కడప పట్టణానికి కాస్త దూరంగా ఉన్న ట్రావలర్స్‌ బంగళా అది. ఊరికి కాస్త దూరంగా నిర్మానుషంగా వుంటుంది. ట్రావలర్స్‌ బంగళా బాగోగులు చూడ్డానికి ఓ ఫ్యామిలీ వుంది. ఫ్యామిలీ అంటే ఇద్దరే. రాజమ్మ, యాదగిరి దంపతులు వాళ్లకో చిన్న పాప. కాంఫౌండ్‌లోనే ఓ చిన్న ఇంట్లో ఉంటారు. బంగళాకి వచ్చిన వాళ్ళకు ఏమి కావాలో చూసుకునే బాధ్యత వారిది.
మేము అంటే నేను నా స్నేహితులు, జగదీష్, రాఘవ అక్కడికి చేరేసరికి రాత్రి తొమ్మిది అయ్యింది. మేమంతా మా చిన్ననాటి స్నేహితుడు మోహన్‌రెడ్డి పెళ్ళికి వచ్చాము. మాకు అనుకూలంగా వుండాలని మోహన్‌రెడ్డి ఇక్కడ రూమ్‌ బుక్ చేశాడు.
మేము స్నానాలు చేసి పుడ్‌ ఆర్డర్‌ చేశాము. ఇంతలో జగదీష్, రాఘవ "ఒరేయ్‌ మనం సారాయి తాగుదామా? పల్లెటూర్లలో సారాయి బాగుంటుంది" అన్నారు.
"ఛీ! సారాయి ఏమిట్రా ఏదో విస్కీనో, బీర్‌ అనకుండా" అన్నాను నేను.
"సారాయి బాగుంటుంది. ఓసారి చూడు" అని ఇక ఏమీ మాట్లాడకుండా "రాజమ్మా! మాకు సారాయి తెచ్చిపెట్టు" అన్నాడు.
రాజమ్మా "సరే సారూ! డబ్బు లివ్వండి. అలాగే నేను వెళ్ళి రావాలిగా. నాకు రెండు వందలివ్వాలి" అంది.
"అంతనా! ఎందుకూ?" అన్నాడు జగదీష్.
"ఎందుకంటే , ఈ చీకటిలో అంత దూరం వెళ్ళి రావాలి. మీ ఇష్టం బాబు" అని వెళ్లబోయింది
"రాజమ్మా! పోనీ నీ భర్తని తెమ్మను" అన్నాడు జగదీష్.
"ఆడా! ఆడసలు కదల్లేడు. నేనే నయం. అదీకాక ఆడు మరీ డబ్బు కక్కుర్తి మనిషి. పదికి ఇరవై అడుగుతాడు"
రాజమ్మ అవకాశాన్ని తనకు అనుకూలంగా మార్చుకుంటుందని గ్రహించాడు రాజేష్‌.
"డబ్బు తీసుకోగానే సరికాదు. రేపు రెడ్డి గారికి తెలిస్తే బాగుండదు. మా ఇంటికొచ్చిన వాళ్ళ దగ్గర డబ్బు కాజేస్తారా? అని అంటాడు. ఈ చీకటిలో అంతదూరం వెళ్ళి తేవాలి! మీ ఇష్టం. వాడితోనే తెప్పించుకోండి.
ఏమయ్యా! సార్‌ వాళ్ళకి సారా కావాలట. డబ్బు లిస్తారు."
"ఇప్పుడెవరు పోతారు. కావలిస్తే నీవు వెళ్ళు నేను నడిచ్చావలేను" అన్నాడు.
"డబ్బులు చేదా ఏంటి? నేనే వెళ్తాను పిల్లని చూస్తూ వుండు" అంటూ వెళ్ళబోయింది.
‘‘ఇదే గొడవ. ఈ అర్ధరాత్రి అసలా తెమ్మనే వాళ్ళేవరూ."
‘‘రెడ్డిగారింటికి పెళ్ళికొచ్చారట.’’
