వచ్చేను అంటారు అది నాకు ఇష్టం లేదు!" అంది స్థిరంగా విజయ.

   " సరే నీ ఇష్టం.. అన్ని నువ్వు చెప్పినట్లే చేస్తాను కనీసం పది వేలలో నీకు నచ్చిన బట్టలైనా తీసుకో!" అంటూ చెక్కు రాసిచ్చాడు వినోద్ .కాదనలేకపోయింది విజయ.

విజయ పెళ్లి శుభలేఖ అందుకున్నాడు సత్య రాజు... ఇన్నాళ్లకు మేనకోడలు పెళ్లి చేసుకుంటున్నందుకు సంతోషించాలో లేక చేజేతులా విజయ చంద్రాలను విడదీసి నందుకు విచారించాలో అర్థం కాలేదు అతడికి. ఒక తప్పు చేసి దాన్ని కప్పిపుచ్చుకునేందుకు వంద తప్పులు చేసినట్లుగా ఉంది సత్యరాజు పని.

     ఈ శుభలేఖ చూస్తే ఇంట్లో అందరూ పెళ్లి కి వెళదామని అంటారు. దీనితో పాటే మిగతా ఉత్తరాలు సంగతి అంతా బయటకు వస్తుంది.. అని భయపడిన సత్యరాజు ఎప్పటిలాగే దాన్ని చించేయబోయాడు ..కానీ శుభమా అని వచ్చిన శుభలేఖను చించేందుకు చేతులు రాలేదు. దాన్ని తీసుకువెళ్లి పెట్టే అడుగున పెట్టాడు భద్రంగా. అతని మనసులో అట్టడుగు పొరల్లో ఎక్కడో.. ఇంకా మమత మిగిలి ఉందనడానికి సాక్షిగా అదక్కడ భద్రపరచబడినది 

    దూరం నుండి పెళ్లి చూసి వచ్చే ద్దామా అనుకున్నాడు..మళ్లీ విజయ పసిగడితే? అన్న అనుమానం వచ్చి ఆ ప్రయత్నం విరమించుకున్నాడు.

నిరాడంబరంగా  విజయా వినోద్ ల పెళ్లి రిజిస్టర్ ఆఫీస్ లో జరిగి పోయింది. హాస్పిటల్ స్టాఫ్ అందరికీ పార్టీ ఇచ్చాడు వినోద్. ఇన్నాళ్లకు  డాక్టర్ వినోద్ ఒక ఇంటివాడు అయ్యాడని అందరూ సంతోషించారు .గిట్టని వాళ్లు మాత్రం.. ముంగి లా ఉండే విజయ ఏకంగా చీఫ్ కె గాలం వేసిందని చాటుగా చెవులు కొరుక్కున్నారు. ఏమైతేనేం విజయ వినోద్ లు తమ ఏకాకి జీవితాలకు స్వస్తిపలికి నూతన జీవితం ఆరంభించారు.

    వారి ఇద్దరికీ పెద్ద దిక్కులా వ్యవహరించింది రాధిక. విజయ వద్దంటున్నా వినకుండా గది అందంగా అలంకరించింది. మధ్య మధ్యలో లేని జాలి నటిస్తూ.." ఈ దుర్వాసుడి తో ఎలా వేగుతావేసతల్లీ?" అని ఒకసారి అంటే.." జాగ్రత్త తల్లీ.. పడకటింట్లో  కూడా పేషెంట్ కండిషన్ ఎలా ఉందో చూస్తానని లేచి చక్కా పోతారు గనుక ఎందుకైనా మంచిది నైట్ డోర్ లాక్ చేసి.. కీస్ నీ దగ్గర పెట్టుకో!" అంటూ హాస్యంగా విజయను హెచ్చరించింది.

       " రాధికా, ఇప్పుడు కూడా వినోద్ గారిని తిడుతున్నావు, ఇప్పుడు నేను ఆయన భార్యను.. నీ మీద కంప్లైంట్ ఇస్తాను జాగ్రత్త!" అంది బెదిరిస్తున్నట్లు గా విజయ.

    " ఇస్తే ఇవ్వు నేను కూడా చెప్తాను పెళ్లికి ముందు ఆయన్ని ఎన్నో తిట్టావని" అంది రాధిక గడుసుగా.

   " చివరికి ఈ నాకే పెట్టావా ఎసరు?" అంటూ నవ్వేసింది.

ఎప్పుడూ వణుకుతూ  జవాబులు చెప్పే రాధిక వినోద్ ని కూడా విడిచిపెట్టలేదు. తన అల్లరితో హాస్యంతో నూతన దంపతులకు నూతన ఉత్సాహాన్ని ఉత్తేజాన్ని ఇచ్చింది. కొత్త దంపతులకు కావలసినవన్నీ అమర్చి వెళ్ళిపోయింది రాధిక వాళ్లకి ఏకాంతాన్ని కల్పిస్తూ.

   పాలు తేనె కలిసిన మాధురి ఆలుమగలు ఉండాలి అని ఎవరో సినీ కవి అన్న మాటలను నిజం చేస్తూ ఇటు వృత్తిలోనూ అటు జీవితంలోనూ భాగం పంచుకుని తృప్తిగా జీవితం గడిపేస్తుంటారు విజయా వినోద్ లు

****

     అనుకోకుండా రెండోసారి వసుంధరకు హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చింది సత్య రాజు పట్నం నుండి డాక్టర్ ను రప్పించి అక్కడే అట్టి పెట్టాడు ఖర్చుకి వెరవకుండా. కండిషన్ చాలా సీరియస్ గా ఉండడంతో. డాక్టర్ కూడా కాదనలేకపోయాడు. ఆ రాత్రి దాటితే గండం గడిచి నట్లేనని చెప్పారాయన." డాక్టర్ ఎంత డబ్బు అయినా పర్వాలేదు నా భార్యను  బ్రతికించండి ప్లీజ్.. తనను ఎక్కడికి తీసుకు వెళ్దామన్నా నేను సిద్ధంగా ఉన్నాను!" అన్నాడు సత్తిరాజు.

   " ఈ కండిషన్ లో పేషెంట్ ని కదపడం మంచిది కాదు.. నా ప్రయత్నం నేను చేస్తున్నాను ఆపైన భగవంతుని దయ!" అన్నారు డాక్టర్ గారు.

 సత్యరాజుతో మాట్లాడాలని ఉందని అందరిని బయటికి వెళ్లి పోమ్మంది వసుంధర.

    " ఏమిటి వసుంధరా?" అన్నాడు సత్యరాజు వసుంధర చేతులు పట్టుకుని బెంగ పడిపోతూ. డాక్టరు చెప్పిన మాటలు విన్న దగ్గర్నుండి అతనికి కాళ్ళూ చేతులు ఆడటం లేదు.

   " ఏమండీ జీవితంలో నేను ఎప్పుడూ ఏమీ కోరలేదు... ఈ ఒక్క కోరిక తీరుస్తారా?" అంది ప్రాధేయ పడుతున్నట్లుగా.

   " ఏమిటి వసుంధరా, నీకేమీ కాదు, అలాంటి మాటలు అనకు!" అన్నాడు సత్యరాజు వణికే గొంతుతో.

" నాకింక నమ్మకం లేదండి.. విజయ కు అన్యాయం చేయకండి.. దాని ఆస్తి దానికి అప్పగించండి.. రుక్మిణి ఉసురు నా ఒక్కగానొక్క కొడుక్కి తగలనివ్వకండి!" అంది ఆయాసపడుతూ వసుంధర.

" చాలు వసూ చాలు, ఇప్పటికి నేను మూటగట్టుకున్న పాపం చాలు.. విజయను చంద్రాను విడదీసి ఎంత తప్పు చేశానో నాకు తెలుసు.. నీ ముందు నా తప్పులు అంగీకరించడానికి సిగ్గు పడడం లేదు.. కేవలం పట్టుదల నాతో ఇంత పని చేయించింది.. అయితే నా పట్టుదల ఈరోజు నిన్ను బలి గొంటుందని ఊహించలేదు.

 నెత్తి  నోరు కొట్టుకుని విజయ చెప్పింది. ఇక్కడ ప్రజలు వైద్యం లేక అల్లాడి పోతున్నారని డాక్టర్ నై సేవ చేస్తానని ఎంతగానో చెప్పింది .మూర్ఖత్వం ఆనాడు నా ఆలోచనలు చంపేసింది .ఈరోజు నిన్నిలా..." అంటూ ఏడ్చేసాడు సత్య రాజు.

వద్దన్నట్టుగా అతడి చేయి మీద తన చేతిని వేసి మృదువుగా నిమిరింది వసుంధర.

    "వసూ, నీకు ఒకమాట చెప్పనా? విజయ క్షేమంగానే ఉంది.. ఈ మధ్యనే పెళ్లి చేసుకుంది. కానీ మీతో చెప్పడానికి నాకు ఆత్మాభిమానం అడ్డు వచ్చింది. రేపు విజయ ను రప్పించే ఏర్పాటు చేస్తాను. అలాగే దాని ఆస్తి దానికి ఇచ్చేస్తాను. నువ్వు నిశ్చింతగా ఉండు!" అన్నాడు సత్యం రాజు ఉద్వేగంగా.

   "నిజంగా.. విజయ పెళ్లి చేసుకుందా?" అంది వసుంధర ఆనందంగా.

   " అవును, రమ్మని మనకి ఆహ్వానం పంపింది.. కానీ నేనే పాపాత్ముడిని.. మీ అందరినీ క్షోభ పెట్టాను" అన్నాడు సత్య రాజు కన్నీరు కారుస్తూ.

   " పోనీండి ఎక్కడో అక్కడ సుఖంగా ఉంది కదా అంతే చాలు, నాకు ఇంకా ఏ దిగులు లేదు" అంటూ తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకుంది. 

     అలా మూసిన కళ్ళు తిరిగి తెరవలేదు ఆ ఇంటిని దుఃఖ సాగరంలో ముంచి వెళ్ళిపోయింది. పులి లాంటి సత్యరాజు చిన్న పిల్లాడిలా గోడు గోడున ఏడుస్తూ వసుంధర ని చుట్టేశాడు. ఏనాడూ భార్యతో సౌమ్యంగా మాట్లాడగా చూడని జనం సత్యరాజు దుఃఖం చూసి ఆశ్చర్యపోయారు. చంద్రా అయితే తల్లితోపాటు తండ్రి కూడా లేకుండా అయిపోతాడని బెంగ పడ్డాడు. తన బాధ మరచి తండ్రిని ఓదార్చడం లో మునిగిపోయాడు.

కర్మకాండల న్నీ ముగిసే వరకూ పుట్టెడు దుఃఖాన్ని పక్కనపెట్టి .. తండ్రి వెంటే ఉండి అనుక్షణం గడిపాడు. సత్య రాజు ఆలనాపాలనా చూస్తూ. దాంతో మిగతా బరువు  బాధ్యతలన్నీ శ్యామల భుజాల మీద పడ్డాయి.

   తల్లి ఆస్తికలు గోదావరి లో నిమజ్జనం చేసి వస్తున్న చంద్రాకి ఆ వూరి పోస్ట్ మాస్టరు ఎదురయ్యారు. ఆయన ఓదార్పుగా చంద్రాన్ని పరామర్శించి సత్య రాజుని జాగ్రత్తగా చూసుకోమని చెప్పాడు.

    " చూశారా మాష్టారూ, అమ్మ ఎంత అన్యాయం చేసిందో.. మమ్మల్నందర్నీ దిక్కులేని వాళ్ళను చేసి వెళ్ళిపోయింది" అన్నాడు ఏడ్చేస్తూ.

   " ఏం చేస్తాము నాయనా అందరం పొయ్యే వాళ్ళమే కాస్త ముందు వెనుక అంతే.. అదృష్టవంతురాలు జీవితంలో అన్నీ అనుభవించి పండు ముత్తయిదు గా వెళ్ళిపోయింది" అన్నారాయన.

    " అమ్మ అదృష్టవంతురాలే మాస్టారూ.. ఆమెను పోగొట్టుకున్న మేము దురదృష్టవంతులం.. అమ్మ ఏనాడు ఏది నోరు తెరిచి అడగగా చూడలేదు నేను చనిపోయే ముందు పదే పదే విజయనే కలవరించింది. విజయకు అన్యాయం చేయవద్దని ఆమె ఆస్తి ఆమెకు అప్పగించమని చేతిలో చేయి వేయించుకుంది. కానీ మా విజయ ఎక్కడ ఉందని వెతకను? నాన్న మీద కోపంతో వెళ్లి పోయింది గానీ.. తన ఆప్తులు గా ఇక్కడ మేమందరమూ ఎంత పరితపిస్తున్న మో ఒక్కసారి నా ఆలోచించి దా? ఒక ఉత్తమమైన రాసిందా? అమ్మ పోయిన దగ్గర్నుండి నాన్నగారు కూడా విజయ విజయ అంటూ కలవరిస్తున్నారు.. నిద్ర మెలుకువ కాని అపస్మారక స్థితిలో ఉన్నారు. నేను పుట్టి బుద్ది ఎరిగాక నాన్నగారు ఇలా అయిపోవడం నేను ఎప్పుడూ చూడలేదు. అమ్మమాట ఏనాడు తిన్నగా వినిపించుకోని నాన్నగారు అమ్మ కోసం ఎంత ఆరాటపడుతున్నారని?నేను ఎప్పుడూ ఊహించలేదు. అలాగే విజయ వెళ్లి ఇన్ని సంవత్సరాలైనా ఒక్క నాడు తలవని నాన్న గారు  విజయ విజయ అంటూ ఒకటే కలవరింతలు.. నేనేం చెయ్యగలను చెప్పండి?" అన్నాడు చంద్రా నిస్సహాయంగా.

    " అయితే మీ అమ్మగారు పోయినా విజయ రాలేదా?" అని అడిగాడు మాస్టారు.

    " అదేంటి మాస్టారూ, తనకు కబురు వెళ్ళంది ఎలా వస్తుంది? అయినా తన అడ్రస్ ఏదీ మా దగ్గర లేదుకదా కబురు పంపిందుకు?" అన్నడు చంద్రా.

    " మీ నాన్నగారు విజయ కోసం కలవరిస్తున్నారు అంటే కబురు వెళ్ళింది అనే అనుకున్నాను" అని తడబడినట్లు గా ఆగిపోయారు ఆయన.

     సత్య రాజు విజయ కోసం కలవరిస్తున్నాడు అంటే.. ఆయన జరిగిందంతా మరిచిపోయి విజయ కు వర్తమానం పంపారని అనుకున్న రాయన. తీరా.. చంద్రా అలా అనడంతో మాస్టారు చంద్రాకి ఏమీ తెలియదని గ్రహించి మధ్యలోనే ఆపేశారు సంభాషణ.. కానీ చంద్రా మాస్టారి తడబాటు చూసి ఏదో ఉందని పసిగట్టాడు.. గట్టిగా నిలదీయడంతో సత్య రాజు చేసిన ఏర్పాటు గురించి చెప్పేశారాయన.

అంతవరకూ తండ్రి పట్ల సానుభూతితో ఉన్న చంద్రా హృదయం అసహ్యంతో నిండిపోయింది.

     " బాబూ ఈ పాపంలో నేనూ పాలుపంచుకున్నాను. పిల్లలు కలవాడిని.. ఎదిరించి బ్రతక లేక తలొగ్గాను" అన్నారాయన సిగ్గుతో.

     " కాచేవాడే కాటేసినప్పుడు మీరేం చేస్తారు మాస్టారు? పోనీ విజయ అయినా మా నుండి జవాబు రాకపోతే లచ్చిరాజు తాతయ్య కైనా రాయవచ్చు కదా ఉత్తరం?" అన్నడు చంద్ర ఆలోచనగా.

" లచ్చి రాజు గారి ఉత్తరాలు కూడా మీ నాన్నగారు తీసుకున్నారు. నిన్న మొన్నటి వరకూ విజయ ఉత్తరాలు రాస్తూనే ఉంది దాదాపు మూడు సంవత్సరాల నుండి ఏ ఉత్తరము రాలేదు. విజయ నుండి వచ్చిన ప్రతి ఉత్తరం చదవకుండా నా ఎదుటే చిం చేసేవారు!" అన్నారు మాస్టారు బాధగా.

   " ఆరి పాపాత్ముడా !" అన్నాడు చంద్రా అప్రయత్నంగా.

   " చంద్రా, ఆవేశ పడకు ఎంతైనా అతడు నీ తండ్రి అసలే మీ అమ్మగారు పోవడంతో కృంగి ఉన్నారు. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో.." మాస్టారి మాట పూర్తికాకుండానే చరచరా అడుగులు వేస్తూ ప్రళయకాల రుద్రునిలా సాగిపోయాడు చంద్రా ఇంటివైపు.

చంద్ర రావడం రావడమే సత్య రాజు కూర్చున్న చోటికి వచ్చాడు కోపంతో ఊగిపోతూ.

     " విజయ రాసిన ఉత్తరాలన్నీ ఏం చేశారు నాన్నా?" అని అడిగాడు నిలదీస్తున్న ట్లుగా.

     భార్య వియోగంతో మతిలేని వాడిలా మారిపోయిన సత్య రాజుకు చంద్రా అడుగుతున్నది ఏమిటో అర్థం కాలేదు. అయోమయంగా చూశాడు కొడుకు వైపు.

    " చెప్పండి నాన్న ,మేము మీకు ఏం ద్రోహం చేశామని మమ్మలిద్దర్నీ ఇలా విడదీశారు? చదువుకుంటానని అనడమేనా విజయ  అపరాధం? ఆ రోజు మీరు విజయ మాట విని ఉంటే.. ఈరోజు మా అమ్మ ఇలా అర్ధాంతరంగా చనిపోయేదా? చెప్పండి, పోనీఅమ్మ చివరి క్షణాల్లో విజయ కోసం ఎంత ఆరాటపడింది? అప్పుడైనా మీ రాతి గుండె కరగలేదా? అమ్మ పోయాక విజయ విజయ అని ఏడుస్తున్నారు ఎవరిని మభ్య పెట్టడానికి?" అనడిగాడు ఆవేశంగా.

    " చంద్రా నా మాట విను.. మీ అమ్మకు.." మధ్యలోనే ఆపేశాడు సత్యరాజు మాటలను చంద్రా." చాలు , ఇంకేం చెప్పవద్దు .. చెప్పినా వినను మీ మాటలు. విని ఎంతో మోసపోయాను? మీరు చేసిన పని వలన నా మనసెంతనలిగిపోయిందో ఒక్కసారి అయినా ఆలోచించారా ? అసలు మీరు కన్న తండ్రేనా? పగవాడి కుండే.  దయాదాక్షిణ్యాలు కూడా మీకు లేవు.. మీకు కావలసింది ఆస్తేగా? అనుభవించండి నాకేమి అక్కర్లేదు.. శ్యామలా !పాపను బాబు ను తీసుకురా.. ఇక్కడ ఈ ఇంట్లో ఒక్క క్షణం కూడా ఉండవద్దు మనం. ఇది ఇల్లు కాదు పిశాచాలు తిరుగాడే స్మశానం!" అన్నాడు ఆగ్రహావేశాలతో ఊగిపోతూ.

    శ్యామల పిల్లల్ని తీసుకుని బయటకు వచ్చింది .అది చూసి సత్య రాజు" నన్ను క్షమించు చంద్రా..చిన్నవాడివి అయినా నీకు చేతులెత్తి మొక్కుతాను.. నన్ను వదిలి వెళ్ళకు నాయనా.. మీ అమ్మ చెప్పినట్లే విజయ ఆస్తి విజయపేర.. రిజిస్టర్ చేయించిన ఉంచాను.. కావాలంటే వెళ్లి చూడు!" దుఃఖం సత్యరాజు మాటల్ని స్పష్టంగా వినిపించనివ్వలేదు.

   " నాన్నా పాపం తాతయ్య ఏడుస్తున్నాడు నాన్నా.. ఏడవద్దు అని చెప్పు!" అంది చిన్న వసుంధర తండ్రి చేయి పట్టుకుని.

   " వద్దమ్మా మీ తాతయ్యకు మనం ఎవరం అవసరం లేదు.. ఆయనకు కావాల్సింది తన పంతం నెగ్గడం.. ఆస్తే ఆయనకు అన్నీ ను.. దీని కోసమే గా ఇంత చేసింది?" అంటూ కూతుర్ని ఎత్తుకున్నాడు చంద్రా.

ఈ హడావిడికి లోపలిగది లో ఉన్న రుక్మిణమ్మ మండువా లోకి వచ్చి అంతా విన్నది. మొదటిసారిగా అన్నగారి వైపు అసహ్యంగా చూస్తూ.. ఒక్క మాట మాట్లాడకుండా చంద్రా వెంట బయలుదేరింది.

   భార్యా  వియోగంతో కృంగిపోతున్న సత్య రాజుకు ఒక్కసారిగా తన పాపాలన్నీ కలిసి చుట్టుముట్టిన ట్లుగా విలవిలలాడి పోయాడు. నిజం తెలిసి తనని ఏకాకిని చేసి పోతున్న కొడుకును చూస్తూ తట్టుకోలేక"చం..ద్రా.." అంటూ విరుచుకు పడి పోయాడు. రాళ్లను  సైతం కరిగించేలా ఉందా పిలుపు.. అది పిలుపు కాదు ఆర్తనాదం అంటే సరిపోతుందేమో! ఎక్కడో.. ఏ మూలో.. ఇంకా తండ్రి మీద మమకారం మిగిలి ఉండడంతో ఒక్క క్షణం ఆగి వెనుతిరిగి చూశాడు చంద్రా. నోటి వెంట నురుగులు కక్కుతూ కుప్పకూలి ఉన్నాడు సత్య రాజు. అలాంటి స్థితిలో కన్న తండ్రిని వదిలి వెళ్లలేక వెనుదిరిగాడు చంద్రా.

    చేసిన పాపానికి.. శిక్ష ఎక్కడో అనుభవించలేదు సత్య రాజు. మాట పడిపోయి కాలు చెయ్యి స్వాధీనం తప్పి మంచాన పడ్డాడు.. పెద్దపులిలా హుం కరించే మనిషి అసహాయంగా చూస్తున్నాడు.

పట్నం తీసుకువెళ్లి సత్యరాజు ని చూపించినా .. ఫలితం లేకపోయింది. ప్రాణమైతే దక్కింది కానీ పూర్తిగా మంచంలోనే గడప వలసి వచ్చింది. మందుల ప్రభావం వలన క్రమేపీ గుణం చూపాలి తప్ప ఒక్కసారే ఫలితం కనిపించదని పూర్తి విశ్రాంతి మానసిక ప్రశాంతత అవసరమని డాక్టర్లు స్పష్టం చేశారు సేవలు చేసేందుకు వచ్చే చంద్ర ముఖం చూసేందుకు కూడా సత్యరాజు కీ ముఖం చెల్లలేదు.. మౌనంగా కన్నీరు కార్చే తండ్రిని చంద్రాయే ఓదార్చి వలసి వచ్చింది. 

పెద్ద గీత ముందు చిన్న గీతలా విజయ గురించి ఆలోచనలూ బాధలూ సత్యరాజు అనారోగ్యంతో మరుగున పడ్డాయి. లోలోపల విజయ గురించి తెలుసుకోవాలని ఉన్నా మాట్లాడలేని తండ్రి ఏమి చెప్పగలడు?

   ఇంట్లో అందర్నీ కన్నతల్లిలా ప్రేమగా చూసుకునే భార్య శ్యామల ముందు ఆ ప్రస్తావన మళ్ళీ మళ్ళీ ఎలా తేగలడు? ఇద్దరు బిడ్డల తండ్రి అయి ఉండి భార్య ఎదురుగా ఆనాడు ఏదో తెలియని ఆవేశం లో విజయ గూర్చి  తండ్రితో ఘర్షణ అయితే పడ్డాడు గానీ ఆనాటి నుండి భార్య తో మాట్లాడాలంటే జంకు గానే ఉంది చంద్రాకి. భార్య వైపు సూటిగా చూసి మాట్లాడేందుకు కూడా మొహమాట  పడుతున్నాడు. ఏదైనా అవసరం పడితే మేనత్త రుక్మిణి ద్వారా కానీ.. పిల్లల ద్వారా గాని శ్యామలను అడుగుతున్నాడు. చంద్రా మానసిక పరిస్థితిని అర్థం చేసుకున్న శ్యామల.. తనంత తానుగా అతడిని కదిలించే పనిచేయలేదు.. ఏ వేళకు ఏది అవసరమో కనిపెట్టి అమరుస్తూ అతడి అవసరాలన్నీ తీర్చ సాగింది.

***

    మధ్యాహ్నం తీరిక సమయంలో చీర మీద ఎంబ్రాయిడరీ చేస్తూ కూర్చుంది శ్యామల. పక్కనే వెళ్ళి కూర్చున్నాడు చంద్రా... ఏదో విధంగా ఆమెతో మాటలు కలపాలి అని.

ఆ సమయంలో చంద్ర నిద్ర పోవడమో పొలం వెళ్లడం చేస్తూ ఉంటాడు సాధారణంగా.

అందుకు భిన్నంగా తన దగ్గరకు వచ్చి కూర్చున్న చంద్రావైపు ఆశ్చర్యంగా చూసింది శ్యామల.

   పక్కనే గోడకు జారబడి వత్తులు చేసుకుంటున్న రుక్మిణమ్మ చాలా రోజులు తర్వాత. మేనల్లుడు సరదాగా భార్య దగ్గరకు వచ్చి కూర్చోవడం చూసి ఏదో పని ఉన్నదానిలా పక్క గదిలోకి తప్పుకుంది.

     పక్కనే కూర్చుని భార్య చేతి గాజులు సవరిస్తూ తటపటాయింపు గా శ్యామల వైపు చూశాడు. అంతవరకూ చేస్తున్న పని ఆపి చంద్రాని గమనిస్తూ శ్యామల చూపులు మరల్చు కుంది.

   " శ్యామలా నేను ఒక విషయం అడుగుతాను ఏమీ అనుకోవుగా!" అన్నాడు చంద్రా సంశయంగా చూస్తూ.

   " ఎందుకలా అనుకుంటున్నారు? నాతో మాట్లాడడానికి కూడా  ఆలోచనే నా?" అంది శ్యామల నవ్వుతూ. శ్యామల లోని ఆ మృదుస్వభావ మే చంద్రాను ఆకట్టుకునేది! అందుకే ఆమెకు తనకు ఏ రహస్యాలు ఉండకూడదు అనుకుంటాడు అతడు.

   " ఆరోజు నేను విజయ కోసం నాన్న గారితో ఘర్షణ పడిన నాడు నామీద నీకు కోపం రాలేదా? పెళ్లి అయి బిడ్డల తండ్రి నయి ఉండి కూడా... భార్యవైన నీ ముందే. మరో స్రీకోసం. ఆవిధంగా మాట్లాడుతుంటే నువ్వు ఎలా ఫీల్ అయ్యావోన.." అంటూ ఇక మాటలు పూర్తి చేయలేక ఆగిపోయి శ్యామల వంక చూశాడు.

    పసి పిల్లవాడిని చూసినట్లు చూసింది శ్యామల భర్త వైపు" లేదు కోపం రాలేదు బాధ మాత్రం కలిగింది. మీ మనసులో విజయకు తప్ప నాకు స్థానం లేదేమో అనిపించింది."

అని ఒక్క క్షణం ఆగి చంద్రావైపు జాలిగా చూస్తూ" మీరు ఫ్రాంక్ గా అడిగారు కనుక ఈ మాట చెప్పగలిగాను .మరొకరు అయితే మిమ్మల్ని తృప్తిపరచడానికి కోపం లేదని అయినా చెప్తారు లేదా.. అలిగి పుట్టింటికి వెళ్ళినా వెళ్తారు.. నేనా రెండూఎందుకు చేయలేదో తెలుసా? ఈ పరిస్థితుల్లో మిమ్మల్ని ఒంటరిగా వదిలి వెళ్లి మరింత బాధ కలిగించడం ఇష్టంలేక.. అంతేకాదు పెళ్లికి ముందే మీ ఇద్దరి గురించి కొంత తెలుసు. ఆపైన అత్తయ్య చెప్పేరు అంతా. అందుకే.. నేను పెద్దగా షాక్ అవ్వలేదు. ఆరోజు మీ స్థానంలో నేనున్నా అలాగే ప్రవర్తించే దాన్ని. ఇంకా అదే ఆలోచిస్తూ మనసు పాడు చేసుకోకండి!" అంది శ్యామల లాలనగా.

    " ఎంత మంచి దానివి శ్యామలా! ఒక భార్య.. భర్త నుండి ఏదైతే ఆశిస్తోందో అది మరొకరికి ధారాదత్తం అయిందని తెలిసి కూడా.." మధ్యలోనే ఆపేసింది శ్యామల "ఇంకా విషయం వదిలేయండి.. పాప లేచే వేళ అయింది దానికి తినడానికి ఏదైనా చేసి పెట్టాలి.. లేకపోతే నా ప్రాణం తీసేస్తుంది" అంది శ్యామల అక్కడినుండి లేస్తూ.

ఇంతలో రుక్మిణమ్మ" అమ్మాయి శ్యామలా రాత్రికి కూరలు ఏమీ లేవు ఆ సోములు గాడితో కాసిని కూరలు పంపమను" లోపల నుండి చెప్పింది.

    " వింటున్నారా? పిన్నిగారూ కూరలు పంపమన్నారు ఆ చేత్తోనే కాసిని మల్లెమొగ్గలు కోయించి పంపండి.. సత్తెమ్మ రావడం లేదు నాలుగు రోజుల నుండి. అది వస్తే దానికి నాకు సరిపడా మల్లె మొగ్గలు కోసి తెచ్చేది" అంది శ్యామల.

   " ఆహా. అయితే. ..అమ్మగారికి. ‌ నేనే స్వయంగా మల్లె మొగ్గలు కోసి పంపాలి అన్నమాట.. మల్లె మొగ్గలేనా? నేను కూడా త్వరగా రానా?" అన్నాడు చంద్రా అల్లరిగా చూస్తూ.

    " ఎం తాశ.. పిన్ని గారు వింటున్నారన్న సిగ్గయినా  లేదు!" అంది శ్యామల గోముగా అతని వంక చూస్తూ

   వసుంధర చనిపోయిన అప్పటి నుండి ఆ కుటుంబంలో నెలకొని ఉన్న విషాదం మూలంగా ఆ భార్యాభర్తల మధ్య ఇలాంటి సరస సంభాషణ జరిగి చాలా రోజులైంది. ఆనాటి తో ఆ స్తబ్దతకు విషాదానికి తెరపడినట్లయింది. హుషారుగా ఈల వేస్తూ వెళుతున్నా చంద్రం వైపే చూస్తూ ఉండి పోయింది శ్యామల. ఆనందంతో ఆమె పెదాలపై తృప్తితో కూడిన చిరునవ్వు విరిసింది.

****

    పొత్తిళ్లలో ఉన్న బాబును మురిపెంగా చూసుకుంటూ మాతృత్వంలోని ఆనందాన్ని తనివితీరా అనుభవిస్తున్న విజయను చూసి" ఆనందం అంతా నీకేనా ?మాకు ఏమైనా పంచేది ఉందా ?" అంటూ వినోద్ వచ్చి పక్కనే ఉన్న స్టూల్ మంచం దగ్గరగా లాక్కుని కూర్చుంటూ అన్నాడు.

    విజయ మురిపెంగా నవ్వేస్తూ.. లేత గులాబీ రేకుల్లా ఉన్న బాబు చేతులు బుగ్గలూ నిమురుతూ" మీ తర్వాతే ఎవరైనా.. బాబు ఎంత ముద్దొస్తున్నాయో చూసేరా?" అంది.

   " నిన్ను అలా చూస్తూ ఉంటే బాబు కంటే నువ్వే ఎక్కువ ముద్దొస్తున్నావు!" అన్నాడు వినోద్ విజయ ముంగురులు సవరిస్తూ.

   " ఎందుకనో?" అంది విజయ.

    " ఎందుకా? ఇంత తొందరగా  ఇంత మంచి ప్రజెంటేషన్ నాకు అందించినందుకు.. అసలు నేను ఎంత భయపడ్డాను తెలుసా? వయసు పైబడి పెళ్లి చేసుకుంటున్నాను పిల్లలు పుడతారో లేదో అని" అన్నాడు వినోద్.

   " మీకు ఎన్ని సార్లు చెప్పాను ఆ మాట అనవద్దని? నేను మాత్రం పదహారేళ్ల బాలాకుమారి నా? ఫారిన్ కంట్రీస్ లో ఈ వయసులోనే కదా స్థిరపడేది" అంది విజయ చిరు కోపంతో.

   " సరే ఇంకెప్పుడూ అనను లే ..ఇంతకు బాబుకి ఏం పేరు పెడదాం?" అని అడిగాడు వినోద్.

   " మీరే చెప్పండి.. మీ సెలక్షన్ కి తిరిగేముంటుంది.?" అంది విజయ.

   "ఆ భారం నామీద పెట్టావా? సరే, అయితే.. నాకైతే డాక్టర్ కోట్నీస్  గారి పేరు పెట్టాలని ఉంది" అన్నడు వినోద్.

   " మొత్తం మీద డాక్టర్ అనిపించుకున్నారు మీరు... మన ఇద్దరి పేర్లు కలిసి వచ్చేలా' వి' అక్షరం తో మొదలయ్యే పేరు ఏదైనా బాబుకి పెడదాం!" అంది విజయ నవ్వుతూ.

   " ఈ ఐడియా ఏదో బాగున్నట్లే ఉంది.. మా నాన్న గారి పేరు విష్ణువర్ధన్ రావు. బాబుకి విష్ణు అని పేరు పెడదామా? నువ్వు మోటుగా  ఉండదు అంటేనే!" అన్నాడు వినోద్ కండిషన్ పెడుతున్నట్లు గా.

    " ఛ,..అదేం లేదు లెండి.. విష్ణు పేరు బాగానే ఉంది .మన రాధిక తో ఒక మాట చెప్పి.." అంది విజయ. అదే సమయంలో రాధిక అక్కడికి వచ్చింది."

   " ఏమిటే నాతో చెప్పి అంటున్నావు?" అని అడిగింది వస్తూనే.

    " రా..రా .. మాటల్లోనే వచ్చావు.. బాబుకి ఏం పేరు పెట్టాలా అని ఆలోచిస్తున్నాము మేము. ఇంతలో నీవు వచ్చావు నీకు నూరేళ్ళు ఆయుష్షు!" అంది విజయ

    " అంత వద్దులే అమ్మా , అన్నాళ్ళు బతకలేక చావాలి! సరేగాని నా పేర్లు నీకు నచ్చుతాయా? అయితే..నాకైతే అవినాష్ సందేశ్ ఇంకా ఇలాంటి పేర్లు తప్ప ఇంకేమీ తట్టవు.. ఇలాంటివి నీకు నచ్చవుకదా!" అంది రాధిక.

" వినోద్ గారి ఫాదర్ పేరువిష్ణువర్ధనరావట..  మనం బాబుకి విష్ణువర్ధన్ అనగాని విష్ణు అని గాని పెడితే ఎలా ఉంటుంది?" అంది విజయ.

" భేషుగ్గా ఉంటుంది ఉయ్యాలలో బిడ్డను పెట్టుకొని వూరంతా తిరిగినట్లు.. ఇంకెందుకు ఆలోచన?" అంది రాధిక.

   బాబుకి పేరు పెట్టి ఘనంగా ఫంక్షన్ చేశారు... వచ్చినవారు బాబు అందాన్ని విజయ అదృష్టాన్ని పొగిడారు. ఇద్దరికీ అటూ ఇటూ బంధువులు ఎవరూ లేకపోవడంతో.. స్నేహితులు ఆ కొరతను తీర్చారు. రాధిక విజయను ఓ తల్లిలా ఆదరించి విజయకు కావలసిన వన్నీ సమకూర్చింది. 