"మోహనరెడ్డి గారింటికా! అని లేచాడు. రాజేష్‌ డబ్బు లిచ్చాడు. యాదగిరి బయలుదేరాడు.
'వీడు నిజంగా భద్రంగా ఇంటికొస్తాడా. బీదరికానికి కీ ఇచ్చినట్టు దరిద్రం దేశం మీదికి తరలి వెళుతున్నట్టు ఫీలయ్యాడు రాఘవ.
వీళ్ళని ఇంత బాధపెట్టి బ్రతిమిలాడి తాము తాక్కపోతే ఏం? డబ్బు కోసం అంత రాత్రి మొగుణ్ణి లేపి పంపిందంటే. రాఘవకు అసహ్యం వేసింది.
రాజమ్మ తనలో తాను మాట్లాడుకోసాగింది. వాడు భద్రంగా ఇంటికొస్తే చాలు. రేచీకటి... ఎక్కడ పడతాడో ఏమో. నాకు డబ్బు అవసరం. చాలా రోజుల తరువాత వస్తుంది. అందుకని తప్పలేదు.
రాజమ్మదీ తప్పులేదు. యాదగిరిదీ తప్పులేదు. వాళ్ళ అవసరాలదీ, దరిద్రానిదే తప్పు.
తాము ముగ్గురూ రాక్షసులమనిపించింది. ఎదుటివారి బలహీనతలను, మన అవసరంతో మడిపెట్టి పని చేయించుకోవడం నీచం.
అదేమాట జగదీష్‌తో అంటే...
‘‘డబ్బు వాళ్ళ అవసరం. సారా మన అవసరం. డబ్బిచ్చాం సారా తెప్చించుకొంటున్నాం. దీని గురించి బుర్ర బద్దలు కొట్టుకోవడం అంత అవసరమా అన్నాడు’’
‘‘ఎదుటివారి అవసరానికి సాయం చెయ్యాలి. అంతేగాని దానితో ఆడుకోవడం కాదు’’
‘‘ఏదీ వూరికే నాకో వంద రూపాయిలివ్వు అన్నాడు రాజేష్‌ నవ్వుతూ.
అరగంట తరువాత యాదగిరి మందు తెచ్చాడు. చీకట్లో ఎక్కడో పడినట్టున్నాడు. మోచేతి మీద గాయం అయినట్టుంది.
"తెచ్చావుగా. అదే చాలు ఇక పడుకో. రేపు పొద్దున చూద్దాం ఏమి అయ్యిందో" అంది తేలిగ్గా రాజమ్మ
రాజేష్‌కి రాజమ్మ మీద సానుభూతి పోయి అసహ్యం వేసింది. నిజంగా తాగాలనిపించలేదు. వాళ్ళిద్దరినీ ఆపి సీసా విసిరి కొడదామనుకున్నాడు. రాజేష్‌ మాటల్ని మిగతా ఇద్దరూ అర్ధం చేసుకోరు. పైగా అంత సెన్సిటివ్‌గా ఉండకూడదని సలహా ఇస్తారు. కానీ రాటుదేలి, ఇతరులను బాధపెట్టి, లంచమిచ్చి, ఆ సీసా తెప్పించి తాగడం కంటే ఈ సున్నితత్వమే ఎంతో ఉన్నతమనిపించింది.
వాళ్ళ మధ్య ఎక్కువ మాటలు సాగలేదు. కొద్దిగ తాగాక వాళ్ళిద్దరూ తాగలేకపోయారు. సీసా అక్కడే వదిలేసి నిలబడ్డారు.
రాజేష్‌ ముందు నడుస్తున్నాడు. వాడొక్కడే నీతిమంతుడు. మనం తాగుబోతు వెధవలయినట్టు పెద్ద ఫోజు అన్నాడు జగదీష్.
‘‘నేనేమన్నాను. తాగమనే చెప్పాను.’’ అన్నాడు రాజేష్‌.. రాఘవ మాట్లాడలేదు. అతన్ని కదిలిస్తే ఆఖరికి ఏదో కథ ఇంగ్లీషులో వాగుతాడు. అందువల్ల ఎవరూ మాట్లాడలేదు.