   ఇల్లు అంతా సర్దింది విజయ అందరూ వెళ్ళిపోయాక. తీరికగా బాబుకి వచ్చిన బహుమతుల్ని తీసి చూడసాగింది. వాటిలో కొండపల్లి బొమ్మ కనిపించింది. అలాంటిదే ఒకప్పుడు చంద్రా తనకోసం తెచ్చిన సంఘటన గుర్తుకొచ్చింది విజయ కు. గాలి వీచి న  ప్పుడల్లా బొమ్మ తల అటూ ఇటూ ఊగుతోంది. దాన్ని చేతిలోకి తీసుకుని పాత జ్ఞాపకాల్లోకి జారిపోయింది. 

     ఏ ఇంట్లోఅయినా అన్నా చెల్లెలు గాని బావ మరదళ్లు గాని ఉంటే..పోట్లాడుకోవడం తిట్టుకోవడం కొట్టుకోవడం అతి సహజం. కానీ చంద్రా మాత్రం సరదాకి కూడా ఎప్పుడూ పోట్లాడే వాడు కాదు. ఏ ఊరు వెళ్లినా తన కోసం ఏదో ఒక బహుమతి తెచ్చేవాడు. ఆలమారు నిండా చంద్రా తెచ్చిన బొమ్మలు, వస్తువులే! అపురూపమైన ఆ జ్ఞాపకాలను అతడి అభిమానాన్ని తలుచుకుంటూ ఉండిపోయిన విజయ వినోద్ రావడం గమనించనే లేదు!

   కాళ్ళు చేతులు కడుక్కుని బాబు ని ఎత్తుకొని విజయ దగ్గరకు వచ్చాడు వినోద్. అలికిడి విని చప్పున తలెత్తి చూసింది విజయ .ఆనందంగా ఉండవలసిన సమయంలో వాడినట్లున్న విజయ ముఖం చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు వినోద్.

    " ఏమిటి  విజయా అలా ఉన్నావు?" అని అడిగాడు ఆదుర్దాగా.

    " ఏం లేదు ఊరికినే!" అంటూ చెమ్మగిల్లిన కళ్ళు పవిట చెంగు తో తుడుచుకుంది విజయ.

    " ఏమీ లేదంటూ ఆ కన్నీరు ఎందుకూ? మీవాళ్లు గుర్తుకు వచ్చారా? పోనీ ఒకసారి వెళ్లి వచ్చేద్దాం అంటే వద్దు అంటావు ఎందుకిలా నీలో నువ్వే మధన పడతావు?" అన్నాడు అనునయంగా.

   " ఎందుకు లెండి ,మన పెళ్ళికి కార్డు పంపినా ఎవరూ రాలేదు ఎంత కసాయి వాళ్లయినా కన్నకూతురు పెళ్లి అని తెలిసి రాకుండా ఉండగలరా? మా అమ్మ గాని చంద్రా గాని.." మాటలు రానట్లుగా ఆగిపోయింది విజయ కన్నీటిని తుడిచు కుంటూ.

     " పోనీలే విజయా వాళ్ళు రాకపోతే ఏమైంది ఈ వేళ వచ్చిన వాళ్లంతా నిండు మనసుతో మన బాబు ని ఆశీర్వదించి వెళ్లారు అది చాలదా?" అన్నాడు వినోద్ అనునయంగా.

****

        కాల చక్రంలో మరో నాలుగేళ్లు దొర్లి పోయాయి విజయ ఈసారి ఆడపిల్లను కన్నది.విష్ణు 'బుజ్జి చెల్లెమ్మా నా బంగారు తల్లి' అంటూ చెల్లెల్ని తెగ ముద్దు చేస్తున్నాడు. పిల్లలిద్దర్నీ మురిపెంగా చూసుకుంటూ ఆనందంగా గడిపేస్తున్నారు విజయా వినోదులు.

    విజయ కోరిక ప్రకారం పాపకు వసుధ అని పేరు పెట్టారు వసుంధర పేరు కలిసి వచ్చేలా. అప్పుడప్పుడు గత జ్ఞాపకాలతో విజయ కలతచెందినా.. వినోద్ విజయ ను మాటల్లో పెట్టి మామూలు మనిషిని చేస్తున్నాడు.

    పిల్లల ఆలనా పాలనలో ఆటపాటలతో ముద్దు ముచ్చట్లతో హాయిగా గడిచిపోతున్నాయి రోజులు. గతంలో మాదిరి విజయ స్థబ్దతగా ఉండడం లేదు. పిల్లల ఆలన పాలన ...ఇటు విధినిర్వహణలో క్షణం తీరిక లేకుండా అతి సమర్ధవంతంగా చూపరులను ఆశ్చర్యచకితుల్ని చేస్తూ ఆనందంగా జీవితాన్ని గడిపేస్తున్న ది.

అందుకు ప్రధాన కారణం వినోద్ సాహచర్యం.. భార్య భర్తలు ఇద్దరూ కష్టసుఖాల్లో సమానంగా పాలుపంచుకొని ఏ ఒడిదుడుకులు లేకుండా తమ సంసార నౌక ను ఆనందడోలికల్లో విహరింప చేస్తూ జీవితం తీయని పాటగా సాగిస్తున్నారు.

     ఆరోజు వినోద్ క్యాంప్ వెళుతూ.." విష్ణు ,నేను వచ్చేదాకా మీ అమ్మను చెల్లిని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి సరేనా!" అల్లుడు వినోద్ కొడుకుకు జాగ్రత్తలు చెప్తూ.

    " అలాగే నాన్నా తొందరగా వచ్చేస్తావుగా.. నువ్వు లేకపోతే అమ్మ మమ్మల్ని ఎక్కడికి తీసుకు వెళ్లదు.." అన్నాడు ఫిర్యాదు గా విష్ణు.

   " బావుంది మీరు వాడికి మమ్మల్ని అప్పజెప్పడం.. వాడు నా మీద చాడీలు చెప్పడం!" అంది విజయ చిరు కోపంతో.

   " నాన్న నాన్నా.. నేను వస్తాను!" అంటూ వచ్చింది వసుధ.

    " వద్దమ్మా ఈసారి వెళ్లినప్పుడు అందరం కలిసి వెళ్దాం.. నేను వచ్చేదాకా అల్లరి చేయకుండా అమ్మను విసిగించకుండా బుద్ధిగా ఉండాలి తెలిసిందా?" వినోద్.

   " నేనే అల్లరి చెయ్యను, అన్నయ్య నన్ను కొడతాడు!" అంది వసధ మూతి సున్నాలా చుట్టి.

    " సరే సరే వసూ, నాన్నను విసిగించకుండా వెళ్లి ఆడుకోండి.. నాన్న గారు సామాన్లు  సర్దుకోవాలి!" అంది విజయ.

   " ఎందుకు విజయా అంత విసుగు? పాపం వాళ్లకి కూడా నీలా.. బెంగ  గానే ఉంటుంది కదా నేను లేకపోతే.. ఉండనీ..ఈ కాసేపయినా" అన్నడు వినోద్.

   "  సరే,నాన్నా పిల్లలూ కలిసి సామాన్లు సర్దుకుని రండి నేను భోజనం వడ్డిస్తాను!" అంటూ వంటింట్లోకి వెళ్ళింది విజయ.

     మెడికల్ కాన్ఫరెన్స్ నిమిత్తం వినోద్ ఢిల్లీ వెళుతున్నాడు.. వచ్చేసరికి పది రోజులు పడుతుంది. పిల్లల కంటే దిగులుగా ఉన్న విజయను  చూస్తే జాలేసింది వినోద్ కు. పెళ్లి అయ్యాక ఇన్ని సంవత్సరాలలో ఇన్ని రోజులు విడిచి ఉండడం ఇదే ప్రథమం..ఒకటి రెండు రోజులు మించి విడిచి ఉండడం అలవాటు లేని వినోద్ కి  కూడా కష్టంగానే ఉంది ఈ ప్రయాణం.. తప్పనిసరై వెళుతున్నాడు  వినోద్.

***

      ఆ రోజు ఓ పీ లో ఉన్న విజయ వద్దకు హడావుడిగా వచ్చాడు వార్డు బాయ్.

     " మేడం ,ప్రభాకర్ గారు మిమ్మల్ని అర్జెంటుగా రమ్మంటున్నారు." అన్నాడు ఆయాసపడుతూ.

     " అలాగా, వస్తున్నా పద!" అంటూ ఉన్న నలుగురు పేషెంట్లుని గబగబా చూసి పంపించేసింది విజయ.

      ఆమె వెళ్లేసరికి ప్రభాకర్ మిగత డాక్టర్స్ తో సీరియస్ గా డిస్కస్ చేస్తూ కనిపించాడు. విజయ ను చూసి" రండి విజయా, మీ కోసమే చూస్తున్నాను!"అన్నాడు.

      " చూడండి ఈపాప వయసు నెల రోజులు:. ఆయాస పడుతోందని డాక్టర్ దగ్గరకు తీసుకు వచ్చారు. పుట్టినప్పటి నుండి ఇలాగే ఉందట కానీ ఎక్కడా లాభం లేక ఇక్కడికి తీసుకు వచ్చారు. యధాలాపంగా చెక్ చేస్తున్న డాక్టర్ సత్యంకు పాప గుండె సక్రమంగా పనిచేయడం లేదనిపించింది. సందేహ నివృత్తి కోసం పాపను నా దగ్గరకు తీసుకు వచ్చారు. పాపను పరిశీలించాక సత్యం గారు ఊహించింది కరెక్టే అనిపించింది. ఎందుకైనా మంచిదని స్కానింగ్ ఈసీజీ ఎక్స్రే అన్ని తీయించాము... రిజల్ట్.. పాప గుండె అమరికలో ఉన్న తేడాను దృవ పరిచింది. అందువలన రక్త ప్రసరణ సరిగా జరగటం లేదు. ఆపరేషన్ చేస్తే తప్ప పాపు బ్రతుకదు. ఆపరేషన్ కి పాప శరీరం తట్టుకోగలదా? అని సందేహం. ..పాప తండ్రి పాప పుట్టకముందే.. యాక్సిడెంట్లో పోయాడట. ఈ పాప లేకపోతే ఆ తల్లికి బ్రతుకు లేదు. ఆపరేషన్ చేస్తే.. ఇతర కాంప్లికేషన్స్ రావచ్చు. ఏం చేయాలో పాలుపోవడం లేదు డాక్టర్ వినోద్ గారు రావడానికి ఇంకా వారం రోజులు పడుతుంది. అంత దాకా ఆగితే పాప బ్రతకడం కష్టం! అలా అని ఎక్స్పరిమెంట్ చేయలేం కదా పాప ప్రాణాలతో!" అన్నాడు ప్రభాకర్.

    " రిస్క్ తీసుకుని ఆపరేషన్ చేయడం తప్పా మరో మార్గం లేదు సార్!" అంది విజయ.

    " అందుకు పాప తల్లి ,మేనమామ ఏమంటారో?" అన్నాడు ప్రభాకర్ ఆలోచనగా.

    " ఏరీ వాళ్లు? నేను మాట్లాడుతాను!" అంది విజయ.

     " అదిగో తలుపుదగ్గర నిలబడ్డారు!" అని చేయి ఎత్తి చూపించడు డాక్టర్ మూర్తి.

     ఇంతలో రివ్వున బాణం లా దూసుకు వచ్చి విజయ కాళ్లను చుట్టేసింది పాప తల్లి.

     " డాక్టర్ నా బిడ్డను ఎలాగైనా కాపాడండి లేక లేక ఈ బిడ్డ పుట్టింది. మళ్లీ కాన్పు అయ్యే అవకాశం కూడా నాకు లేదు!" అంది పాప తల్లి కన్నీళ్లతో.

     " డాక్టర్,పాపని రక్షిస్తే పాప తో పాటు మా చెల్లి ని కూడా రక్షించిన వారవుతారు!"అన్నాడు పాప మేనమామ కన్నీళ్లతో.

     " మా ప్రయత్నం మేము చేస్తాము.. ఆపైన భగవంతుని దయ!" అంది విజయ.

     " అలా అనకండి డాక్టర్.. ప్లీజ్ సేవ్ హెర్, షి ఈజ్ మై లైఫ్.. పాప లేకపోతే నేను బ్రతకడం అనవసరం!'అందామె. 

       ఆ మాటలు వినడం తోనే జాలిగా చూసింది విజయ ఆమె వైపు.

      " అవేం మాటలు అమ్మా.. ఐ విల్ డూ మై బెస్ట్.. మీరు పాప ఆపరేషన్కి అంగీకరిస్తున్నట్లు గా లెటర్ రాసి ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది." అంది విజయ.

    " ఎందుకండీ.. అంటే పాప బ్రతకదా??" ఘోల్లుమంది ఆతల్లి.

     " అదేంకాదమ్మా.. జస్ట్ ఫార్మాలిటీ... రిస్క్ లేకుండా ముందు జాగ్రత్త కోసం.. ఎనీవే వుయ్ విల్ టేక్ ఏ ఛాన్స్.. రిజల్ట్ ఈజ్ ఫిఫ్టీ ఫిఫ్టీ.. అలా అని అధైర్య పడి వదిలేస్తే.. మొదటికే మోసం. అందుకే ఉన్న పరిస్థితిని విడమర్చి చెప్తున్నాను!" అంది విజయ.

     అప్పటికి గుండె రాయి చేసుకుని ఆ తల్లి" సరే డాక్టర్ ఎలా జరగాలని ఉంటే అలా జరుగుతుంది పాపను మీ చేతుల్లో పెడుతున్నాను నీట ముంచినా పాల ముంచినా మీదే భారము!" అంది ఆమె చేతులు జోడిస్తూ.

      వాళ్ళు వెళ్ళాక" తల్లి నుండి ఇక ఎటువంటి అభ్యంతరం లేదు ఈ పరిస్థితుల్లో వాళ్లు కాదని చేయగలిగిందేమీ లేదు ఇంకా ఆపరేషన్కు ఏర్పాట్లు చూసుకోవడమే! అయితే ఆపరేషన్ కి రాధిక గారి సహాయం సలహా తీసుకుంటే మంచిది" అంది విజయ.

      "వెరీ గుడ్ ఐడియా విజయా.. తను ఇక్కడి నుండి రిజైన్ చేసి వెళ్ళిపోయినా ఎప్పుడు ఏ అవసరం ఉన్నా వస్తానని మాట ఇచ్చారు కదా.. తప్పక పిలుద్దాము!" అన్నాడు ప్రభాకర్.

    "  ఓ కె రేపే ఆపరేషన్ చేసేద్దాం.. అన్నట్లు మీకు గుర్తుందా నేను ఇక్కడ జాయిన్ అయిన కొత్తలో ఇలాంటిదే ఒక కి క్రిటికల్ కేసు మనం చేశాం.. దాని డీటెయిల్స్ ఏమైనా దొరికితే ఒకసారి రిఫర్ చేద్దాం!" అంది విజయ.

     " అంతే కాదు మేడం ,ఆ మధ్య బోంబేలో మూడు నెలల పాప కి.. హార్ట్ సర్జరీ చేశారు, అది కూడా రిఫర్ చేద్దాము" అంది కొత్తగా చేరిన ప్రేమలత.

    మొత్తం మీద ఆ పాపకు ఆపరేషన్ విజయవంతంగా ముగిసింది. ప్రభుత్వ ఆసుపత్రి అంటే యమలోకానికి మరో పేరుగా మారిన పరిస్థితుల్లో ఈ వార్త నగరంలో  పెద్ద సంచలనాన్ని సృష్టించింది. మరోసారి ఆ హాస్పిటల్ పేరు ప్రముఖంగా పేపర్లలో ప్రచురించబడింది.

       ప్రభాకర్ విజయ రాధిక మూర్తి ల ఫోటోలు.. పాప వివరాలతో పాటు అన్ని పేపర్లలోనూ మొదటి పేజీలో ప్రచురించారు.

      ఏ విభాగం ఎలా ఉన్నా కార్డియాలజీ విభాగం తన ప్రత్యేకతను.. ఎప్పుడూ నిలుపుకుంటూ నే వచ్చింది. ఒకప్పుడు రోగుల పాలిటి దేవాలయంలా ఉండే హాస్పటల్ శిధిలాలయం గా మారిపోయింది. ఎక్కడ చూసినా అవినీతి పేరుకుపోయింది. ఒక పక్క మనిషి ప్రాణాలు పోతున్నా.. పట్టించుకునే నాధుడే లేని పరిస్థితి .అయితే  సిఫార్సులూ లేకుంటే ముడుపులు కడితే తప్ప అక్కడ వేరే విధంగా వైద్యం జరగడం లేదు. అందుకే ఎంత ప్రాణాల మీదికి వచ్చి నా ....ఎంత లేని వాళ్ళయినా... ప్రైవేటు హాస్పిటల్ కి వెళ్లేందుకే మొగ్గు చూపుతున్నారు..      సంవత్సరాల చరిత్ర కలిగిన ఆ హాస్పటల్ కు రావడం లేదు. అలాంటి పరిస్థితుల్లో ఆ పాప ఆపరేషన్ సక్సెస్ ఆ హాస్పిటల్ చరిత్రను మరోసారి తిరగరాసింది.

    అందుకే నగరంలో ఫైవ్ స్టార్ హోటల్స్ లాంటి హాస్పిటల్స్ ఎన్ని ఉన్నా.. కార్డియాలజీ కి సంబంధించిన ఏ కేసు అయినా ఇక్కడికి రాక తప్పడం లేదు. దానికి కారణం డాక్టర్ వినోద్, ప్రభాకర్, విజయ, మూర్తి ల నిజాయితీ! వర్క్ ఈజ్ వర్షిప్ అనే వాళ్ళ మెంటాలిటీ కారణం!

****

    వినోద్ కాన్ఫరెన్స్ ముగించుకుని ఎంతో ఆనందంగా ఇంటికి తిరిగి వచ్చాడు. రావడంతోనే తన శిష్యులు సాధించిన ఘన విజయం చూసి.. మరింత సంతోషంతో పొంగిపోయాడు. అనేక మంది ప్రముఖులు స్వయంగా వచ్చి వారికి అభినందనలు తెలియజేశారు. సభ లు సమావేశాలతో ఊపిరి సలప లేనంత బిజీ అయ్యారు అందరూ.

     ప్రభాకర్ ని చూడడం తోనే ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకున్నాడు వినోద్. ప్రభాకర్ సిగ్గుపడిపోతూ"ఇదంతా మీ ఆశీర్వాదం మే సార్!" అన్నాడు.

    " అదేం కాదు ప్రభాకర్, ఇన్నాళ్లకు మీలో ప్రతిభ వెలుగులోకి వచ్చింది. నాకు చాలా ఆనందంగా ఉంది. మీ స్పాట్ డెసిషన్ రెండు ప్రాణాలను కాపాడింది. అయాం ప్రౌడ్ అఫ్ యు. నీ మూలంగా అంటే నీవు సాధించిన విజయం మూలంగా మన హాస్పిటల్ ప్రతిష్ట పెరగడమే కాదు పరిస్థితులు కూడా బాగుపడతాయని ఆశ కలుగుతోంది నాకు.

ఇట్స్ ఎ గ్రేట్ విక్టరీ! విజయ ఏమందో తెలుసా.. ప్రభాకర్ గారు అంటే ఏమో అనుకున్నాను.. మీ ఈజ్ ఏ జీనియస్! ఆయనతో కలిసి పని చేస్తున్నందుకు గర్వపడుతున్నాను అంది తెలుసా?" అన్నడు వినోద్

     " అదేం కాదు సార్ నన్ను ఎంకరేజ్ చేసింది డాక్టర్ విజయే.. మీరు లేనందువల్ల నేనెంత కంగారు పడ్డానో చెప్పలేను. అయితే రాధిక గారు డాక్టర్ మూర్తి డాక్టర్ విజయ సత్యం గారు అంత కలిసి సమిష్టిగా సాధించిన విజయం సార్ ఇది.. ఇందులో ఏ ఒక్కరి ఎక్కువ ఏ ఒక్కరి తక్కువ లేదు.. అసలు ఈ కేసును ఐడెంటిఫై చేసిన డాక్టర్ సత్యం గారిని ముందు అభినందించాలి సార్ మనం!" అన్నడు నమ్రత నిండిన స్వరంతో ప్రభాకర్..

    " అవును అందరి టీం వర్కే ఏ విజయానికైనా మూలము.. అయితే సారథ్యం వహించే వాళ్లు కూడా గట్టివాళ్లయి ఉండాలిగా కీపిటప్!" అన్నడు వినోద్ మనస్ఫూర్తిగా.

      వినోద్ నుండి ఆ రకమైన పొగడ్తలు ప్రోత్సాహము అందుకోవడం అనేది ప్రభాకర్ కి ఎంతో సంతృప్తిని ఆనందాన్ని ఇచ్చింది. ప్రభాకర్ కి లోకమంతా ఒక వంతు అయితే వినోద్ ఒక్కడు ఒక ఎత్తు ..అందుకే అంత ఆనందంగా ఉంది.

    సంతోషాలు మీద సంతోషాలు అన్నట్లుగా విజయ ఊహించని విధంగా చంద్రా నుండి ఉత్తరం అందుకుంది. ఇల్లు వదిలి వచ్చి పాతిక సంవత్సరాల తరువాత తన వారి నుండి అందుకున్న మొట్ట మొదటి ఉత్తర మది.. ఆనందంతోనూ ఉద్వేగంతో నూ చేతులు వణుకుతూ ఉండగా కవరు విప్పింది విజయ.

     " విజయా బాగున్నావా?

               నా ఉత్తరం చూసి ఆశ్చర్య పోతున్నావు కదూ? ఇన్నాళ్లకు నేను గుర్తు వచ్చానా.. అని నిష్టూరంగా చూడకు. నువ్వు నమ్మినా మానినా ఒక్కటి మాత్రం నిజం! అది నిన్ను నేను ఎప్పుడూ మర్చిపోలేదు అన్నది. మరి ఇంత కాలం అంత ప్రేమ ఉన్నవాడివి ఉత్తరాలు ఎందుకు రాయలేదు అని నిలదీస్తావేమో!

     నువ్వు రాసిన ఉత్తరాలు నాకు గాని లచ్చిరాజు తాతయ్యకు గానీ ఒక్కటి కూడా అందు లేదంటే నువ్వు నమ్ముతావా? అలాంటి ఏర్పాటు చేశారు నాన్న. అయితే ఈ నిజం నాకు ఎప్పుడు తెలిసిందో తెలుసా? అమ్మ మన అందరినీ విడిచి వెళ్లి పోయాక......

    ఉత్తరం చదువుతున్న విజయ ఒక్క సారిగా షాక్ తింది..ఆ.. .అత్తయ్య చనిపోయిందా? ఆనాడు నేను ఊరు వదిలి వస్తూ ఉంటే.. తాను రాసిన ఉత్తరం చివరిలో అనాలోచితంగా పాత వసుంధర నీకు కనిపించదు అని రాసింది అది  నిజమైందా? అనుకుంది బాధగా.. ఆపైన చాలా సేపు ఉత్తరం చదవలేక పోయింది.

.... అవును అమ్మ చనిపోయిన తరువాత అమ్మ అస్తికలు గోదావరి లో నిమజ్జనం చేసి వస్తుండగా మన ఊరి పోస్ట్ మాస్టర్ గారు కలిశారు. నేను అమ్మ కోసం బాధపడుతూ నిన్నే తలుచుకుంటూ అమ్మ చనిపోయిందని అంటే.. ఆయన నా  బాధ చూడలేక నాన్న చేసిన ఏర్పాటు గురించి చెప్పారు. ప్రాణాల మీద ఆశ తో తానీ పాపానికి ఒడిగట్టారు అని బాధపడ్డారు. ఎవరు బాధ పడినా జరిగిందానిని తిరిగి మార్చలేరు కదా.! నేను ఒళ్లు తెలియని కోపంతో ఆవేశంతో ఇంటికి వెళ్లి నాన్నగారిని నిలదీశాను. ఆయన చెప్పేది వినడానికి కూడా నాకు మనస్కరించలేదు. నా భార్యా బిడ్డలను అత్తయ్యను తీసుకొని ఇల్లు వదిలి పోతుంటే.. నాన్నగారు నాకాళ్లు చుట్టేసి" వెళ్లొద్దు చంద్రా, నేను చేసిన పాపమే నా ఇంటి మహాలక్ష్మి ని తీసుకు పోయింది. నన్ను ఒంటరిని చేసి నువ్వు కూడా నన్ను అన్యాయం చేసి వెళ్ళకు. మీ అమ్మ కు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం విజయ ఆస్తి విజయ పేరున రిజిస్టర్ చేయించాను.. వెళ్లి చూడు అంటూ బ్రతిమిలాడాడు.

       కానీ కోపంతో మండిపోతున్న నేను" వద్దు అవేం నాకు వద్దు.. మాకు ఇంత ద్రోహం తలపెట్టిన నీ నీడ కూడా నేను భరించలేను "అంటూ బయటకు వచ్చేశాను ఏ తండ్రి తన కొడుకును ఇలా హింసించడు అనిపించింది.

     ఇంతలో అమ్మ పోయిన దుఃఖం తన పాపం బద్దలై నేను దూరం కావడం ఒకేసారి నాన్నగారు తట్టుకోలేకపోయారు.. చేసిన తప్పు కి శిక్షలా పక్షవాతం వచ్చి మంచాన పడ్డారు. నేను తిరిగి ఇంట్లోకి వెళ్ళక తప్పలేదు. అమ్మ, నువ్వు లేని ఇల్లు నాకు స్మశానంలా అనిపించినా... సరిపెట్టుకోకతప్పదు.

     నీ కోసం ఎన్ని నిద్ర లేని రాత్రులు గడిపానో నాకే తెలుసు.. మీ ఆచూకీ కోసం నేను తాతయ్య చేయని ప్రయత్నం లేదు. ఇన్నాళ్లు నా నుండి వచ్చే ఉత్తరాల కోసం నువ్వు ఎంతగా ఎదురు చూసి ఉంటావో ఊహించగలను. నువ్వు వెళ్లిన కొత్తలోనే.. నీలకంఠ రావు గారు కూడా చనిపోవడంతో... ఆ లింకూ మనమధ్య తెగిపోయింది. నీ కోసం నేను చేసిన ఏ ప్రయత్నం ఫలించలేదు. ఇంత ప్రేమ గుండెల్లో దాచుకుని ఆనాడు నీవు వెళ్ళి పోతూ ఉంటే... ఎందుకు వారించలేదు అని చూస్తున్నావు కదూ? నేను ఆరోజు ఆపి ఉంటే ...నా ప్రేమకు కట్టుబడి ఆగిపోయే దానివి. కానీ నా ప్రేమ పంజరం లో నిన్ను బంధించి ఉంచాలని అనిపించలేదు నాకు. చదువుకొని డాక్టర్ కావాలని ఆశ పడుతున్నావు నీవు... నన్ను పెళ్లి చేసుకుని అనుక్షణం పరిస్థితులతో... ముఖ్యంగా నాన్న గారితో ఘర్షణ పడుతూ... ఆచారాల పేరిట అణచివేతను భరిస్తూ ఎదిరించి బ్రతకలేక... నీవు పడే నరకయాతన నేను చూడలేను అనిపించింది.

   ఆరోజు నేను నీకు  ఒక వ్యక్తిత్వం లేని వాడిలా కనిపించి ఉండవచ్చు. కానీ నేను చేసినదే సరైంది అనిపించింది. అందుకే నాలో నేను ఎంత బాధ పడుతున్నా... మౌనంగా ఉండిపోయాను. లోకంలో అన్నిటికంటే నాకు నీ సంతోషమే ముఖ్యం అనిపించింది.. అందుకే ఆ నిర్ణయం తీసుకున్నాను ... అంతేకాదు ఆ రోజు నాన్నగారు నీ చేతిలో పుస్తకం చించేస్తే... నేను కొత్తది కొనిస్తాను అన్నాను. నువ్వు పుస్తకం కాబట్టి కొత్తది కొని ఇస్తావు... నా మనసుకి రోజూ తగిలే దెబ్బలను ఏం చేస్తావు చంద్రా? అని అడిగావు గుర్తుందా? అందుకే మనసు రాయి చేసుకుని నిన్ను వెళ్లనిచ్చాను. అయితే ఆ విడిపోవడం అనేది నాన్నగారు శాశ్వతం చేస్తారని ఊహించలేకపోయాను ఆరోజు.

     సరే జరిగిందానికి బాధపడి ప్రయోజనం ఏముంది? నువ్వు అనుకున్నది సాధించావు... నేను మనసారా కోరుకునేది అదే! కానీ నా మనసు ని ముల్లలా బాధించేది ఏమిటో తెలుసా? నాన్నగారి మీద పంతానికి పోయావు గానీ... అమ్మ సంగతి, నా సంగతి తెలిసిన నీవు ఒక్కసారి అయినా ఇక్కడికి వచ్చి ఉంటే.. అమ్మ చివరి రోజులలో అంత శాంతితో కన్ను మూసేది కాదు!

'అవును బావా.. తప్పు చేశాను, ఆ తల్లిని క్షోభ పెట్టాను', అనుకుంది విజయ కన్నీరు కారుస్తూ.

... పోనివ్వు విజయా.. ఇప్పటికే నిన్ను చాలా బాధించింది ఉంటాను. ఎలాగో ఇన్నాళ్లకు నీ చిరునామా సంపాదించాను... ఎలాగో తెలుసా? మొన్నామధ్య అన్ని పేపర్లలోనూ మీరు చేసిన ఆపరేషన్ సాధించిన విజయాల గురించి ప్రచురించారు.. అది చదివి ఎంతో ఆనందించాను.. నా ఆనందాన్ని మాటల్లో వివరించలేను. ప్రముఖ హృద్రోగ నిపుణుడు వినోద్ గారి భార్య మా విజయ.. ఆమె కూడా గొప్ప  సర్జన్

అని ఊరంతా గర్వంగా చెప్పేసాను.మీ అమ్మ ఇదంతా  విని ఎంత పొంగి పోయిందో తెలుసా? తాతయ్య అయితే చెప్పనే అక్కరలేదు.. చివరికి నాన్నగారు కూడా చాలా ఆనందపడ్డారు.. నాన్నగారు ఇప్పుడిప్పుడే అస్పష్టంగా మాట్లాడగలుగుతున్నారు.

   నీ గురించి తెలుసుకున్నాక ఇన్నాళ్ళు నేను పడిన వ్యధ మాయమైంది. నీకు పెళ్లి అయింది అనే విషయం మాస్టారు చెప్పినా ఆరోజు నా మనసుకి ఎక్కలేదు .నా  బాధలో నేనుండి  ఇంటికి వచ్చేసాను. కానీ కొంచం స్థిమిత పడిన తరువాత.. నేను ఇంత కాలం వేరే పెళ్లి చేసుకొని నీకు ద్రోహం చేశానని అపరాధ భావనతో కృంగి పోయే వాడిని నీ పెళ్లి కబురు విన్నాక కొంచెం శాంతంఠగా అనిపించింది నాకు.

నా భార్య ..ముందే నీకోసం నాన్నగారితో ఘర్షణ పడిన తర్వాత... నా భార్య ముఖం చూడలేకపోయాను చాలా రోజుల వరకూ. నువ్వు సుఖంగా ఉన్నావని తెలిశాక నాకు ఎంతో తేలికగా సంతోషంగా అనిపించింది. నాలో కలిగిన ఈ మార్పు నాకే చిత్రంగా అనిపించింది.

అమ్మ పోయి పది సంవత్సరాలు అయింది. అమ్మ ఉండగా.. నాన్న గారు ఇంట్లో లేనప్పుడు.. అమ్మ తరచూ మనం చదువుకునే గది లోకి వెళ్లి అన్ని సర్దుతూ ఎక్కువ సమయం అక్కడే గడిపేది .అమ్మ మనసులో ఏముందో ఎప్పుడూ బయట పడేది కాదు. నా పెళ్లి విషయంలో  చెప్పలేక చెప్పలేక నాన్నగారి బలవంతం మీద వేరే అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకోమంది. నీకోసం అత్తయ్య పైకే ఏడిస్తే.. అమ్మ లోలోపలే కుమిలిపోయేది. చనిపోతూ నిన్నే తలచుకుం ది. పదేపదే నీకు అన్యాయం చేయొద్దని కలవరించింది. అమ్మ చేత పెంచిన మమకారం అలా అనిపించినా.. నా విజ్జి కి నేను అన్యాయం చేయనని అమ్మకు మాత్రం తెలియదా?

      నిన్ను చూడాలని ఉంది కానీ రాలేను.. ఇక్కడ నేను లేకపోతే నాన్న గారిని ఎవరు చూస్తారు? పైగా ఇంట్లో ఎన్ని పనులన్నీ? ఓహ్, నీకు చెప్పలేదు కదూ? మా పాప వసుంధర  పెళ్లి ! ఇంత చిన్న వయసులోనే పెళ్లి చేస్తున్నావా అని కోపంగా చూడకు.. ఈ పెళ్లి నా కోసం కాదు, మన లచ్చిరాజు తాతయ్య కోసం ఆయన మనుమడు సుందరం ... అదే మన చీమిడి ముక్కు సుంది గాడు... వాడికి ఇచ్చి చేస్తున్నాను తాతయ్య కోసం. తాతయ్య ఇంకా బ్రతికే ఉన్నారు నిన్ను చూడాలని  కొండంత ఆశతో

... ఇంతకు సుందర ఏం చేస్తున్నాడు అని అడగవేం? నీలాగే డాక్టర్! ఇక్కడ అమ్మ జ్ఞాపకార్ధం అన్ని సౌకర్యాలతో హాస్పిటల్ కట్టిస్తున్నాను .పాప కూడా మొదటి సంవత్సరం మెడిసిన్ చదువుతోంది.నా బిడ్డల ద్వారా మామయ్య కోరికకు ఆశయానికీ ఇలా ఒక రూపాన్ని ఇస్తున్నాను.

     అనుకోకుండా నీ వివరాలు అందడం మరింత ఉత్సాహాన్ని ఇచ్చింది నాకు. హాస్పటల్ ఈనెలాఖరుకు అన్ని హంగులు పూర్తి చేసుకుని ప్రారంభోత్సవానికి సిద్ధమవుతోంది. మీ దంపతులు చేతుల మీదుగా ఈ ప్రారంభోత్సవం జరగాలని నా కోరిక. అందుకు మీరు అనుమతిస్తే ఇన్విటేషన్ లు ప్రింట్ చేయిస్తాను.

    పాప పెళ్లి ఈ నెల 30వ తేదీ రాత్రికి. కనీసం రెండు రోజులు ముందు అయినా మీరు రావాలి .పెళ్లి మరునాడే హాస్పిటల్ ఓపెనింగ్!

     మీ రాక కోసం మన ఊరు ఊరంతా ఎదురుచూస్తోంది. నేను మనిషిని ఇక్కడ ఉన్నా మనసంతా అక్కడే ఉంది. మీ అమ్మ నీ రాక కోసం కళ్లలో ఒత్తులు వేసుకుని ఎదురుచూస్తోంది. నా పిల్లలు నా భార్య నీకోసం ఆరాటంగా ఎదురుచూస్తున్నారు. వినోద్ గారికి నా నమస్కారాలు అందు చేయి!

    ఇంకేం రాయను? మీ రాక కోసం కళ్ళనే వాకిళ్ళు గా చేసి.... ఎదురు చూసే నీ చిన్ననాటి చెలికాడు.. నీ చంద్రా !

     ఆ ఉత్తరం వినోద్ చూస్తాడనే దాపరికం జంకు ఏమి లేక తన ప్రేమను  స్నేహాన్ని ఆప్యాయతని కలబోసి రాశాడు ఆఉత్తరాన్ని చంద్రా!

      ఉత్తరం చదివి చాలా సేపు అచేతనావస్థలో ఉండిపోయింది విజయం. తనకోసం కలవరించి కన్నుమూసిన వసుంధరను తలచుకున్న కొద్దీ మనసులో గూడు కట్టుకున్న ఆవేదన కన్నీటి వరద అయ్యింది.

     ఏడుస్తున్న విజయ ను చూసి" అమ్మా? ఏమైందమ్మా?* అంటూ పిల్లలు కంగారుగా వచ్చారు. పిల్లల్ని చూశాక తనలో తనే  స్థిమితపడి " ఏమీ లేదు!" అంటూ లేచింది అక్కడనుండి విజయ. పిల్లలు ఇద్దరూ బిక్క మొహంతో తల్లిని చూడసాగారు.