తెల్లవారగానే రెడ్డి ఇంటికి వెళ్ళారు. ఇంట్లో ఇద్దరు పనివాళ్ళు తప్ప అంతా ఖాళీగా వుంది. సగం చుట్టిన పరుపులు, దుప్పట్లు విడిచేసిన బట్టలు, పెట్టెలు ఒకమూల పేకముక్కలు చెల్లా చెదరుగా పడివున్నాయి.
పెళ్లి మంటపానికి వెళ్ళారు ముగ్గురూ. రెడ్డి, పెళ్ళికూతురూ వేదిక మీద కూర్చోనున్నారు. అందరూ పని వున్నా లేకపోయినా హడావిడిగా తిరుగుతున్నారు. ఒక వరుసలో కూర్చున్నారు ముగ్తురూ. రాజేష్‌ చాలా ఉత్సాహంగా పెళ్ళి తంతు చూస్తున్నాడు. ఆడవాళ్ళు లేకపోతే ఈ లోకం ఇంత అందంగా వుండేది కాదేమో కదా అనుకున్నాడు.
వీళ్ళముందు ఓ భారీ మనిషి కూర్చున్నాడు. ఆయన ప్రక్కనున్న అతనితో లోగొంతువతో మాట్లాడుతున్నాడు. "రెడ్డిగారు ఇదివరకో సంబంధం చూశారు. కట్నం తక్కువని అది మానేసి ఇది నిశ్చయం చేశారు. అయితే ఆ అమ్మాయిని మోహన్‌ రెడ్డి ఇష్టపడినాడు. ఓ సినిమా హాలు, ఆడి కారు, సిటీలో ఓ మంచి ఫ్లాట్‌ ఇచ్చారట ఈ అమ్మాయి వాళ్ళ నాన్న. డబ్బుకు ఆశపడి ఈ సంబంధం ఖాయం చేశాడు.
"కొడుకంటే ప్రేమే కానీ డబ్బా మరొకటా! డబ్బుకు కక్కుర్తి కాకపోతే కొడుక్కి నచ్చిన పిల్లనే ఇచ్చి పెళ్ళి చేయకూడదూ?"
"చెయ్యవచ్చనుకో, కానీ ఇంత డబ్బు వాళ్లివ్వమన్నారట."
"అయితే సినిమా హాలు, కారు ప్లాట్‌ కట్నం అన్నమాట."
రాజేష్‌ తర్వాత వాళ్ళ మాటల్ని వినలేదు. అప్పుడే అతనికి తెలిసిపోయింది. రాజమ్మ మొగుణ్ణి ఎందుకు లేపిందో, అతనెందుకు ఆ రాత్రి రేచీకటి జబ్బున్నా సారా కోసం వెళ్ళాడో! కాలికి దెబ్బ తగిలినా అతను గానీ, ఆమె గానీ ఎందుకు బాధపడలేదో అర్ధం అయింది.
రెడ్డిగారిది అవసరమే. దాన్ని మెచ్చుకొంటాం. రాజమ్మదీ అవసరమే అయితే దీన్ని అసహ్యించుకొంటాం. ఒకటి సినిమా హాలు వగైరాల కోసమయినతే మరొకటి బ్రతుకు కోసం.
రాజమ్మని అసహ్యించుకోవడం తన లోపమని రాజేష్‌కి అర్ధం అయ్యి పెద్దగా నవ్వాడు.
జగదీష్, రాఘవ ఉలిక్కిపడి అతనివైపు చూశారు. ముందు కూర్చొన్న భారీ మనిషి, ఆయన ప్రక్కనున్న అతనూ వెనక్కి తిరిగి చూశారు.
డబ్బు ఐ లవ్‌ యూ!
డబ్బంటే ఎవరికి చేదు అనుకొని, "డబ్బూ... ఐ హేట్ యు" అన్నాడు రాజేష్‌ ఎటో చూస్తూ.
***
Comments
Post a Comment