వాళ్ల బెదురు పోగొట్టేందుకు లేని ఉత్సాహం తెచ్చుకొని ఆ మాట ఈ మాట చెబుతూ విషయాన్ని మరిపించింది. 

    వినోద్ వచ్చాక చంద్రా రాసిన ఉత్తరం చదవమని ఇచ్చింది.

    " నువ్వు చదివే ఉంటావుగా విషయం చెప్పు చాలు!" అన్నడు వినోద్.

    "అలా కాదు మీరు చదవండి, మీరు అన్నట్లే మామయ్య అంతా చేశాడు.. రోగాలు విషయంలోనే కాదు... మనస్తత్వాలు విషయంలో కూడా మీ ఎక్స్పెక్టేషన్స్ ఎప్పుడూ కరెక్టే!" అంది విజయ. దాంతో వినోద్ ఉత్తరం అందుకున్నాడు.

     ఉత్తరంలోని విషయాలన్నీ అర్థం చేసుకునేందుకు వినోద్ కి చాలా సమయం పట్టింది. చివరికి దాన్ని తిరిగి విజయ కు అందిస్తూ " గుడ్ ఇన్నేళ్లకు మీ చంద్రా కి తన చిట్టి మరదలు అడ్రసు దొరికిందన్న మాట!" అన్నాడు.

     అదేం వినని దానిలా" అత్తయ్య నా కోసమే బాధపడుతూ పోయిందట.. నేను ఎంత తప్పు చేశాను? ఆ దేవత మనసు అర్థం చేసుకోలేకపోయాను" అందివిజయ కన్నీరు ముంచుకు రాగా ముఖం చేతుల్లో దాచుకుంటూ.

   " విజయా ఏమిటిది? చిన్నపిల్లలా ..పిల్లలు చూస్తున్నారు తెలుసా? కంట్రోల్ యువర్ సెల్ఫ్.. నేను చెబుతూనే ఉన్నాను ఒకసారి మీ ఊరు పోయి వద్దామని విన్నావు కాదు!" వినోద్ అనునయంగా.

     " మన పెళ్లి అయిన వెంటనే వెళ్లి ఉంటే.. ఇంత అనర్థం జరిగేది కాదు.. కార్డియాలజిస్ట్ లమయి ఉండి మన ఆత్మీయులను కాపాడుకోలేక పోయాము" అన్నాడు వినోద్ బాధగా.

     " పోనిండి ఏం చేస్తాము?అంతా చేతులారా చేసుకున్నాను!" అంది విచారంగా విజయ.

    "ఊ.. ఇంతకి ఎప్పుడు మన ప్రయాణం.. పెళ్లి ఇంకా 10 రోజులు కూడా ఉన్నట్టు లేదు!" అన్నడు వినోద్.

    " అది కాదు ఇన్నాళ్లు మానేసి తగుదునమ్మా అని ఇప్పుడు ఏ ముఖం పెట్టుకుని పోను" అంది విజయ సందేహంగా .

     " బాగుంది నీ సందేహం.. కొన్నాళ్ళు మీ మామయ్య మీద పంతం.. కొన్నాళ్ళు ఆస్తి కోసం వెళ్ళావని నిందలు వేస్తారని వద్దన్నావు.. ఎప్పుడు అక్కడ నీ వాళ్ళందరూ రెండు చేతులూ చాచి ఆహ్వానిస్తూ ఉంటే.. ఇలా అంటున్నావు .ఇదేమైనా బాగుందా?? అన్నాడు వినోద్ నచ్చజెబుతున్నట్లుగా.

    " నాకెందుకో వెళ్లాలని లేదు ,వద్దని లేదు!" అంది విజయ.

    " అలాగే ఉంటుంది.. మీ మామయ్య ని గెలిచావు కదా, అందుకు సంతోషం ఒకపక్క మరో పక్క చంద్ర దూరమయ్యాడు అని.." విజయ అతని మాటలు పూర్తి చేయ నివ్వ లేదు.

     "చ.. అలా అనకండి, ఆ రకమైన ఆలోచనే ఉండి ఉంటే నేను ఇంత దూరం వచ్చేదాన్నే అంటారా? చంద్రా అంటే అప్పుడు ఇప్పుడు ఎప్పుడూ నాకు ఇష్టమే! అయితే అతని భార్య మీలాగా ఆలోచించ లేకపోతే అక్కడ.. చంద్రా ముందు నా పరిస్థితి ఎంత ఇబ్బందికరంగా ఉంటుందో ఆలోచించండి. ఆరోజు నేను ఆ ఊరు నుండి వచ్చేస్తుంటే.. ఊరి జనమంతా నన్ను ఒక దోషిగా చూశారు తెలుసా? దాన్ని ఎలా మరచిపోగలను నేను? ఈరోజు మా అత్తయ్య చావుకి నేనే కారణమని ఎవరైనా అంటే విని భరించే శక్తి నాకు లేదు!" అంది విజయ.

     " లేనిపోని భయాలతో మనసు పాడు చేసుకోకు.. నాకంటూ బంధువులు ఎవరూ లేరు. ఇన్నాళ్లుగా బంధువులు ఉన్నా లేనట్లే గడిపేశావునువ్వు... నీకోసం అక్కడ అందరూ ఎంతో ఆత్రుతగా ఎదురుచూస్తున్నారని మీ బావ ఉత్తరంలో రాశాడు.. ఇంకేం కావాలి? ఇప్పుడు నువ్వు బయలుదేరక పోతే వాళ్ళే కాదు నేను కూడా నిన్ను క్షమించను!" అన్నాడు వినోద్ బెదిరిస్తున్నట్లు గా.

    " మన పిల్లలకి మన ఇద్దరం తప్ప.. మన తరపు వాళ్ళు ఎవరూ తెలీదు. అసలు చుట్టాలు అంటేనే తెలియదు వాళ్ళకు. పిల్లలకు అందర్నీ చూపించినట్లు అవుతుంది. నాలుగు రోజులు అలా తిరిగి వస్తే ఈ రొటీన్ లైఫ్ నుండి మనకి కాస్త చేంజ్ గా ఉంటుంది. ఇంతకూ ఉత్తరం నువ్వు వస్తావా నన్ను రాయమంటావా?" అని అడిగాడు వినోద్ తొందర పెడుతున్నట్లుగా.

    " సరే నేనే రాస్తాను లెండి ,నాకు మాత్రం వెళ్లాలని చూడాలని లేదంటారా?" అంది విజయ.

    " ఉంది కాబట్టి ఇంకేం మాట్లాడకుండా ఉత్తరం రాయమంటున్నాను!" అంటూ వినోద్ లోపలికి వెళ్ళాడు బట్టలు మార్చుకునేందుకు.

     చివరికి విజయ ప్రయాణ సన్నాహాలు ప్రారంభించింది. ప్రయాణం రోజు దగ్గర పడుతున్న కొద్దీ ఏదో తెలియని ఉద్వేగం... ఉత్సాహం విజయ ను ఆవహించాయి... పేరుపేరునా అందరికీ ఏదో ఒక కానుక కొని సర్దింది బ్యాగులు నిండా విజయ.

    వినోద్ పిల్లలిద్దర్నీ దగ్గర కూర్చోబెట్టుకొని తనకు తెలియని తాను చూడని వ్యక్తుల గూర్చి.. వర్ణించి వర్ణించి చెప్పసాగాడు." అక్కడ చాలామంది అన్నయ్యలు అక్కలు తాతలు ఉన్నారని "ఊరించి చెప్తూ ఉంటే పిల్లలిద్దరూ ఆసక్తిగా వినసాగారు. వాళ్లు పుట్టి బుద్ధెరిగి చుట్టాల మాట విన లేదేమో చాలా సంబరపడసాగారు అక్కడికి వెళ్లేందుకు. విజయ కూడా వినోద్ తో పోటీ పడుతున్నట్టు గా.. తన బాల్యాన్ని తన ఊరిలో తన ఇంటిని దాదాపు ప్రతి అంగుళాన్ని వర్ణించి చెప్పింది.

     " మావూరి ఎంట్రన్స్ లోనే పెద్ద చెరువు ఉంది ఊరి జనమంతా ఆ నీళ్లు తాగుతారు. దానినిండా రంగురంగుల తామర లే! నాకు తామర పూలు అంటే చాలా ఇష్టం.. అందుకని మా బావ నేను చెరువుకు వెళ్ళేవాళ్ళం రోజూ.. బావ చెరువులో దిగి తామరపూలు తుంచి తెచ్చి నా ఒడి నింపే వాడు.. నేను వాటిని తెచ్చి దేవుడి విగ్రహాలకి అలంకరించే దాన్ని. మా అమ్మ అత్తయ్య అది చూసి ఎంతో మెచ్చుకునే వాళ్ళు. నా బాల్యం ఒక మధుర స్మృతి. నేను మా ఇంట్లో పది పన్నెండేళ్ళు వచ్చేవరకూ యువరాణి లా పెరిగాను.

      అలాగే ఒకసారి పొలంలో ఉయ్యాల కట్టించుకుని ఊగుతున్నాను.. మా బావ చంద్రా హుషారుగా ఊపుతున్నాడు. మా మావయ్య ఎక్కడినుండి వచ్చాడో.". విజయా ఏమిటా ఇక ఇకలూ?సిగ్గు లేదూ? ఆడపిల్లవు కావూ?"అంటూ రంకెలు వేసాడు. మా బావ అదిరిపోయి ఉయ్యాల వదిలి పరుగు అందుకున్నాడు. నేను దూకి పారిపోదామని ఉయ్యాల మీద నుండి దూకేను.  దాంతోఎదుటి రాయి మీద పడిపోయాను. నుదిటి మీద పెద్ద దెబ్బ తగిలి స్పృహ తప్పింది. ఇదిగో ఆ దెబ్బమచ్చే ఇది" అంటూ మచ్చ చూపించింది.

    " జ్వరం తో మంచం దిగలేదు నేను మూడు రోజులు. మూడు రోజులు అమ్మ అత్తయ్య చంద్రా నా మంచం వదల్లేదు. మామయ్య తప్పు చేసినట్లు తప్పుకు తిరిగాడు ఆమూడు రోజులు"

    " మరోసారి పక్కింటి పంకజాక్షి కొండపల్లి బొమ్మలు వాళ్ల బాబాయి తెచ్చాడు అంటూ చూపించి తెగ మురిసిపోయింది. నాకు కూడా అలాంటి బొమ్మలు కావాలి అనిపించింది. చిన్న బోయిన ముఖంతో కూర్చున్న నన్ను సంగతేమిటని అడిగాడు చంద్రా.. ఎంతో బ్రతిమాలిన మీదట అసలు సంగతి చెప్పాను. వారం తిరిగేసరికల్లా పంకజాక్షి దగ్గర ఉన్న బొమ్మలు కంటే రెట్టింపు బొమ్మలు డాన్సింగ్ డాల్ తోసహా నా ముందు ఉంది.

    ఒక్కటేమిటి ఇలా చెప్తూ ఉంటే ఎన్నో... ఒకసారి స్కూల్లో ...నేను అప్పుడు మూడవ తరగతి చదువుతున్నాను. ఆరోజు హోం-వర్కు చేసుకుని వెళ్ళ లేదు. బావ ఆరో తరగతి చదువుతున్నాడు. మాస్టరు హోం వర్క్ చేయని వాళ్ళందర్నీ.. నిల్చోబెట్టి కొడుతున్నారు. మాస్టరు నా దగ్గరికి రాకుండానే ఏడుపు లంకించుకున్నాను" కొట్టకుండానే ఏడుస్తావేమే?" అంటూ బెత్తంతో రెండు అంటించారు. నా ఏడుపు విని వాళ్ల  క్లాస్ లో నుండి చంద్రా పరుగున వచ్చి" మాస్టారు కొట్టకండి దాన్ని.." అంటూ అరిచాడు. వెంటనే మాస్టారు" అయితే.. దాని బదులు నువ్వు తింటావా ఏంట్రా దెబ్బలు?" అని అడిగారు." అలాగేనండి.. కొట్టండి" అంటూ బావ చేయి చాచాడు . నా బదులు దెబ్బలు తిని నా కళ్ళు తుడిచి వెళ్లిన బావ ముఖం నాకింకా గుర్తే.. అంత చిన్నతనంలోనే నన్ను రక్షించవలసిన బాధ్యత తన మీద ఉన్నట్లు ఫీల్ అయ్యేవాడు. మా నాన్న గారు ఉన్నా.. బావ అంత బాగా చూసే వారు కాదేమో అనిపించేది ఒక్కోసారి" అంటూ కళ్ళు తుడుచుకుంది విజయ.

అలా ఊరి ప్రయాణం అనుకున్న దగ్గర నుండి ప్రతిరోజు ఇవే కబుర్లు అయ్యాయి నలుగురికి. తమ తోటలో ప్రతి చెట్టును పుట్ట ను పరిచయం చేసింది విజయ. తాను నాటిన మామిడి చెట్టుకు కాసే కాయ సైజును కూడా విడవకుండా చెప్పింది. అన్నిటితో పాటు వెండి మీసాల తాతయ్య లచ్చి రాజుగారు గూర్చి.. ఆయన చెప్పే సాహస వీరుల కథలు గూర్చి చెప్తుంటే... పిల్లలు నోరు తెరుచుకుని వినసాగారు. తల్లి కళ్లతో పిల్లలిద్దరూ.. అపరిచిత మైన ఆ ప్రదేశాన్ని మొత్తం చూసినట్లుగా ఫీల్ అయ్యారు. ఏ మాత్రం ఖాళీ దొరికినా వాళ్ళు నలుగురికి ఆ ముచ్చట్లతో నే కాలక్షేపం అయిపోయింది.

***

" విన్నారా రుక్మిణి కూతురు వస్తోందట.". "అవును అట పట్నంలో పెద్ద డాక్టర్ అయిందట.. వాళ్ళ ఆయన విజయ కంటే పెద్ద డాక్టర్ అట!"

ఇలా ఏ ఇంటి అరుగు మీద చూసినా.. నలుగురు ఆడవాళ్లు ఎక్కడ చేరినా.. విజయ గూర్చే చెప్పుకోసాగారు.

" అవ్వ అది ఆడదేనా? ఎంత బరితెగించింది కాకపోతే పీటల మీద పెళ్లి కాలదన్నుకు పోతుంది?" అన్న వాళ్ళే.. అదే నోటితో.. విజయ గూర్చి తమకెంతో ఆ ప్తురాలు అయినట్లుగా పొగడ్తల వర్షం కురిపిస్తూ విజయ తమకు ఎంత సన్నిహితురాలో నిరూపించుకునేందుకు ఎప్పుడో జరిగిన సంఘటనలను చిలవలు పలవలు కల్పించి చెప్తూ ఒకరితో ఒకరు పోటీపడతారు.

లచ్చి రాజు గారు ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ వాళ్ళ మాటలు విన సాగారు. ఆయన పండిన వయసులో.. ఇలాంటి అనుభవాలు ఎన్నో? అన్నింటికీ కారణమైన సత్య రాజు.. విజయ తనని ఎలా చూస్తుందో నని.. ఒకపక్క బెంగ పడుతూనే అత్తవారింటికి వెళ్లిన కూతురు పుట్టింటికి వస్తూ ఉంటే కన్న తండ్రిలా సంబరపడ్డాడు మనసులో. మంచంలో నుండే అందరి కదలికలూ గమనిస్తూ ఏదో చేయాలని చెప్పాలని ఆరాట పడ్డాడు.

ఇంటి పాలేరు సోములు" రామ రాజు గారి బిడ్డ విజయమ్మ వస్తోంది.. పులి కడుపున పిల్లి పుడతాదా? ఆయన పేరు నిలబెట్టింది పెద్ద డాక్టర్ అయ్యి.. ఆ తల్లికి నేను గుర్తు ఉన్నానో లేదో? ఈ భుజాలమీద ఎత్తుకుని మోసాను!" అని లోలోన మదన పడ్డాడు.

ఇక రుక్మిణమ్మ తనువంతా మాతృప్రేమ పొంగిపొర్లగా.. ఆనందభాష్పాలతో అలనాటి యశోదమ్మ కృష్ణుడి కోసం రేపల్లెలో ఎలా ఎదురుతెన్నులు చూసిందో అలా ఒళ్లంతా కళ్లు చేసుకుని కూతురి రాకకోసం ఎదురు చూడసాగింది.

చంద్రా భార్య శ్యామల మాత్రం రాబోయే వ్యక్తి కోసం అందరితోపాటు కుతూహలంగా ఎదురుచూస్తున్నా.. లోలోపల ఏదో బెదురు గానే ఉంది. విజయ ఉండవలసిన స్థానంలో తాను ఉన్నందుకు ఆమె ఎలా భావిస్తుందో నని. ఆపైన పట్నంలో ఇన్నేళ్లు ఉండి వచ్చిన ఆమెకు.. ఈ పల్లెలో తాము చేసిన ఏర్పాట్లు నచ్చుతాయో లేదోనని కంగారు పడింది.

ఇక చంద్రా సంగతి చెప్పలే అక్కర లేదు. తానే స్వయంగా దగ్గరుండి సర్దించినా.. ఇంకా ఏదో తక్కువయిందని ఇల్లు ఒకటికి పది సార్లు అటుది ఇటు.. ఇటుది అటు మారుస్తూనే ఉన్నాడు. వాళ్ల కోసమని అప్పటికప్పుడు ఎయిర్ కూలర్ చెప్పించి గదిలో అమర్చాడు. తాతలనాటి ఇల్లు కావడం వలన అటాచ్డ్ బాత్రూం లేక వాళ్లు ఇబ్బంది పడతారేమో అని.. నానా హైరానా పడ్డాడు కట్టించేందుకు. అనుకున్నంత తొందరగా అది పూర్తి కాదని తెలిసి ఏమి చెయ్యలేక ఆ పని విరమించుకున్నాడు.

రేపు విజయ వస్తుందనగా.. రాత్రి భార్యతో అన్నాడు చంద్రా" పాతిక సంవత్సరాల తర్వాత విజయను చూస్తున్నాను అంటే నాకెంతో సంతోషంగా ఉందో మాటల్లో చెప్పలేను శ్యామలా!" అన్నాడు ఉద్వేగంగా.

" నాకు అలాగే ఉంది.. అయితే కొంచెం భయంగా కూడా ఉంది ఆవిడ నన్ను ఎలా చూస్తుందో నాని.. ఆవిడ స్థానంలో నేనున్నాను అని ఏమైనా అనుకుంటుందేమో నని" అంది శ్యామల సందేహంగా."

" చ, విజయ అలాంటిది కాదు, అన్నీ తెలిసినది.. నేను అనుకోవడం ఏమిటంటే విజయకు నా మీదఆ రకమైన అభిప్రాయం లేదేమోనని.. తను లేకపోతే నేను బ్రతకలేను అనుకున్నాను కానీ... విజయ అనుకోలేదు. అలా అనుకుని ఉంటే

అసలు వెళ్ళేది కాదేమో!" అన్నాడు ఆలోచనగా.

" మరి వాళ్ళిద్దర్నీ చూసి మీరు తట్టుకోగలరా?" అని అడిగింది శ్యామల ఆసక్తిగా.

" విజయ అంటే చిన్నప్పటి నుండి నాకు చాలా ఇష్టం.. తను బాధ పడితే ఓదార్చే వలసిన బాధ్యత నాది అనిపించేది. తన కంట్లో నీరు వస్తే.. నా కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. ఒక సంరక్షకుడులా నిరంతరం కనిపెట్టుకుని ఉండి విజయను సంతోషంగా ఉండేట్టు చేయాలనిపించింది. ఇంట్లో మా ఇద్దరికీ చిన్నప్పుడే భార్య భర్తలు గా ముద్ర వేశారు కనుక విజయ బాధ్యత మొత్తం నాది అనే భావన నాకు!" అన్నాడు చంద్ర ఆకాశం వైపు చూస్తూ.

" మరి వాళ్ళ పెళ్లి అయిందని తెలిసి మీకు ఏమీ బాధ గా అనిపించలేదా?" అంది శ్యామల.

" బాధా? అదేమిటో.. విజయ పెళ్లి అయిందని తెలిసాక చిత్రంగా నాకే బాధ అనిపించలేదు.. పైగా టన్నులకొద్దీ నాపై ఉన్న బరువు దింపినట్లు అయింది. అంతవరకు విజయను మోసం చేశాను.. అన్యాయం చేశాను అనే అపరాధ భావంతో ఉన్న నేను చాలా తేలిక పడ్డాను.. చెప్పాను కదా విజయ సంతోషంగా ఉంటే చాలు అదే నాకు ఆనందమని.. అందుకే నాకే బాధ అనిపించలేదు.. విజయ అంటే నాకు అప్పుడు ఇప్పుడు అదే అభిమానం ఉంది. ఆ స్నేహం ఆ అభిమానం పెరిగాయే  తప్ప జరగలేదు. దీనికి పెళ్లి అవసరం లేదని ఆలస్యంగా తెలుసుకున్నాను. ఈ మాటలు నన్ను సంతృప్తి పరిచేందుకు అబద్ధం చెప్పడం లేదు. నేను ప్రేమించింది అభిమానించే ది విజయ మనసును. అంతెందుకు ముక్కు మొహం ఎరుగని నీవు విజయను అభిమానించడం లేదా? అలాంటిది చిన్ననాటి నుండి ఒక చోట పెరిగిన మేము ఒకరినొకరు అభిమానించుకోకుండా ఎలా ఉంటాము?

విజయ లేకపోతే బ్రతకలేనేమో అనుకున్న నేను.. మా ఇద్దరిని విడదీసిన నాన్నగారి పై కోపం తెచ్చుకున్నాను. అదే విజయ.. సుఖంగా ఉందని తెలిసి ఆనందపడ్డాను తప్ప ఈర్ష్య పడలేదు. అప్పృడు కానీ నేను ఏమిటో నాకు అర్థమైంది కాదు. అదంతా విన్న శ్యామల చంద్రా గుండెలమీద తృప్తిగా వాలిపోయింది ఆమె మనో స్థితిని అర్థం చేసుకున్న వాడిలా తల నిమురుతూ ఉండిపోయాడు చంద్రా. గుండె లోతుల్లో నుండి వచ్చిన ఆ మాటలను శ్యామల శంకించ లేకపోయింది భర్త మనసు ఎంత స్వచ్ఛమైనదో గ్రహించిన శ్యామల ఆప్యాయంగా అతని గుండెల మీద తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకుని ఉండిపోయింది.

****

విజయ వినోద్ ల కోసం కారు తీసుకుని స్టేషన్ కి వెళ్ళాడు చంద్రా. ట్రైన్ దిగిన విజయకు దూరం నుండే చేతులూపుతూ వస్తున్న చంద్రా కనిపించాడు.

" అడుగో చంద్రా!" అంటు గట్టిగా అరిచి వినోద్ చెయ్యి పట్టుకొని గట్టిగా ఊపేసింది విజయ చూడమన్నట్లు గా. పాతిక సంవత్సరాల తర్వాత పుట్టిన గడ్డ మీద కాలుమోపిన విజయలో అంతులేని సంతోషం పొంగిపొర్లుతోంది. ఆనందంతో వెలిగిపోతున్న విజయ ముఖాన్ని రెప్పవాల్చకుండా చూస్తూ వుండి పోయాడు వినోద్. తన మాటలకు బదులు పలకని వినోద్ వైపు చూసింది విజయ.. తన వంకే కొత్తగా చూస్తున్న వినోద్ నిచూసి సిగ్గుగా నవ్వేస్తూ" అడుగో చంద్రా వస్తున్నాడు" ఇది. ఈలోగా చంద్రా వారి దగ్గరకు వచ్చేశాడు.

ఇద్దరిని ఒకరికొకరిని పరిచయం చేసింది విజయ. వినోద్ ని చూడగానే అప్రయత్నంగా చేతులు జోడించి నమస్కరించాడు చంద్రా. అలాంటిదేమీ వద్దు అన్నట్లుగా చనువుగా చేయి అందుకుని షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చాడు వినోద్.

విద్య తెచ్చిన విజ్ఞానానికి సంస్కారం తోడు అయితే ఎలా ఉంటుందో వినోద్ ని చూశాక అర్థమైంది చంద్రాకి.

ఈ లోగా పిల్లలు మేమున్నామంటూ తల్లి కొంగు పట్టుకు లాగారు.. అది చూసి ముచ్చట పడుతున్నట్లుగా చంద్రా వారిని దగ్గరకు తీసుకున్నాడు.

విజయ నవ్వుతూ" వీడు విష్ణు, ఇది వసుధ! అల్లరి చేయడం లో ఒకరిని మించి ఒకరు" అంటూ పిల్లల్ని పరిచయం చేసింది అతడికి.

" ఏం కాదు అమ్మే గడుగ్గాయి ..చిన్నప్పుడు నిన్ను బాగా ఏడిపించింది గా పెదనాన్నా అమ్మ!" అంది వసుధ"

 " అవునమ్మా మీ అమ్మ ఎప్పుడూ అంతే.. నువ్వు బంగారు పాపవు అల్లరే చెయ్యవు!" అన్నాడు చంద్రా పాపని ఎత్తుకుంటూ.

" దించు చంద్రా దాన్ని.. అదేం చిన్నపిల్ల కాదు!" అంది విజయ మందలింపుగా. బుంగ మూతి పెట్టుకొని పాప చంక దిగిపోయింది.

" ఇక్కడికి మీ ఊరు ఎంత దూరం ఉంటుంది?" అని అడిగాడు వినోద్ పరిసరాలను గమనిస్తూ.

" పాలకొల్లు మా ఊరికి పదిహేను కిలోమీటర్లు ఉంటుంది. అరగంటలో వెళ్ళిపోతాము " అంటూ చంద్రా 

సామాన్లు పట్టుకున్నాడు. అందరూ కారు దగ్గరకు వచ్చారు. నేను ముందంటే నేను ముందు అంటూ విష్ణు ,వసుధా ఫ్రంట్ సీట్ కోసం వాదులాడుకోసాగారు.

" ఎవరూ వద్దు, మీరు ఇద్దరూ వెనక్కి రండి నాన్నగారు పెదనాన్న ముందు కూర్చుంటారు!" అంది విజయ.

పిల్లలిద్దరూ ఆశాభంగం చెందినట్లుగా ముఖం పెట్టారు. దాంతో చంద్రా పిల్లలిద్దర్నీ సముదాయించి ముందు సీట్లో కూర్చోబెట్టుకున్నాడు.

" గోదావరి అందాలు చూడవలసిందే గాని వర్ణించలేము అంటుంది విజయ ఎప్పుడు.. రియల్లీ ఫెంటాస్టిక్!" అన్నడు వినోద్ చుట్టూ పచ్చని చెట్లతో రంగురంగుల పూలతో వింత సువాసనలతో నిండి ఉన్న పరిసరాలను చూస్తూ.

" లోపలికి వెళ్లే కొద్దీ ఇంకా బాగుంటుంది సర్, మా ఊరి ఎంట్రెన్స్లో పెద్ద చెరువు ఉంది దాన్నిండా రంగురంగుల తామర పూలు.. వచ్చే వారికి స్వాగతం పలుకుతున్నట్లుగా ఉంటాయి!" అన్నాడు చంద్రా ఉత్సాహంగా.

" ఎగ్జాక్ట్లీ మీ మరదలు కూడా.. ఇలాగే అంది మీ ఊరి గురించి వర్ణిస్తూ.. సరేగాని మిస్టర్ చంద్రా.. అంతా బాగుంది కానీ మీరు సర్ అంటూ నన్ను మన్నించి దూరం చేయడం మాత్రం ఏమీ బాగోలేదు.. నన్ను కూడా మీ ఫ్యామిలీ మెంబర్స్ లో ఒకరిగా భావించలేరా?" అన్నాడు వినోద్ నొచ్చుకుంటు ఉన్నట్లుగా.

" ఎంత మాట? మాకు విజయ ఒకటి  మీరు ఒకటే కాదు.. అలవాటు లేక అలా పిలిచాను అన్నయ్య గారూ!" అన్నడుచంద్రా సంజాయిషీ ఇస్తున్నట్లుగా. 

ఆ మాట వినడం తోనే సంతృప్తిగా నవ్వేడు వినోద్..

విజయ ఇదంతా చిరునవ్వుతో చూస్తూ ఆనందిస్తోంది. పిల్లలిద్దరూ తమ సందేహాలతో చంద్రాని వినోద్ ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేశారు. ఇంటికి చేరి న విజయకూ వినోద్ కూ లచ్చి రాజు గారు దగ్గరుండి ఎర్ర నీళ్లు దిష్టి తీయించారు. బంధు మిత్రులందరూ విజయా వినోదు లను సుడిగాలిలా చుట్టుముట్టారు. వారిపట్ల కుతూహలం అందరి ముఖాల్లో నూ కొట్టొచ్చినట్లుగా కనిపిస్తుంది. పేరుపేరునా అందరినీ పలకరించి భర్త నీ పిల్లల్ని పరిచయం చేసింది విజయ అందరికీ.

ముందుగా లచ్చిరాజుగారి కాళ్లకు వంగి నమస్కరించింది విజయ. ఇంతలో రుక్మిణమ్మ వచ్చి కూతుర్ని కౌగిలించుకుంది.. కన్నీరో ఆనందభాష్పాలో తెలియలేదు ఆమె కంటి వెంట ధారలుగా నీరుకారిపోతుంది. ఎండ వాన ఏకకాలంలో వచ్చినట్లుగా కన్నీరు ఆనందం దుఃఖం కలగలిపి ఆ తల్లీకూతుళ్లను ముంచెత్తాయి. దిష్టి తీసిన హారతి పళ్ళెం, చెంబు పని మనిషి కి ఇచ్చి శ్యామల వచ్చింది ఆమెను చూడడంతోనే అక్కడ విజయ కు వసుంధర లేని లోటు భర్తీ అయినట్లుగా అనిపించింది. మొదటి చూపు లోనే ఇదీ.. అని తెలియని గౌరవభావం ఏర్పడింది శ్యామల మీద విజయకు.

శ్యామల .చంద్రా నవ్వుతూ శ్యామలను చిన్న వసుంధరను

 రామరాజును పరిచయం చేశాడు విజయ కి వినోద్ కు. పిల్లలిద్దరూ నమస్కరించారు. వారిద్దరినీ దగ్గరికి తీసుకుంటూ.." వీళ్ళిద్దరూ మా నాన్నగారు అత్తయ్య అన్నమాట!" అంది విజయ నవ్వుతూ.

రుక్మిణమ్మ మాత్రం చేజారిన పెన్నిధి తిరిగి లభించినట్లు గా కూతురి చెయ్యి విడిచిపెట్టలేదు.

శ్యామల అందరికీ పళ్లరసం గ్లాసులు అందించింది. తరువాత విజయ ను వినోద్ ను తండ్రి మంచం దగ్గరకు తీసుకువెళ్ళాడు చంద్రా. ఆ వెనుకే లచ్చి రాజు గారు కూడా వెళ్ళారు.

" సత్యం, ఎవరు ఇచ్చారో చూడు!" అన్నారు లచ్చిరాజు గారు.

మండవా లో సందడి విని విజయ వచ్చి ఉంటుంది అనుకున్నాడు సత్య రాజు. విప్పారిన ముఖంతో ఆప్యాయంగా" వచ్చావా తల్లి? ఈ పాపాత్ముని క్షమించి?" అనే మాటలు అస్పష్టంగా అంటూ.. చేతులు జోడించాడు సత్య రాజు.

"ఛ, అవేం మాటలు మామయ్యా?" అంటూ ఆప్యాయంగా సత్యరాజు మంచం మీద కూర్చుంటూ ఆయన రెండు చేతులు పట్టుకుంది విజయ.

వినోద్ కి మంచం పక్కనే ఉన్న కుర్చీ తెచ్చి వేసాడు రామరాజు. వినోద్ ని ఎవరో పరిచయం చేయకుండానే గ్రహించాడు సత్య రాజు అతడు విజయ భర్తని.

" మావయ్యా ఈయనే మావారు! ఇరుగో మా పిల్లలు విష్ణు వసుధ!' అంటూ పరిచయం చేసింది. పిల్లలిద్దరూ ఒద్దికగా నమస్కరించారు.

వినోద్ కుతూహలంగా సత్య రాజు కాళ్ళు చేతులు పరిశీలనగా చూడసాగింది. లచ్చి రాజుగారు గర్వంగా మీసం మెలేస్తూ 'చూశావా నా మనవరాలు ప్రతిభ అన్నట్లుగా 'సత్యరాజు వైపు చూసి నవ్వాడు . సత్య రాజు కళ్ళ నిండుగా విజయ ను వినోద్ నీ చూసుకున్నాడు.

ఇంతలో మీసాలు మెలేస్తూఉన్న లచ్చి రాజు గారిని చూపిస్తూ" అమ్మా ఈయనేనా వెండి మీసాల తాతయ్య?" అని అడిగింది వసుధ. దాంతో అందరూ పకపకా నవ్వారు.

వసుధ సిగ్గుపడిపోతూ తల్లి కొంగు తో ముఖం కప్పుకుంది.

*********

చిన్న వసుంధరకు తెచ్చిన పట్టు చీర కెంపుల నక్లెస్ చెవి కమ్మలు శ్యామల చేతికిచ్చింది విజయ. ఆ తరువాత తల్లి కోసం తెచ్చిన చీర శాలువా రుక్మిణమ్మ కు ఇస్తూ ఉంటే.. కూతురు నీ ముద్దులతో ముంచెత్తండి ఆమె.

లచ్చి రాజు గారి కోసం తెచ్చిన చేతికర్ర బట్టలు చూసి" నాకు ఎందుకమ్మా ఇవన్నీ? నువ్వు వచ్చావు అదే చాలు!" అన్నారు ఆయన ప్రేమగా.

" తాతయ్యా మీరు పెళ్ళినాడు ఈ బట్టలు కట్టుకోవాలి!" అంది విజయ హాయిగా నవ్వేస్తూ.

ఎవరికి తెచ్చిన వస్తువులు వారికి పేరుపేరునా అందిస్తూ ఉంటే.. పెద్ద డాక్టరై వచ్చిన విజయ ఇన్ని సంవత్సరాల తరువాత ఎలా చూస్తుందో నని రకరకాలుగా అనుకున్న వారందరూ ఆమె ఆప్యాయతను చూసి.. ఏమీ మారలేదు అనుకున్నారు.

పెళ్లిఇల్లు కావడంతో ఇల్లంతా అలంకరణతో మెరిసిపోతోంది. ఇదంతా ఒక ఎత్తు అయితే విజయ గది ఒక ఎత్తుగా ఉంది. ఆ గదిలో అలంకరణ చూసి తెల్లబోయింది  విజయ. ప్రత్యేకంగా ఎయిర్ కూలర్.. ఇంట్లో టీవీ ఉన్న మరో టీవీ తన గదిలో అమర్చడం.. నాలుగు రోజులు ఉండిపోయే దానికోసం ఎందుకు ఇదంతా అని ఆశ్చర్యపోయింది.

ఆ సామాన్ల తో పాటు తాను ఇల్లు వదిలి వెళ్ళినప్పుడు ఉన్న తన వస్తువులు బొమ్మలు పొందికగా దుమ్ము ధూళి లేకుండా అందంగా అమర్చి ఉండడం చూసి చంద్రా శ్యామలల అభిమానం ఆప్యాయత లకు విజయ మనసు ఆనందంతో నిండి పోయింది.

అంతా స్నానాలు చేసి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ భోజనాలు చేశారు. విజయ శ్యామల చిరకాల మిత్రుల్లా కలిసి పోయారు. ఒకరి గురించి ఒకరు ఎలా ఉంటారో ఏమనుకుంటారోనని బెంగ పడిన ఇద్దరూ తొలి పరిచయంలోనే ఆత్మీయులు అయిపోయారు. అరమరికలు లేని శ్యామల స్వభావము విజయ ను ఇట్టే ఆకట్టుకుంది.. పిల్లలంతా అప్పుడే ఊరంతా ఒక రౌండ్ కొట్టి వచ్చారు." మీరు కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకోండి విజయ.. నేను ఊళ్లో పేరంటానికి పిలుపులకు వెళ్ళాలి!" అంది శ్యామల.

" పిలుపులకు నేను రాకూడదా?" అని అడిగింది విజయ.

" మీకు ఇలాంటివన్నీ ఇష్టం ఉండదని.. దేనికి మిమ్మల్ని ఇబ్బంది పెట్టవద్దని ఆయన చెప్పారు.. అందుకని.." నవ్వింది శ్యామల .

" అదేం లేదు.. బావ అలాగే అంటాడు.. నేను కూడా వస్తాను, కానీ ఒక షరతు!" అంది విజయ.

" ఏమిటది?" అడిగింది శ్యామల.

" ఏమీ లేదు.. ఈ అండి.. మీరు.. లాంటి మర్యాదలు నన్ను చాలా ఇబ్బంది పెట్టేస్తున్నాయి.. నేను కూడా ఫ్రీగా మాట్లాడలేకపోతున్నాను. దయచేసి అవి మానేస్తే.." నవ్వింది విజయ.

ఆ మాట విని తేలిగ్గా నవ్విస్తూ" అంతేనా? నేను ఇంకా ఏమిటో అనుకున్నాను.. మానేస్తాను లెండి కొంచెం కొత్త కదా.. నాకు అలవాటు అవ్వాలి మీరు" అంది శ్యామల.

ఇంతలో సోములు అరిటాకు నిండా తాటి ముంజలు పట్టుకుని వచ్చాడు విజయ కు ఇద్దామని. అవి చూసిన శ్యామల" అవి ఎందుకు సోములు? ఇంట్లో ఇన్ని తినుబండారాలు ఉండగా?'" అంది.

" విజయమ్మకు ఇష్టమని తెచ్చే నమ్మా.. ఎక్కడున్నారు? ఒకసారి చూసి వెడతాను" అన్నడు పై మీద తువ్వాలు తో ముఖం తుడుచుకుంటూ.

సోములు మాటలు వినబడి విజయ వచ్చింది అక్కడకు. విజయ ను చూసిన సోములు సంబరంగా చేతులు జోడించి భగవంతుని చూడవచ్చిన భక్తుడి లా తాను తెచ్చిన ముంజలు అందించాడు విజయ కు ప్రేమగా. వాటిని అందుకుంటూ" బాగున్నావా సోములూ.. ఆరోగ్యం బాగుందా? ఇంత పెద్ద వాడివి అయినా ఇంకా ఈ పని మానుకో లేదా? నీ కొడుకు ఏం చేస్తున్నాడు?" అని అడిగింది విజయ ఆప్యాయంగా.

" బాగున్నానమ్మ నీ దయ వలన.. నా కొడుకు ఈ ఊర్లో ఉండలేనని పట్నం పోయాడమ్మా .. ఏదో ఫ్యాక్టరీలో పని చేస్తున్నాడు.. కూచుంటే ఏమొస్తది అమ్మా? అయినా అలవాటు అయిన పని.. ఆ చంద్రంబాబు నాకేమీ బరువైన పనులు చెప్పడు అమ్మా!" అన్నాడు సోములు.

తన గూర్చి అంత అక్కరగా మాట్లాడిన విజయ మంచితనానికి మురిసిపోతూ దండం పెట్టాడు. విజయ లోపలికి వెళ్లి తాను సోములి కోసం తెచ్చిన బట్టలు అతడి చేతికి ఇచ్చింది. ఊహించని ఈసత్కారానికి ఆనంద పడిపోతూ" పది కాలాల పాటు పిల్లాపాపలతో చల్లగా ఉండమ్మా!" అని దీవించి విజయ భర్తని పిల్లల్ని కూడా చూసి చెమ్మగిల్లిన కళ్లతో రామ రాజు గారిని తలుచుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లిపోయాడు సోములు.

***

  రామ్మా..విజయా..రా!" అంటూ శ్యామల తో పాటు పేరంటం పిలవడానికి వెళ్ళిన విజయ ను సాదరంగా ఆహ్వానించింది అనసూయమ్మ.

" ఏం పిన్ని బాగున్నావా? అన్నయ్య బాబాయి ఎలా ఉన్నారు?" అంటూ కుశల ప్రశ్నలు వేసింది విజయ.

" బాగానే ఉన్నాము తల్లీ.. నువ్వు వచ్చావు అని తెలిసినా మీ బాబాయ్ కి బాగుండక రాలేకపోయారు ఏమీ అనుకోకు!" అంది అనసూయమ్మ.

" అదేం పిన్ని అలా అంటావు ..చిన్నప్పుడు అమ్మ మీద అలిగితే ఇక్కడికే కదా వచ్చేదాన్ని.. అన్నయ్యతో తో పాటు మినప సున్ని జంతికలు దాచి పెట్టే దానివి మర్చిపోయావా? అంది విజయ అభిమానంగా చూస్తూ.

" నా తల్లి.. ఇంకా అవన్నీ గుర్తు ఉన్నాయా?" అంది  అనసూయమ్మ.

" ఎందుకు గుర్తు లేవు ?నాకు ఆడపిల్లలు ఎవరూ లేరు.. అన్నయ్య పెళ్లి అయితే ఆడపడుచు లాంఛనం.. నీదేననేదానివి కదా!" అంది విజయ నవ్వుతూ.

" నా ముచ్చట తీరా మీ అన్నయ్యకు ఇద్దరూ ఆడపిల్లలే నమ్మా.. మీ వదిన మగపిల్లాడి కోసం చూద్దామన్నా మీ అన్నయ్య పడవ్వలేదు ఈ కరువు కాలంలో మనం పెంచ లేమంటూ ఆపరేషన్ చేయించుకున్నాడు... అదిగో మీ వదిన!" అంటూ కోడల్ని పరిచయం చేసింది అనసూయమ్మ.

" పిన్ని ఇంకా చాలా ఇళ్లు తిరగాలి మేం వెళ్తాము  ఏమీ అనుకోకు!" అంది శ్యామల.ఆమె కోడలికి ,అనసూయమ్మ కి బొట్టు పెట్టి పేరంటానికి పిలుస్తూ.

" ఏమనుకోకు శ్యామలా.. చాన్నాళ్లకు చూసాను కదా విజయను, అందుకే మిమ్మల్ని నించోపెట్టేశాను మాటల్లో పెట్టి. సరే సాయంత్రం జున్ను పాలు పంపిస్తాను.. కాస్త జున్ను వండి పెట్టమ్మా విజయకు చాలా ఇష్టం.. విజయ వస్తుందని మొన్నటి నుండి ఎదురింటి కామాక్షమ్మ ఫ్రిజ్లో పాలు దాచి ఉంచాను!" అంది అనసూయమ్మ.

" సరే పిన్ని తర్వాత పంపించు... ఇక మేము వెళ్లి వస్తాము!" అంటూ బయలు దేరింది శ్యామల. వస్తానంటూ విజయ కూడా వారిని అనుసరించింది.

  విజయ ఏ ఇంటికి వెళ్ళినా ఇదే తీరులో అందరూ అభిమానంగా పలకరించి మర్యాదలు చేశారు. అందులో నిజాయితీగా అభిమానించే అనసూయమ్మ లాంటివాళ్ళు లేక పోలేరు. మిగతావారు గొప్ప కోసం అతి ప్రేమ కనబర్చి విజయ ప్రేమ పొందాలని చూశారు.ఛీ.. చీ కొట్టిన నోటితో నవ్వుతూ ఆహ్వానిస్తున్న జనాన్ని చూసి మనసులోనే నవ్వుకుంది విజయ.

పేరంటం పిలిచి వచ్చాక అలసటగా అనిపించి సోఫాకి చేరబడి కళ్ళు మూసుకుంది విజయ. అలా తెలియకుండానే నిద్రలోకి జారిపోయింది. వీళ్లు తిరిగి వచ్చేసరికి రుక్మిణమ్మ వంట చేసేయడంతో పని తేలికైంది శ్యామలకు. 

అనసూయమ్మ పంపిన జున్ను పాలు వండి విజయ ను లేపింది శ్యామల.

"అరే,ఎంతలో నిద్రపట్టేసింది?" అంది విజయ లేచి ముఖం కడుక్కుంటూ.

"లేపకపోదును.. కానీ మీ పిన్ని పంపిన జున్ను తినవా.. అందుకే లేపాను!" అంది శ్యామల.

" నాకు జున్ను చాలా ఇష్టమండి.. ఎప్పుడో మా అమ్మ చిన్నప్పుడు వండగా తిన్నాను" అంటూ వినోద్ ఫ్సూన్ తో జున్ను తీసుకు తినసాగాడు ఆప్యాయంగా.

" అమ్మ దీన్ని ఎప్పుడూ చేయలేదు మన ఇంట్లో?" అడిగాడు విష్ణు.

" ఏమిటమ్మా ఇది.. జున్నా.. పేరు చాలా బాగుంది!" అంది వసుధ చక్రాల మాదిరి కళ్లు తిప్పుతూ జున్ను ముక్క చప్పరిస్తూ.

" ఇది మనకు అక్కడ దొరకదు అమ్మా.. నీకు నచ్చిందా? ఇంకాస్త వేయనా?" అంటూ విజయ తన ప్లేట్ లో నుండి కొద్దిగా తీసి వసుధ ప్లేట్లో వేయ బోయింది." మీరు తినండి పిన్ని చెల్లి కి నేను పెడతాను!" అంటూ రామరాజు తన ప్లేట్లో జున్ను మొత్తం తీసి వసుధ ప్లేట్లో వేసాడు.

 " అదేంటి రామం నువ్వు తినవా? మొత్తం చెల్లికి వేశావు.. సరేగాని చక్కగా పిన్ని అని పిలవక ఈ అండి మండీలు ఏమిట్రా? చూడు విష్ణు అమ్మని నాన్నని ఎలా పిలుస్తాడో?" విజయ మందలింపుగా.

" సరేనండీ.."

" అదుగో మళ్ళీ.." పెదవి బిగించింది విజయ.

" సరే పిన్ని, అలాగే పిలుస్తాను!" అన్నాడు రామరాజు నవ్వుతూ.

" ఎలా పిలిస్తే ఏమిటి విజయా, మనసులో అభిమానం ఉండాలి కానీ!," అన్నాడు చంద్రా.

" అభిమానం  సరే, కానీ పిలుపులు కూడా మనసులను  దగ్గర చేస్తాయి తెలుసా?" అంది విజయ.

" సరే.. సరే, నీతో ఎప్పుడు గెలిచాను కనుక?" అన్నాడు చంద్రా లేని భయం నటిస్తూ.

నవ్వులతో ఛలోక్తులతో భోజనాలు కార్యక్రమం పూర్తి అయింది. సత్య రాజు కోసం తెచ్చిన వీల్ చైర్ ఆయన గదిలోకి తీసుకు వెళ్ళాడు వినోద్. వెనుకే తానుకూడా వెళ్ళింది విజయ.

వాళ్లు వెళ్లేసరికి చంద్రా సత్య రాజుకు మందులు వేస్తున్నాడు. ఆ పూట వేయవలసినవి. వాళ్ళిద్దర్నీ చూసి కుర్చీలోంచి లేచాడు చంద్రా.

" లేవకు చంద్రా.. ఆయన అలా కూర్చుంటారు, నేను ఇలా మంచం మీద కూర్చుంటాను" అంటూ సత్యరాజు వైపు తిరిగి" ఎలా ఉంది మామయ్యా? చూసావా ఈ కుర్చీ.. నీ కోసమే ఆయన తీసుకువచ్చారు!" అంది విజయ.

" నాకెందుకు అమ్మా అది? నేనింకా లేచి తిరగ గలననే?" అన్నాడు సత్యరాజు అతి కష్టం మీద మాటలు కూడబలుక్కుంటూ.

" ఇదేమంత కష్టం కాదు మామయ్యా.. జస్ట్ బటన్ ప్రెస్ చేస్తే చాలు నడుస్తుంది.. మీరు తేలికగా తిరగొచ్చు.. రేపు హాయిగా మనవరాలి పెళ్లి దగ్గరుండి చూడవచ్చు!" అంది విజయ.

" వీల్ చైర్ ఆలోచన అయితే వచ్చింది కానీ.. ఇలాంటిది ఉంటుందని నాకు తెలియదు లేకుంటే ఈసరికే కొనే వాడిని!" అన్నాడు చంద్రా.

" ఎవరు కొంటే నేమి? అలాంటి తేడాలేమీ పెట్టుకోకండి.. బాబాయ్ గారు ఒకసారి ఇందులో కూర్చుని చూస్తారా?" అన్నాడు వినోద్.

" ఈ పూట వద్దులే బాబు, రేపు చూద్దాం.. ఇప్పుడు నన్ను అందులో ఎత్తి కూర్చోబెట్టాలి తిరిగి మంచం మీద చేర్చాలి, కష్టం కదా!" అన్నాడు సత్య రాజు మొహమాట పడుతూ.

ఆయన సంకోచాన్ని అర్థం చేసుకున్న వినోద్ ఆపైన బలవంతం చేయలేదు.

వంటిల్లు అంతా సర్దుకొని చేతిలో నగల పెట్టె తో వచ్చింది శ్యామల. వస్తూనే దాన్ని విజయ చేతిలో పెట్టింది... దాన్ని తెరిచి చూసిన విజయ" ఏమి టివి అత్తయ్య నగలే కదా!" అంది విజయ.

" అవును అవి నీ కోసమే అట్టిపెట్టి ఉంచాము.. తీసుకో విజయా!" అంది శ్యామల.

" నాకు ముట్ట వలసినవి ఎప్పుడో ముట్టేయి. ఆ నగలే ఈరోజు నన్ను ఇంత దాన్ని చేశాయి.. ఇదంతా అత్తయ్య పెట్టి న భిక్షే! ఇవి వసూకి  చెందడమే న్యాయం.. అత్తయ్య పేరు పెట్టుకున్నందుకు ఈ నగలు పెట్టుకుంటే అత్తయ్యని చూసినట్లే ఉంటుంది నాకు!" అంది విజయ.

ఆ మాటలు విని అంతా తెల్లబోయారు.. ఆ మాటలు విన్నాక గాని విజయ చదువు ఇంత నిరాటంకంగా ఎలా సాగిందో అర్థం కాలేదు వారికి.

" విజయా!" అన్నాడు చంద్రా ఆశ్చర్యంగా.

" అవును బావా.. ఆరోజు నేను ఇల్లు వదిలి వెళుతుంటే.. ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడని అత్తయ్య తన పుట్టింటి నగలన్నీ మూటగట్టి ఆ పెట్టె లో పెట్టింది.  వాటితోపాటు అత్తయ్య రాసిన ఉత్తరం ఇప్పటికీ భద్రంగా దాచుకున్నాను నేను. ఆమె ఆశీర్వాద బలంతో నా చదువు ముగించాను. దానికి ప్రతిగా అత్తయ్య కు నేను ఏం చేశాను? కడసారి చూపు కైనా నోచుకోలేక పోయాను!" అంది కన్నీళ్లతో.

" నేను చేసిన తప్పును వసుంధర ఇలా దిద్దిందా?" అన్నాడు సత్య రాజు విస్మయంగా.

" పోనీలే విజయా జరిగిపోయిన దాని గూర్చి ఎంత విచారించి ఏమి ప్రయోజనం? ఇప్పటికైనా అందరం కలుసుకో గలిగాము.. అదే పదివేలు!" అన్నాడు చంద్రా.

" అవును చంద్రా అత్తయ్య లేని ఈ ఇంటికి ఎలా రావాలా అని బెంగ పెట్టుకున్న నాకు శ్యామల ని చూడగానే ఆ లోటు భర్తీ అయినట్లు అనిపించింది కనుక..  ఇవి ఇంటి ఆడపడుచు గా వాసూకి చెందడం న్యాయం!" అంటూ శ్యామల చేతిలో పెట్టేసింది విజయ నగల పెట్టెను.

ఏం చేయను అన్నట్లుగా భర్త వైపు చూసింది శ్యామల...

" విజయ జడ్జిమెంట్ అయిపోయింది కదండీ.. ఇక వాటిని లోపలి పెట్టి రండి!" అన్నాడు వినోద్ చనువుగా.

****

ఆ రాత్రే పెళ్లి కావడంతో.. అంతా హడావిడిగా ఉన్నారు. పొరుగూరు నుండి రావలసిన బంధువులందరూ ముందురోజే వచ్చి చేరారు. విజయకు అంత సందడి లోనూ అన్నీ కనిపెట్టు చూస్తోంది శ్యామల. అందరూ తమని ప్రత్యేకంగా చూడటం ఇష్టం లేని వినోద్" నాకు ఏదైనా పని చెప్పండి చంద్రా!" అని అడిగాడు.

" మీకు పనా? మా తాతయ్య మిమ్మల్ని మగపెళ్లి వారితో సమానంగా చూడమన్నారు ఏ మాత్రం తేడా వచ్చినా.. ఆయన సహించరు. మీకు గాని పని చెప్తే ఇంకేమైనా ఉందా?" అన్నాడు చంద్రా.

." విజయం ఒక్కదాన్ని మగపెళ్లి వారి వైపు జమ చేసి నన్ను మీతో కలుపుకోండి!" అన్నాడు వినోద్ చనువుగా.

" తప్పుకోండి నాన్న.. తప్పుకోండి, పెళ్లివారు వస్తున్నారు పన్నీరు జల్లాలి!" అంటూ ఒక చేతితో పట్టు లంగా ఎత్తి పట్టుకొని మరో చేత్తో పన్నీరు బుడ్డి తో వచ్చింది వసుధ.

" చూడు నాన్నా, పన్నీరు నేను చల్లుతాను.. నువ్వు గంధం పూయవే అంటే వినడంలేదు చెల్లాయి!" అంటూ దూకుడుగా వచ్చాడు విష్ణు.

 ఇంతలో" ఎందుకమ్మా శ్రమ నీకు? బట్టలు పాడవుతాయి వెళ్లి ఆడుకోండి!" అంటూ ఎవరో వచ్చి పన్నీరు బుడ్డి తీసుకున్నారు. మంచి చాన్సు పాడుచేసేవు అన్నట్లుగా విష్ణు వైపు చూసింది కోపంగా వసుధ. వాళ్ళిద్దరినీ ముచ్చటగా చూశాడు చంద్రా.

" నాన్నా ,నా బట్టలు చూసావా? పెద్దమ్మ వేసింది." అంది వసుధ తాను కట్టుకున్న పట్టు లంగా చూసి మురిసిపోతూ వినోద్ తో చెప్పింది.

" నావి కూడా నాన్నా రాము అన్నయ్యకు నాకు ఒకే మాదిరి డ్రెస్సు.. బాగుంది కదా నాన్నా!" అన్నాడు విష్ణు తన బట్టలు కూడా చూపుతూ.

" చాలా బాగున్నాయి.. పోయి ఆడుకోండి!" అన్నాడు వినోద్.

పెళ్ళికూతురికి పూలజడ వేస్తుంటే అక్కడ చేరింది వసుధ .విష్ణు వాసుధ ఎక్కడికి వెళ్ళినా ...   అందరూ ఎంతో అబ్బురంగా వారిని చూస్తున్నారు.

" అక్కా నాకు కూడా పూలజడ వేయించవూ?" అంది వసుధ గారాలు పోతూ.

" దానికేం భాగ్యం.. వేస్తాను రామ్మా!" అంటూ పెళ్లికి వచ్చిన బంధువొకామె  వసుధను ముందుకు లాక్కుంది." మరే, అక్క నా పేరు నీ పేరు ఒక్క లాగానే ఉంది!" వసుధ కళ్ళు తిప్పుతూ.

నవ్వింది చిన్న వసుంధర ఆ మాటలకు" ఉన్నట్టు ఉంది లేనట్టు ఉంది" అంటూ వసుద బుగ్గలు పుణికి ముద్దు పెట్టుకుంది... ఆ పిల్ల మనసులో ఏ భావం స్థిరంగా నిలవడం లేదు.. వచ్చిన దగ్గర నుండి అన్నీ సందేహాలే!

" అక్కా అమ్మ నీకు నక్లేస్ కొంటుంటే నాకు కొనమన్నాను.. అప్పుడు అమ్మ ఏమందో తెలుసా? నీలా పెళ్లి చేసుకుంటే కొంటుందట.. చిన్న పిల్లలు ఎక్కడైనా పెళ్లి చేసుకుంటారా?" అంది ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ.

" చేసుకోరు చక్కగా చదువుకుంటారు!" అంది వసుంధర.

" మరి అమ్మ అలా ఎందుకు అందో? "అని క్షణం ఆగి" అక్కా ఇక్కడ పెద్ద చెరువు ఉందట దాన్నిండా తామరపూలు ఉంటాయట.. మనం ఎప్పుడు వెళ్దాము అక్కడికి?" అని అడిగింది వసుధ కుతూహలంగా.

" రాము అన్నయ్య ను అడుగు తీసుకువెళ్తాడు!" అంది వసుంధర

" రామం అన్నయ్య ఎక్కడున్నాడు ?" అని అడిగింది వసుధ వెంటనే వెళ్ళాలి అన్నట్లుగా ఇంతలో శ్యామల వచ్చింది గౌరీ పూజకు వేళయింది అంటూ.

పెళ్లి కూతుర్ని బుట్టలో పెట్టుకుని మేనమామలు వస్తూ ఉంటే.. వారితోపాటు అక్క గారి బుట్టపై రామం విష్ణు చేతులు వేసి  పెళ్లి మండపం దగ్గరకు పెళ్లి కూతుర్ని తీసుకువచ్చారు. 

తెరచాటు చేసి వధూవరులు జీలకర్ర బెల్లం పెట్టుకుంటూ ఉండగా.." అడుగో బావ దొంగచాటుగా చూస్తున్నాడు!" అని పిల్లలు అల్లరిగా అరుస్తుంటే.. పెద్దలు ముచ్చటగా వారిని విసుక్కుంటూ మిగతా తంతు కానిమ్మని పురోహితుని తొందర పెట్ట సాగారు

అందరి దీవెనలు మధ్య సుందరం వసుంధర మెడలో మూడు ముళ్ళు వేసాడు. పెళ్లి సందడి అంతా తమదేనని అన్నట్లుగా పిల్లలు హడావుడి చేస్తున్నారు.

తలంబ్రాల తంతు వచ్చింది. వసుంధర తో పాటు గబగబా వసుధ కూడా సుందరం తలమీద తలంబ్రాలు పోసేసింది. అది చూసి అందరూ నవ్వారు.

వరసైన వాళ్లు వధూవరులకు చిత్రవిచిత్రమైన బహుమతులిచ్చి ఆట పట్టించారు

లచ్చి రాజు గారు అక్షతలు జల్లి తృప్తి గా కళ్లు తుడుచుకున్నారు.

సత్యరాజ వినోద్ తెచ్చిన వీల్ చైర్ లో కూర్చుని కన్నుల పండుగగా మనవరాలి పెళ్లి తిలకించసాగాడు ఆనందభాష్పాలతో.

వినోద్ సైగ ననుసరించి విజయ ముందు రోజు చంద్రా ఇచ్చిన ఆస్తి దస్తావేజులు వధూవరులకు కానుకగా చదివించింది. విజయ చర్య మరోసారి అక్కడ ఉన్న వారందరినీ ఆశ్చర్యచకితుల్ని చేసింది.

సత్య రాజు" విజయా," అన్నడు ఆర్తిగా. ఈ ఆస్తి కోసమే కదా.. నేను ఇన్ని పాపాలు చేసింది అన్నట్లుగా ఉంది ఆయన పిలుపు. . ఈ చర్యతో మరోసారి కుంచించుకు పోయాడు సత్య రాజు. చంద్రా వారింపుగా విజయ చెయ్యి పట్టుకున్నాడు.

" అడ్డుపెట్టుకుని చంద్రా.. నీతో చెబితే పడనివ్వవని వినోద్ నేను కలిసి ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నాము. నాన్నగారి ఆశలను నేను ఎలాగూ తీర్చలేక పోయాను.. ఈ రూపంలో నైనా దాన్ని భర్తీచేయనీ... వసుంధరా దేవి హాస్పిటల్ ఈ చుట్టుపక్కల ఉన్న గ్రామాలకు సంజీవిని దేవాలయం కావాలి. అత్తయ్య మీకు ఒక్కడికే తల్లి కాదు.. నాకూ.. మాతృ సమానురాలే! ఈ విధంగానైనా ఆమె రుణం కొంతైనా తీర్చుకోవడానికి అవకాశం ఇవ్వు" అంది విజయ.

ఆమాట వినడం తోనే ఇంకేమీ మాట్లాడలేకపోయాడు చంద్రా. వచ్చిన బంధువులందరూ ఆశ్చర్య ఆనందాలతో విజయ వినోద లను మనసారా అభినందించారు.

***

ఆహుతులు అందరి మధ్యా హాస్పిటల్ ప్రారంభోత్సవం ఘనంగా జరిగింది వచ్చిన వాళ్ళంతా చంద్రాన్ని అభినందనలతో ముంచెత్తారు.

హాలులో వసుంధరాదేవి నిలువెత్తు చిత్రం చూపరులను బ్రమ కొలుపుతూ ఉన్నది. ..ఆమె స్వయంగా వచ్చి నిలిచినట్లు గా.ఆ  హాస్పిటల్లో అధునాతన పరికరాలు పరిశీలించిన వినోద్.. ఇంకా ఏమేమి తెప్పించాల్సి ఉంటుందో లిస్టు రాసి ఇవ్వసాగాడు. చంద్రా సుందరం అన్నీ జాగ్రత్తగా నోట్ చేసుకున్నారు. చేయవలసిన మార్పులు చేర్పుల గురించి ఇద్దరితో విపులంగా చర్చించాడు వినోద్. అంతవరకు బంధువు మాదిరి వ్యవహరించిన వినోద్.. పక్కా వైద్యుడి లా  మారిపోయాడు. ఎప్పటిలాగే సీరియస్ నెస్ తో అక్కడ అణువణువు శ్రద్ధగా పరిశీలించాడు. అక్కడ వినోద్ ను చూసిన వారెవ్వరూ పెళ్లిలో చూసిన వినోద్, ఇతను ఒకరే అని చెప్పినా నమ్మలేనంత మార్పు కనిపించింది అతడిలో.

  అన్ని కార్యక్రమాలు అయ్యాక విజయ వినోద్ లు బయలుదేరారు తమ ఊరికి. తమతో పాటు రుక్మిణమ్మను తీసుకువెళతామని అడిగింది విజయ. కాదని ఎలా అనగలడు చంద్రా? ఆ మాట కోసమే ఎదురు చూస్తున్న దానిలా తన సరంజామా అంతా సర్దుకుని బయలుదేరింది రుక్మిణమ్మ.

" పిన్ని వెళ్లక తప్పదా? మీరు ఉంటే విజయ వాళ్ళు అప్పుడప్పుడూ వస్తారు.. మీరు వెళితే.." మాటలు పూర్తి చేయలేక ఆగిపోయింది శ్యామల.

" అలా ఏమీ అనుకోకు శ్యామలా.. మేము వస్తూపోతూ ఉంటాము. మీరు కూడా వస్తూ ఉండండి. ఇన్నాళ్లు అమ్మని విడిచి ఉన్నది చాలు ఇంకా అమ్మని బాధ పెట్టడం ధర్మమా?" అంది విజయ.

మరి ఏమీ మాట్లాడ లేకపోయింది శ్యామల" మావయ్య మీరు కొన్నాళ్లు మా దగ్గర వచ్చి ఉంటే బాగుంటుంది.. అక్కడ ఉన్న వైద్య సదుపాయం తో మళ్లీ మీరు మామూలు మనిషి అవుతారు!" అంది విజయ.

" ఇంకా నేను మామూలు మనిషినై ఏం ఘనకార్యం సాధించాలి? మీ అత్తయ్య తో పాటు నన్ను ఇక్కడే మట్టి కానీ!" అన్నాడు సత్య రాజు.

" అవేం మాటలు మామయ్యా? మా అందరికీ ఉన్న పెద్దదిక్కు మీరే! బాగు అవుతారు నాకు నమ్మకం ఉంది అక్కడ మాకు తెలిసిన మంచి ఫిజీషియన్ ఉన్నారు.. అదీకాక ఇలా స్ట్రోక్ వచ్చినప్పుడు ఫిజియోథెరపీ ద్వారా కూడా నయం చేయవచ్చు" అంది విజయ

" కాదనకండి బాబాయ్ గారు.. విజయ చెప్పింది అక్షరాల నిజం.. ఏం చంద్రా.. ఇంతకాలమై వైద్యం జరుగుతున్నా కాలు చేయి చిన్నగా కదపడం తప్ప.. పెద్దగా ఇంప్రూమెంట్  లేదు.. ఒక సారి అక్కడికి తీసుకు వస్తే చెకప్ చేద్దాం... మందులు మారిస్తే గుణం కనిపించవచ్చు!" అన్నాడు వినోద్.

" తప్పకుండా ,ఆయనకు మెరుగు అయితే.. జీవితాంతం మీకు.. మీ ఇద్దరికీ రుణపడి ఉంటాను" అన్నాడు చంద్రా .

" అంత పెద్ద మాటలు ఎందుకు లెండి, అక్కడ మందులతోపాటు.. విజయ చెప్పినట్లు ఫిజియోథెరపీ ద్వారా తగిన ఎక్సర్సైజులు చేయిస్తే.. తప్పకుండా ఫలితం ఉంటుంది. మాట కూడా స్పష్టంగా వచ్చే అవకాశం ఉంది!" అన్నడు వినోద్.

" మీ ఇష్టం.. మీరు ఎలా చెప్తే అలా చేస్తాను. ఇటు నాన్న గారి వైద్యం అటు విజయ కొత్త కాపురం చూడడం రెండు పనులు అవుతాయి!" అన్నాడు ఉత్సాహంగ చంద్రా.

" ఏమిటి, పెళ్లి అయ్యి పది ఏళ్ళు దాటుతూ ఉంది.. ఇంకా కొత్త కాపురం మేనా?" అన్నాడు వినోద్ హాస్యంగా.

" పెళ్లి అయ్యి ఎన్నేళ్లు అయినా కన్నవారింటికి విజయ రావడం ఇదే కదా.. అందుకే మాకంతా కొత్తగానే ఉంటుంది!" అన్నాడు చంద్రా.

" మాటల్లో మిమ్మల్ని ఓడించడం చాలా కష్టం!" అన్నాడు వినోద్.

సత్య రాజును తీసుకుని శ్యామల చంద్రా తరువాత వెళ్ళేటట్లు గా నిర్ణయించుకున్నారు. వెళ్ళేముందు లచ్చి రాజు గారి ఇంటికి వెళ్ళింది విజయ.

." రా పిన్ని!" అంటూ కొత్త కోడలు వసుంధర విజయకి స్వాగతం పలికింది. విజయ లచ్చి రాజుగారు కూర్చున్న పడక కుర్చీ దగ్గరకు వెళ్లి కూర్చుంది. నిన్నమొన్నటి పసిపిల్ల ఇంతలో ఎంత మారిపోయింది? అనుకుంటూ మనవరాలి వైపు చూస్తూ ఉండిపోయారు లచ్చి రాజు గారు.

" ఏమిటి తాతయ్య.. అలా చూస్తున్నారు?" అని అడిగింది విజయ.

" ఏం లేదమ్మా.. ఏమనుకుని మొదలు పెట్టావు ఈ ప్రయాణం? చివరికి ఏ మలుపులు తిరిగింది అనూహ్యంగా.. అని ఆలోచిస్తున్నానమ్మా!" అన్నారు లచ్చి రాజు గారు.

" అంతే కదా తాతయ్యా జీవితమంటే.. ఒకప్పుడు మావయ్య దృష్టిలో నేను మొండి దాన్ని.. నా దృష్టిలో మామయ్య రాక్షసుడు.. మరి ఇప్పుడు కాలంతోపాటు ఎన్నో మార్పులు ఎన్నో మలుపులు.. జీవితమంటే ఇంతే కదా!" అంది విజయ.

" అవును, వినోద్ నిన్ను  బాగా చూసుకుంటున్నాడా అమ్మా?" అని అడిగారు లచ్చి రాజు గారు.

" అయ్యో తాతయ్య, ఎందుకు వచ్చింది మీకు ఆ సందేహం? ఆయన దేవుడే అనుకో

.. పెళ్లి వద్దని విరాగి లా మారిపోయిన నన్ను తిరిగి ఈ విధంగా మనుషుల్లో పడేసింది ఆయనే!" అంది విజయ.

" పోనీలేమ్మా, నీవు సుఖంగా ఉన్నావు అంతే చాలు.. ఏ లోకంలో ఉన్నా రామరాజు ఆత్మ శాంతిస్తుంది" అన్నారు లచ్చ రాజుగారు తృప్తిగా.

****

విజయకు వీడ్కోలు చెప్పేందుకు ఊరు ఊరంతా కదలి వచ్చింది. వినోద్ కి విజయకు శ్యామల బట్టలు పెట్టింది. ఆ బట్టలు చూసిన విజయ" ఎందుకు శ్యామల? హాస్పిటల్ కి వెళ్లే నాకు ఈ పట్టు చీర?" అంది.

" నీకు ఈ రంగు ఇష్టమని అత్తయ్య గారు చెప్పారు నాతో అందుకే కొన్నాను తీసుకో!" అంది శ్యామల. 

ఎప్పుడో ఎన్నో సంవత్సరాల క్రితం విజయ కు నెమలికంఠం రంగు ఇష్టమని వసుంధర చెప్పిన మాట అంతగా గుర్తు పెట్టుకున్న భార్య వైపు ఆరాధనగా చూశాడు చంద్రా.

తప్పకుండా రమ్మని శ్యామలకు చంద్రాకి మరి మరి చెప్పింది విజయ. పల్లె వాతావరణం అంటే ఏమిటో తెలియని వినోద్ ఆ వూరిని వారి ఆప్యాయతను మననం చేసుకుంటూ అందరి దగ్గర వీడ్కోలు తీసుకున్నాడు.

ప్రత్యేకంగా లచ్చి రాజు గారికి పాదాభివందనం చేసి కారు ఎక్కాడు వినోద్.

వసుధ లచ్చి రాజుగారి చేతిలోనుండి చెంగున దూకి అందరికీ టాటా చెబుతూ వచ్చి కారు ఎక్కింది. ఉన్న నాలుగు రోజులుగా రామలక్ష్మణుల వలె కలిసిపోయిన రామం విష్ణులు విడువ లేక విడువలేక విడిపోయారు. రామం చెయ్యి గట్టిగా నొక్కి అందరికీ నమస్కరించి తల్లి పక్కన కూర్చున్నాడు విష్ణు. ఈ ఊరు వచ్చినప్పుడు ముందు సీటు కోసం పేచీ పెట్టిన విష్ణు ఏదో పెద్దరికం వచ్చిన వాడిలా గంభీరంగా ఉండిపోయాడు.

అది ఊరి గాలి, నీరు ప్రభావమా? లేక రామం సాహచర్య మా తెలీదు.

ఒక నాడు అదే వీధుల గుండా మండుటెండలో అనాధ లా వెళ్తున్న విజయాన్ని చూసి ఛీత్కరిస్తూ అందరూ తలుపులు మూసుకున్నారు. అదే విజయ ఈరోజు వెళుతూ ఉంటే ఊరు ఊరంతా బారులు తీరిన ట్టు నుంచుని వీడ్కోలు చెప్పారు.

 వారందరి మధ్యనుండి విజేతగా ముందుకు కదిలింది తల్లితో సహా విజయ.

సంతృప్తి నిండిన కళ్ళతో అల్లుడిని ,కూతుర్ని ,మనల్ని చూసుకుంటూ ఆనందంగా ప్రయాణం సాగించింది రుక్మిణమ్మ. చూపు ఆనినంతమేర చూసిన లచ్చి రాజుగారు" ఆ మనిషిలో కాగడా పెట్టి వెతికినా అహంకారం అన్నది కనిపించలేదు చంద్రా! మన విజయ చాలా అదృష్టవంతురాలు.. వేలల్లో ఎన్నదగిన మనిషిని చేపట్టింది!" అన్నారు తృప్తిగా!

" తాతయ్య, మీ అంచనా ఎప్పుడు సరైనదే!" అన్నాడు  చంద్రా సంతృప్తిగా.

                                      సమాప్తం.

విజేత నవల స్వాతి మాస పత్రికలో 2003 నవంబర్ సంచికలో ప్రచురించబడిం